حقوق بشری که زیر چکمه‌های دولتمردان آمریکا دفن شده است

سرویس سیاسی صبح قزوین،

کشور آمریکا با نصب مجسمه آزادی در جامعه خود مدعی رعایت کردن تمام حقوق یک ملت  و همیشه داعیه دار رعایت نشدن حقوق بشر در کشورهای دیگر است اما طی گزارشات مستندی که در زیر خواهید خواند متوجه سخن رهبر معظم انقلاب خواهیم شد که فرمودند، آمریکا باید خجالت بکشد که حرف از حقوق بشر و حمایت از آن میزند.

این موارد تنها نگاهی گذرا بر آنچه است در کشور صاحب مجسمه آزادی می گذرد.

نقض توافقنامه ژنو در سال 1949: 

آمريكا در اين سال توافقنامه مزبور در خصوص اسيران جنگي و نقل و انتقال غيرنظامي ها در درگيري هاي نظامي را نقض كرد.
در آن زمان به جز يك تبعه آمريكايي، اسيران جنگي طالبان و القاعده را تروريست دانسته و از ميدان جنگ در افغانستان به پايگاه گوانتانامو منتقل كرد و علي رغم رفتار وحشيانه اي كه با آنان داشت، درصدد محاكمه آنها در دادگاه ويژه نظامي، بدون رعايت عدالت، برآمد.
اين اقدام برخلاف توافقنامه چهارم ژنو بود زيرا طبق اين توافقنامه آنان، اسيران جنگي محسوب مي شدند كه بايد تا پايان جنگ و تحويل اسيران به مسئولان كشورشان با آنان برخورد شايسته اي مي شد.
اما شهروندان افغاني نيز قرباني جنگ وحشيانه آمريكا شدند كه تفاوتي ميان غيرنظاميان و نظاميان قائل نشدند و با استفاده از سلاح هاي ممنوعه مانند بمب هاي خلأ، روستاها را كاملا با خاك يكسان كرده و در اين ميان هزاران نفر كشته شدند سپس نيروهاي آمريكايي به يك بيمارستان در خوست يورش برده و مجروحان را به قتل رساندند و از بين 12 هزار نيروهاي طالبان كه به اسارت نيروهاي اشغالگر آمريكايي درآمدند فقط حدود 3500 تا 4000 نفر زنده ماندند.
- آمريكا كه خود را قهرمان دفاع از حقوق بشر مي داند مهم ترين توافقنامه هاي حقوق بشر از جمله توافقنامه بين المللي حقوق اقتصادي، اجتماعي، حقوق شهروندي و سياسي، توافقنامه بين المللي مبارزه با تمام انواع تبعيض نژادي، توافقنامه حقوق كودكان، توافقنامه بين المللي لغو مجازات اعدام و مبارزه با شكنجه و همچنين توافقنامه ويژه اوضاع پناهندگان را امضا نكرد و از توافقنامه مبارزه با توليد مين و استفاده از آن ضد مردم و نيز توافقنامه مبارزه با سلاح شيميايي و بيولوژيك خارج شد.
در واقع مسئولان آمريكا بين دو نوع جنايت تفاوت قائل هستند، جناياتي كه نيروهاي آمريكايي عليه دشمنان خود مرتكب مي شوند و نوع دوم دفاعي است كه ملت ها در مقابل تجاوزات رفته به آنها انجام مي دهند.
نوع دوم به شدت موجب خشم آمريكا مي شود و در بيشتر موارد با فريب و نيرنگ آن را نزد افكار جهاني وارونه جلوه مي دهند، آن گونه كسي كه از وطن خود دفاع مي كند (مانند فلسطيني ها) تروريست محسوب مي شود.
جنگ آمريكا پس از 11 سپتامبر به عنوان جنگ دروغين عليه تروريست، با اشغال افغانستان در نوامبر 2001 آغاز شد كه حمله به عراق در آوريل 2003 را به دنبال داشت.
از زماني كه آمريكا افغانستان را اشغال كرد تاكنون 600 اسير بدون اتهام و يا دادگاهي در زندان گوانتانامو كوبا در اسارت به سر مي برند و واشنگتن برخلاف معاهده ژنو آنان را زندانيان جنگي نمي داند و يا ساير حقوق آنان بنابر معاهده هاي بين المللي در خصوص حقوق بشر را به رسميت نمي شناسد.
گزارش سازمان نظارت بر حقوق بشر آمريكا در ژوئيه 2003 كه تحت عنوان «كشتن شما براي ما آسان است» صادر شد بر دست داشتن دولت آمريكا در توطئه وتمام موارد نقض حقوق بشردر جنوب افغانستان تاكيد كرد و از همكاري نيروهاي اشغالگر آمريكا با سران جنگ كه دستشان به بدترين موارد نقض حقوق بشر آلوده است، انتقادكرد.
بنابراين گزارش آمريكا دربودجه سال 2003حدود 10ميليارد دلار به سربازان خود در افغانستان كه حدود 9هزار نفر بودند اختصاص داد، درحالي كه فقط 600ميليون دلار را به كمك اقتصادي اختصاص داد.
درمورد عراق نيز آمريكا جنايت هاي فراواني درحق زندانيان اين كشور مرتكب شد و صدها اسير را درپادگان هايي در بيابان بدون آب سالم و امكانات اوليه بهداشتي، درحالي كه حق انتخاب وكيل نداشتند و دست هاي آنان با بندهاي پلاستيكي بسيار نازك بسته مي شد، كه جراحت آن ماه ها طول مي كشيد تا بهبود پيدا كند، نگهداري مي كرد.

محدود كردن آموزش هاي اسلامي  آمريكا درتلاش براي تحميل اسلام تغيير يافته دركشورهاي مسلمان است و اين تلاش ها پس ازحوادث 11سپـتامبر شدت بيشتري گرفت تا آنجاكه واشنگتن از گسترش موسسات اسلامي در كشورهاي مختلفي كه درآن نفوذ داشت، جلوگيري كرد و علاوه برآن كوشيد مضمون درسي آنها را با اصلاحات پي در پي همراه سازد.

” در مه 2007 مجله «لوموند ديپلماتيك» نوشت هدف از تحقيقات و آزمايش هاي شركت هاي دارويي عمدتاً آمريكايي در كشورهاي فقير رساندن داروي مورد نياز به بيماران كشورهاي ثروتمند است و شناسايي و درمان بيماري هاي كشورهاي فقير اصلا در اولويت اين شركت ها نيست.
“ دكتر«يحيي اسماعيل» استاد تفسير وحديث دانشگاه الازهر كه يكي از قربانيان اصلاحات آموزشي است و دركنار ساير استادان و مدرسان الازهر به دليل مخالفت با سياست هاي آمريكا، از آن اخراج شد دراين باره گفت:اين سياست هاي آمريكا ازچندسال پيش به اجرا در آمد و براساس آن دربرنامه هاي درسي تغييرات زيادي انجام شد وحجم درس هاي مذهبي كاهش يافت و به عبارت ديگر آمريكا حمله خود، موسوم به مبارزه با تروريسم را فرصتي براي اصلاحات هرچه بيشتر برنامه هاي درسي و حذف برخي استادان و مدرسان دانست.

اين سياست ها درساير كشورها مانند يمن نيز به اجرا درآمد به گونه اي كه دولت يمن به بهانه يكپارچگي برنامه هاي آموزشي، درصدد لغو موسسات علمي مذهبي و ادغام آن درآموزش هاي غيرمذهبي برآمد.
مشابه اين اقدامات درديگر كشورهاي اسلامي نيزرخ داد.
آمريكا باصرف 100ميليون دلار حدود هفت هزار مدرسه قرآني اين كشور را تحت نظارت ومراقبت قرارداد.
يكي از اهداف اين برنامه كنترل مواد درسي اين مدارس و انتشارات وابسته به آن بود.
اين اقدامات آمريكا فقط شامل محدود كردن آموزش مذهبي نبود بلكه رسانه هاي ديداري و شنيداري را نيز دربرگرفت.
دراين رسانه ها تمام برنامه هايي كه موجب نفرت از آمريكا مي شد، از گردونه انتشار حذف شد.
البته اين اقدام پيش از آن نيز به دنبال امضاي پيمان كمپ ديويد درپايان دهه هفتاد بين مصر و رژيم صهيونيستي نيز رخ داد درآن زمان جيمي كارتر رئيس جمهور وقت آمريكا دولت مصر را به اجراي اصلاحات برنامه هاي آموزشي ولغو تمام موادي كه به دشمني با صهيونيست ها اشاره دارد،مجبور كرد.
استفاده از انسان ها به عنوان موش آزمايشگاهي پـايگاه خبري عربي «المجتمع» درگزارشي درتاريخ 5/3/2011 ازجنايت ديگري درعرصه نقض حقوق بشر توسط آمريكا پرده برداشت.
گزارش هولناك اين پايگاه حاكي از آن بود كه در اكتبر 2009 آمريكابراي كسب تجارب پزشكي در سالهاي 1946 و 1948 آزمايشات پزشكي خطرناكي را بر تعداد زيادي از مردم گواتمالا انجام داده است.
انتشار اين گزارش آمريكا در وضعيت دشواري قرار داد تا جايي كه باراك اوباما ناچار شد از رئيس جمهور اين كشور در آمريكاي مركزي عذرخواهي كند.
در اين آزمايش ها، تعدادي از شهروندان گواتمالا در آمريكاي مركزي به عمد به ويروسي كه عامل بيماري هاي جنسي بود مبتلا شدند.
«سوزان ريوربي» استاد دانشگاه ويلسلي آمريكا از اين رسوايي پرده برداشت.
رسوايي كه در آن محققان آمريكايي در آزمايش هاي محرمانه با تزريق آمپول تعدادي از مردم گواتمالا را به سفليس مبتلا كردند.
اين آزمايش بر روي 969 نفر انجام شد بدون اينكه اين افراد از اهداف و نتايج آن مطلع باشند.
با فاش شدن اين رسوايي رئيس جمهور گواتمالا، آمريكا را به ارتكاب جنايت ضدبشري متهم كرد و گفت كه احساس خشم و نااميدي دارد و دولت وي حق شكايت را براي خود محفوظ مي داند.
اين نخستين رسوايي غيراخلاقي تاريخ آمريكا نبود و پيش از آن نيز در مورد شهروندان آمريكايي سابقه داشت.
در فاصله سال هاي 1932 و 1972، 399 مرد سياه پوست نه تنها از درمان بيماري سفليس محروم شده بلكه با فريب اداره بهداشت آمريكا نيز روبه رو شدند.
اين مسئله به رسوايي «تاسكيجي» شهرت يافت و در جريان آن كشاورزان سياه پوست در منطقه ماكون ايالت آلاباما كه ستون فقرات اقتصاد اين منطقه و البته افرادي بي سواد بودند در مؤسسه تاسكيجي مورد آزمايش قرار گرفتند.
به اين ترتيب آنان را به موش هاي آزمايشگاهي تبديل كرده و در مورد خطرات اين آزمايش ها به آنان و افراد خانواده شان نيز چيزي گفته نشد حتي اداره بهداشت آمريكا با اعلام اينكه هدف از اين آزمايش ها معالجه آنان از خون ناسالم است، آنها را فريب داد و با ابتلاي اين افراد به اين بيماري خطرناك تعداد زيادي از آنان و افراد خانواده شان جان باختند.
اين رسوايي در 25 ژوئيه 1972 توسط جان هيللر خبرنگار فاش شد كه با اعتراض افكار عمومي جهان همراه شد.
در سال 2006 شركت «گلاكسو اسميت كلاين» يكي از شركت هاي دارويي آمريكا بيش از نيمي از آزمايش هاي خود را بيرون از بازارهاي غربي به ويژه در كشورهاي فقير انجام داد.
در مه 2007 مجله «لوموند ديپلماتيك» نوشت هدف از تحقيقات و آزمايش هاي شركت هاي دارويي عمدتاً آمريكايي در كشورهاي فقير رساندن داروي مورد نياز به بيماران كشورهاي ثروتمند است و شناسايي و درمان بيماري هاي كشورهاي فقير اصلا در اولويت اين شركت ها نيست.

سند راهبردی پارلمان اروپا در خصوص حقوق بشر و همچنین سایر موضوعات اساسی در روابط بین ایران و اتحادیه اروپا را شاید بتوان سرفصلی تازه در روابط بین ایران و غرب عنوان کرد.

در حالیکه مذاکرات هسته‌ای بین ایران و قدرت‌های 1+5 در جریان است، شواهد بسیاری بر این نکته تأکید می‌کرد که به زودی جبهه جدیدی از سوی غرب با سوءاستفاده از عنوان حقوق بشر علیه ایران باز خواهد شد.
*غرب می تواند قاضی باشد اینکه غرب کارنامه سیاهی در خصوص حفظ حقوق انسان‌ها دارد، نکته‌ای غیرقابل انکار است با این حال می‌توان به موارد روشنی اشاره کرد که حتی موارد نقیض آن نیز در بیانیه فعلی اتحادیه اروپا مطرح شده است.
یکی از این موارد متهم کردن ایران به همکاری با دولت قانونی سوریه به منظور متوقف کردن نقض حقوق بشر است، جدا از اینکه دولت سوریه نماد قانونی این کشور محسوب می‌شود، آیا سابقه کشورهای اروپایی چنین اجازه‌ای را به آنها می‌دهد که کشورهای مستقل را به تغییر سیاست خارجی خود جهت حفظ حقوق بشر وادار کند؟ *تانک های آلمانی برای سرکوب بحرینی ها در طول قرن بیستم و پس از جنگ جهانی دوم، کشورهای اروپایی به عنوان یکی از اصلی‌ترین حامیان دولت‌های دیکتاتوری در سطح جهان شناخته شده‌اند و می‌توان موارد فراوانی را حتی تا همین امروز بیان کرد.
پس از آنکه امواج بیداری اسلامی، کشورهای مختلف عربی را در هم نوردید و مردم بحرین اعم از شیعه و سنی در سال 2011 برای آزادی قیام کردند، دولت عربستان با اعزام نظامیان خود سبب سرکوب مردم مظلوم بحرین را فراهم کرد.
این در حالی است که کشورهای اروپایی خود اصلی‌ترین فروشندگان تسلیحات به عربستان صعودی محسوب می‌شوند.
در سال 2013 روزنامه‌های آلمانی خبر از تصویب فروش تانک‌های لئوپارد به عربستان سعودی در شورای امنیت ملی این کشور دادند.
این در حالی است که اصلی‌ترین مصرف این تانک‌ها، نه صحراهای عربستان و کشورهای همجوار آن، بلکه نبرد در شهرها به منظور سرکوب آشوب‌های مردمی ذکر می‌شد.
*سلاح های اروپایی فلسطینی ها را می‌کُشد فروش تسلیحات از سوی انگلستان به رژیم صهیونیستی که مورد خشم نمایندگان مستقل مجلس انگلستان قرار گرفت، نمونه دیگری از نقض حقوق بشر در کشورهای غربی است و تنها توجیه دولت انگلستان در این باره، تعهد اسرائیل مبنی بر عدم استفاده از این تسلیحات علیه مردم بی‌دفاع فلسطین بود.
هجوم به کشور مالی از سوی فرانسه و استقرار نیرو در جمهوری آفریقای مرکزی، مشارکت در بمباران لیبی به منظور حمایت از شورشیان این کشور و سایر موارد نقض حقوق بشر از جمله مداخلات کشورهای فوق تنها در سال‌های اخیر محسوب می‌شود.
حال این سؤال مطرح است که آیا این کشورها حق دارند درباره نقض حقوق بشر در سوریه اظهارنظر کنند؟ *زنان اروپایی زیر مشت و لگد تأکید بر نقض حقوق زنان در ایران یکی دیگر از مواردی است که به عنوان نقض حقوق بشر در ایران مطرح می‌شود اما سؤال اصلی اینجاست که آیا زنان نیز دارای حقوق برابر در کشورهای اروپایی محسوب می‌شوند؟ خشونت علیه زنان مسئله‌ای مهم در کشورهای غربی بوده و نکته جالب اینجاست که بر اساس تحقیقات آژانس حقوق اساسی اتحادیه اروپا، نزدیک به 55درصد از زنان اروپایی به نوعی مورد خشونت جسمی قرار گرفته‌اند.
دانمارک، فنلاند، سوئد، لهستان، اتریش، یونان و اسپانیا برخی از کشورهایی هستند که در خصوص سوءاستفاده از زنان پیشگام‌اند.
*زنانی که برای کتک های خود به سراغ پلیس نمی رود شورای اروپا کنوانسیون جلوگیری و مبارزه با خشونت علیه زنان و خشونت خانگی را در سال 2011 به تصویب رساند، با این حال، تنها 3 کشور عضو اتحادیه اروپا این توافق نامه را امضا کرده‌اند.
یکی دیگر از مشکلات جدی گزارش نشدن حملات خشونت آمیز است.
در این مطالعه، تنها 14 درصد از زنان بد رفتاری با خود را به مقامات گزارش داده بودند.
در بسیاری از موارد، زنان برای مراجعه به پلیس احساس راحتی نمی کنند.
یک مطالعه در استرالیا نشان داد که زنان خشونت خانگی را از ترس خشونت بیشتر، احساس شرم و خجالت و اعتقاد به این که مورد آنها مهم نیست، گزارش نمی دهند.
همچنین ممکن است این آمار تحت تاثیر منفی مجریان مرد قانون باشد، در حالی که قربانیان زن اغلب راحت‌تر می‌توانند موارد بدرفتاری و آزار و اذیت را به افسران زن گزارش دهند.
در حالی که اروپا دیگر کشورها را به نقص حقوق بشر می‌کند، اما خود نیز به بدترین شکل ممکن حقوق زنان را زیر سئوال می برد.
*دادگاه حقوق بشر اروپا هم این قاره را ناقص حقوق بشر می داند زیر سئوال بردن حقوق پناهجویان نیز یکی دیگر از اقدامات اتحادیه اروپا در نقص حقوق بشر است که باراها مورد اعتراض گروهایی در خود اتحادیه اروپا قرار گرفته است.
بنابر حکم دادگاه حقوق بشر اروپا در سال 2009 حقوق مهاجران به گونه ای هدفمند نقص می شود.
نقض حقوق برخی پناهندگان در کشورهای اروپایی در حالی صورت می گیرد که سازمانهای بین المللی عملا اقدامی در راستای مقابله با این روند اتخاذ نمی‌کنند.
در این میان برخی کشورهای اروپایی کلیت پذیرش پناهندگان خارجی توسط خود را لطفی بزرگ به سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان می دانند اما در عوض از سازمانهای بین المللی انتظار دارند تا در خصوص نقض حقوق پناهندگان واکنشی بروز دهد.
طی سالهای اخیر شاهد برخوردهای سختی با متقاضیان پناهندگی در کشورهای اروپایی بوده ایم اما سازمانهای بین المللی سعی دارند در این حوزه وارد نشوند.
غرق شدن مداوم پناهجویان آفریقایی در مدیترانه تنها بخش کوچکی از این نقص حقوق بشر محسوب می شود که می توان آن را ادامه بی اعتمادی این شیوه عنوان کرد.

البته این موارد آخرین اقدامات ضد حقوق بشری در آمریکا نیست، ایران اسلامی از موارد آشکاری است که از سوی آمریکایی ها مورد هجوم بی رحمانه لگدمال شدن حقوق اساسی خود قرار گرفته است که در یادداشتی جداگانه این موضوع از سرویس سیاسی پایگاه تحلیلی خبری صبح قزوین مورد تحلیل قرار خواهد گرفت.

انتهای پیام/2002/خ