شهر سوخته ای که به یادگار ماند

به گزارش صبح قزوین،  در چنین روزی بود که در کنار بستر هامون شهری کشف شد که یادگار گذشتگان ما است.
شهری که پیشرفته ترین شهر جهان قدیم بود.
درست در دوره قاجار بود که کلنل بیت، مامور نظامی بریتانیا، پس از بازید از شهر سیستان به این منطقه رفته و نخستین کسی بود که آثار باقی مانده از آتش سوزی را در آن مشاهده نمود و از این شهر با نام "شهر سوخته" یاد کرد؛ شهری که به شکل نامشخصی از بین رفته و خالی از جمعیت شده است.
پس از کلنل بیت در سال 1937 اطلاعات سودمندی در رابطه با شهر سوخته، توسط سر اورل اشتین کشف شد و بعد از آن طی سال های 1346 تا 1357 این شهر توسط باستان شناسان ایتالیایی به سرپرستی مارتیسو توزی مورد کاوش و بررسی قرار گرفت.
سپس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سیستان و بلوچستان تا به امروز مسئولیت کاوشگری در این بخش را عهده دار شد.
شهر سوخته در شرق ایران واقع در استان سیستان و بلوچستان و در 56 کیلومتری زابل و در حاشیه جاده زابل- زاهدان و روی آبرفت های مصب رود خانه هیرمند به دریاچه هامون واقع شده است.
گل نبشته ای به خط ایلامی مربوط به حدود 3200 سال قبل از میلاد، در این شهر کشف شده است که قدمت این شهر را مشخص می کند و کهن ترین اشیای پیدا شده در آن متعلق به 2700 (ق.
م) می باشد.
سفالگری، سنگ تراشی، بافندگی و حصیر بافی از صنایع رایج در آن بوده است.
در این شهر، آب رسانی با لوله های بزرگ برای خانه ها انجام می شد.
علم پزشکی در شهرسوخته بسیار پیشرفته بود چرا که در اجساد کشف شده در این شهر آثار شکسته بندی یافت شده است و جمجمه ای کشف شد که در آن آثار جراحی مغز، نمایان است.
شاید بتوان گفت مهم ترین کشف از شهر سوخته چشم مصنوعی است که متعلق به چشم چپ زنی تنومند بوده است و این چشم خود گواهی بر پیشرفت علم پزشکی در آن دوران است.
مهم ترین آثار معماری آن خانه های پلکانی با دیوار هایی از اندود گل و مواد آهکی می باشد و بنای شهر سوخته است.
هزاران قطعه سنگ لاجورد، فیروزه و مهرهای تزئینی در شهر سوخته کشف شده است.
این شهر فاقد تمهیدات نظامی بوده و چهار دوره استقرار و یازده لایه متمایز دارد.
شهر سوخته دارای روش های پیشرفته تولیدی بود و از مهم ترین مراکز مفرغ در شرق ایران در آن سال ها بوده است.
در دوره سازمان میزاث فرهنگی سابق، هنگامی که درب انبارها توسط رئیس موزه ملی گشوده شد، خبر از چنین میراث با ارزشی می داد که ایرانیان آن را از اجداد خود به ارث برده اند و بدان بی توجه هستند، میراثی که جهانیان در حسرت داشتنش هستند.
اما چیزی که در این انبار ها مشاهده می شد یافته هایی از شهر سوخته بود که حاصل سال ها کاوش و بررسی در این منطقه بوده است و تمامی آن ها داخل کارتن و به انبار منتقل شده بود تا همه از دیدن گذشته خود محروم بمانیم.
انتهای پیام/8002/خ