مرتضوی بگوید چند «دقیقه» برای پرونده وقت گذاشته است؟!

به گزارش صبح قزوين به نقل از تابناک، در شرایطی که بر مبنای اطلاعات منتشر شده پرونده، معلوم می شود که دادیار سابق با همکاری دادستان وقت، در یک روز کاری (اگر روز کاری هفت ساعت بوده و شش ساعت آن کار مفید باشد، 360 دقیقه کاری به دست می دهد) 370 تن را بازجویی، تامین قرار و راهی بازداشتگاه کهریزک کرده و شرایط را برای رقم خوردن جنایت های پر سابقه در آن بازداشتگاه فراهم کرده اند، امروز همین افراد مدعی هستند که بی گناه محاکمه می‌شوند و تنها یک قصور مرتکب شده اند که آن هم به مرگ کسی ختم نشده بلکه به ادعای ایشان، جنایات کهریزک با آن همه جزئیاتی که از آن منتشر شده، زاییده اشتباهات پزشکی در بیمارستان بوده است! این عین ادعایی است که به نقل از مرتضوی در یک رسانه وابسته به ایشان منتشر شده تا عذرخواهی نقل شده از وی رنگ باخته و قلب واقعیت ماجرا به شکل زننده ای بروز کند؛ عذرخواهی دیر هنگامی که ظاهرا بخشی از یک برنامه بزرگتر است.
دکتر زهره حقیقی، مادر مرحوم محسن روح الامینی، از جان باختگان بازداشتگاه کهریزک درباره عذر خواهی دیرهنگام قضات معزول می گوید: نخست باید بگویم که این عذرخواهی نه به صورت کتبی مطرح شده و نه به تبع آن به دادگاه ارائه شده است و به عبارت بهتر، به هیچ وجه همراه با قبول مسئولیت متهمان نبوده تا مایه خرسندی از باب عدم تکرار حوادثی از این دست در آینده باشد اما عذرخواهی شرایطی دارد که رعایت نشده است.
وی با اشاره به صبر و سعه صدر مثال زدنی قضات پرونده، می‌گوید: در طی برگزاری دادگاه، بعضی متهمان تلاش می‌کردند با مظلوم نمایی، سیاسی جلوه دادن دادگاه، فرافکنی، ایراد اشکالات واهی به دادگاه، اطاله وقت و برقراری ارتباط با خانواده‌های شهدا در خارج از دادگاه، موجبات متزلزل نمودن ایشان در پی گیری از حقشان را فراهم آورند تا جایی که به نظر من اگر حوصله و سعه صدر مثال زدنی قضات محترم با وجود بد اخلاقی‌های متعددی که نسبت به آنها انجام می‌شد، نبود، دادگاه به انتها نمی‌رسید اما اکنون شاهدیم که در آخرین نشست دادگاه، رویکرد متهمان به ناگهان تغییر کرده و حتی مجاب می‌شوند که به جای کوفتن بر طبل سیاسی بودن دادگاه، حلالیت بخواهند! مادر مرحوم محسن روح الامینی می افزاید: آنچه از ابتدای پیگیری قضایی مورد نظر ما بود، پذیرش مسئولیت از طرف متهمان بود که به رغم عذرخواهی، هنوز محقق نشده و امیدواریم با رای دادگاه، علامت سوال ماجرا پاسخ بیابد تا نه تنها خون شهدای این جنایت پایمال نشده و در حق سایر مصدومان تضییع صورت نگیرد، بلکه آسیبی به حیثیت نظام جمهوری اسلامی در اثر این حادثه تلخ وارد نشده و در نهایت، تضمینی برای عدم وقوع و تکرار این گونه موارد در آینده وجود داشته باشد تا افراد نتوانند خودسرانه مرتکب خلاف شده و سپس با انواع و اقسام ترفندها از پذیرش مسئولیت و تحمل مجازات شانه خالی کنند.
حقیقی در پاسخ به گلایه هایی که متهم ردیف اول در برخی رسانه ها مطرح می کند، می‌گوید: اینکه متهمان ادعا می‌کنند فرصت کافی برای دفاع در اختیارشان گذاشته نشده، فرصت مطالعه نداشته‌اند، و حتی گاه مدعی می شوند دلیلی برای انتساب اتهام به ایشان آورده نشده (!) و ایرادات متعددی به دادگاه وارد می کنند، همه در تعارض با واقعیت بوده و به گونه ای عجیب متنقاض است چراکه اگر دلایل انتساب اتهام به ایشان بیان نشده، لایحه دفاعیه چند ده صفحه ای ایشان به چه مواردی اختصاص یافته است؟ وی می افزاید: متهم ردیف اول که مدعی است وکیل ندارد و البته بدون حضور وکیل در جلسات حاضر می شد، درخواست مهلت کرده بود تا پرونده را مطالعه کند و البته حالا که مهلت در اختیارش قرار گرفته، باز مدعی شده که قضات دادگاه اصرار بر خاتمه دادن به جلسات داشتند اما نمی‌گوید از نیمه آبان ماه (15/8/91) که این پرونده به دادگاه رفت، چند دقیقه به دادگاه مراجعه کرده و برای مطالعه پرونده وقت گذاشته است؟ چند ساعت نه؛ چند دقیقه برای پرونده ای که حکایت از جنایتی دردناک دارد، وقت گذاشته که امروز به همه ایراد وارد دانسته و خود را بری می داند؟! این مادر داغدار در ادامه به موضوع عجیب دیگری اشاره کرده و می گوید: اینکه متهمان به دنبال جدا کردن صف شاکیان پرونده از یکدیگر بوده اند، چندان دور از انتظار ما نبود اما همزمان با عذرخواهی متهمان از خانواده یکی از شهدا، این ادعا توسط ایشان مطرح شده و البته در رسانه های وابسته به ایشان در حال تکثیر است که قصور پزشکی در رقم خوردن این جنایت نقش داشته است؛ یعنی در کهریزک همه چیز عادی بوده اما با انتقال فرزندان ما به بیمارستان، قصور پزشکی موجب بروز فاجعه شده است.
حقیقی می افزاید: اینکه با گذشت چند سال چنین ادعایی مطرح می شود، در نوع خود شگفت آور است اما ابهام بزرگی در این ادعا مستتر است که اگر قصور پزشکی این جنایت را رقم زده، براستی نقش دادستان وقت چه بوده؟ آیا مدعی العموم، به ویژه زمانی که خودش متهم بوده، نمی‌توانسته و نمی‌بایست این قصور پزشکی را زودتر کشف کرده و مورد تعقیب قرار دهد؟ اگر این چنین نشده باشد، قصور متوجه چه کسی است؟ وی در پایان با ابراز امیدواری نسبت به حکم نهایی دادگاه می گوید: اینکه از سویی با برنامه ریزی قبلی در نشست آخر دادگاه عذرخواهی شفاهی کرده و موکدا این عذرخواهی شفاهی را در رسانه های مختلف تکرار کنیم و از سوی دیگر در کنار این عذرخواهیِ بدون ندامت، ایرادات و ابهامات جدیدی مطرح کرده و برای زیر سوال بردن دادگاه به هر رویکردی متوسل شویم، تنها نشان از یک چیز دارد: هیچ گونه ندامت و پشیمانی در متهمان بوجود نیامده و امیدواریم با رای دادگاه این مهم محقق شود.