پوشیدن لباس های جلف، سر پوشی بر نقایص/ حجاب و پوشش دژی محکم در مواجه با مفاسد است

به گزارش صبح قزوینٰ، افرادی که به گونه ای در درون خود احساس حقارت و خود کم بینی و نوعی نقص و کمبود روانی می نمایند می کوشند تا با پوشیدن لباس های جلف و غیرمتعارف و انگشت نما شدن، توجه دیگران را به خود جلب نموده و از این راه بر نقایص خویش سرپوش گذارده و کمبودهای خود را جبران نمایند.

حجاب و به عبارت دیگر رعایت شئونات اسلامی از جمله موضوعات مهم فرهنگی است که در تمام ادیان آسمانی بدان توصیه و در مکاتب و اندیشه های غیردینی نیز به فراخور از آن سخن به میان آمده است.

واقعیت این است که منشور جاویدان اسلام که گویای جامعیت اصول ارزشی انسانی است؛ حجاب و پوشش را به عنوان دژی محکم در مواجه با مفاسد، انحرافات و بی بند و باری های اخلاقی و جنسی معرفی و مسلمانان، را خصوصا و جامعه ارزشی انسانی را عموما به این مهم ترغیب و توصیه نموده است.

مسئله حجاب و پوشش در جامعه به طور عام و پوشش بانوان به طور خاص، ساخت ها و قلمروهای متفاوتی برای بررسی دارد که بحث درباره ی هر یک از آن ها می تواند مفید باشد، اما در این میان یک واقعیت تلخ را نباید از نظر دور داشت که تغییرات ناگهانی و چشم آزار در مورد عدم رعایت حجاب در سال های اخیر از نوعی آشفتگی  تئوریک خبر می دهد که جامعه ما با آن دست به گریبان است.

گسترش بدحجابی در جامعه در سال های اخیر به دنبال پخش شبهات در زمینه حجاب اسلامی ثبات کننده این مدعاست.
برای مثال ترویج مدل های مختلف و گوناگون از مانتوها و روسری ها و اشاعه رفتارهایی از قبیل بیرون گذاشتن موی سر و داشتن آرایش های غلیظ و عادی سازی و از بین بردن قبح و زشتی این گونه کارها به خصوص در مراکزی مثل بوستان ها، سینماها و کنار دریا، همه در راستای همان توطئه استعماری کشور حجاب رضاخانی، اما به روش جدید و مدرن است که گسترش و پخش شبهات در زمینه حجاب اسلامی دست کم در پیدایش مقداری از این ولنگاری ها در زمینه عدم رعایت حجاب تاثیر داشته است.

خانواده ها عامل حجاب یا بدحجابی:

امروزه ما در خیابان و کوچه و بازار گاهی در کنار مادر با حجاب یک دختر بدحجاب را می بینیم، این پدیده به معنای این است که این مادر و در کل خانواده این دختر در انتقال فرهنگ حجاب به فرزندشان موفق نبوده اند.
و حال آن که خانواده به عنوان اولین محیط رشد و نمو فرزند، در شکل گیری و تکوین عادات او تاثیر بسیار عمیقی دارد.

فرزندان نه تنها از طریق تشویق های کلامی و غیرکلامی، بلکه از طریق الگوسازی نیز خود را با نقش های ایده آل خانواده هماهنگ می کنند.
اگر در خانواده ای والدین، مخصوصا مادر مقید به ارزش های اسلامی بوده و فرزندان خویش را نیز بر رعایت حجاب اسلامی تشویق کنند پایه های مستحکمی برای تربیت دختران باحجاب پی ریزی می کنند.

بنابراین خانواده به تناسب چگونگی عملکردش می تواند عامل گسترش و تحکیم حجاب و یا برعکس، عامل بدحجابی باشد.

تاثیر حجاب در سلامت روحی:

بانوانی که از سلامت روحی و روانی برخوردارند در خود کمبودی احساس نمی کنند و در نتیجه تمایلی نیز به جلب توجه دیگران ندارند ولی زنانی که دارای عقده حقارت هستند با نمایش زینت ها و زیبایی ها و استفاده کردن از لباس های رنگارنگ و جذاب در بیرون از منزل و در مواجهه با نامحرم می کوشند تا احساس حقارت و کمبود خود را به نحوی مرتفع نمایند.

چون همان گونه که انسان زبان دارد، لباس او نیز زبان دارد و زبان لباس خسته نمی شود.
اندازه لباس گویای سن و سال پوشنده آن است و شکل آن معرف شغل و مقام و رنگش مرتبط با اخلاق و رفتار طرف و جنبش تعیین کننده احتمالی بنیه های اقتصادی فرد، پاکیزگی، چرکین بودن و مرتب و نامرتبی آن نشان دهنده شخصیت پوشاننده آن است.

انتخاب لباس و نحوه ی پوشش و آرایش چهره، مانند رنگ رخسار و چهره از سرّ ضمیر خبر می دهد.
معمولا افرادی که دچار نوعی کمبود شخصیت هستند می کوشند که با لباسی که به تن می کنند برای خود شخصیت تصنعی ایجاد کنند در برخی احادیث به شکل زیبایی به رابطه ی بین نحوه ی پوشش و بیماری روحی عقده حقارت اشاره شده است.
از امام صادق (ع) نقل شده است: برای حقارت و خواری آدمی همین بس که لباسی به تن کند که او را مشهور نماید.

حاصل اینکه حجاب نشانه ی سلامت روحی و بی حجابی نشانه ی بیماری روحی احساس حقارت است.

بی حجابی از عوامل افت تحصیلی و آموزشی:

یکی از پیامدهای سوء و ناگوار بدحجابی و ابتذال در پوشش و یکی از نمونه های بارز رکورد فعالیت ها، افت تحصیلی و آموزشی در میان دانش آموزان دختر و پسر است.

به راستی آیا اگر پسر و دختری در محیط جداگانه ای تحصیل کنند و یا فرضا اگر در یک محیط درس می خوانند آنچنان که اکنون در دانشگاه های ما معمول است بدن خود را بپوشانند و هیچگونه آرایشی نداشته باشند و از پوشیدن لباس های جلب توجه و غیره اجتناب نمایند، بهتر درس می خوانند و فکر می کنند و به سخن استاد گوش می دهند، حوصله ی کار و مطالعه و تحقیق دارند یا وقتی کنار هر پسری یک دختر آرایش کرده با لباس های مدل دار و جلب توجه مردان نشسته باشد؟

"مطالعات دانشمندان تربیتی نشان داده، در مدارسی که در آن دختر و پسر با هم درس می خوانند، کم کاری، عقب افتادگی و عدم مسئولیت به خوبی مشاهده شده است" زیرا "بدحجابی مشغولیت دختران را فزونی می دهد"، تلاش های آنان را به سوی شناخت مدل های گوناگون آرایش موی سر و تقلید از مدهای متنوع سوق می دهد، وقت زیادی از فرصت های مطالعه را مصرف آرایش ها و آراستگی های سر، صورت و لباس می نماید و مقدار زیادی از وقت آنان نیز به سخن گفتن در خصوص اینگونه امور و طریقه دسترسی و تهیه لباس ها و لوازم آرایش، ولو به قیمت گران و به طریق نامطلوب می گذرد.

 ارتباط های دوستانه، با دانش آموزان علاقه مند به اینگونه امور ایجاد می شود، و معلوم است که در چنین مجمعی با این ویژگی ها در خصوص چه مواردی صحبت می شود؟

دختری که در یک روز موهای سر خود را ممکن است چند نوع آرایش کند، آیا می تواند فرصتی برای مطالعه داشته باشد؟ از سویی پسران دانش آموز که دوران بحرانی بلوغ را سپری می کنند، ممکن است ساعت ها در کوچه ها و خیابان ها پرسه بزنند تا شاید مزاحمتی برای دختری با این اوصاف فراهم آورند، و به اشتیاق دیدن روی چنان دخترانی درس و مطالعه را رها کرده و ساعت ها پس از دیدار در اندیشه فرو روند!

 و چه زیانبار و خطرناک است آن گاه که مزاحمت ها، مکاتبه ها و دوستی ها را نیز در پی داشته باشد، و از پس آن چه بسا آراستن ها وقت بیشتری به خود اختصاص دهد.
بنابراین پدران و مادرانی که خواهان پیشرفت و تکامل روحی و عملی فرزندان خویش هستند، بایستی به آنان (اعم از پسر و دختر) آموزش های لازم را در ارتباط با مسئله پوشش و آداب نگاه کردن بدهند.

انتهای پیام/3007