ونگوگ، نقاشی که با غم نقاشی می کرد

صبح قزوین : نقاشی آشفته حال که عمده کارهای نقاشی اش را در 10 سال پایانی زندگی اش کشیده است و شامل بیش از ۹۰۰ نقاشی، بیش از ۱۱۰۰ طراحی و ۱۰ چاپ می‌باشد.
برخی از مشهورترین آن‌ها در ۲ سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند.
ونگوگ متولد 30 مارس 1853 در شهر گروت زندرت واقع در جنوب هلند می باشد.
به گفته خود ونگوگ دوران نوجوانی اش بسیار تاریک، سرد و بی حاصل بود.
ونسان در سال ۱۸۶۹ نزد عمویش در یک بنگاه خرید و فروش آثار هنری مشغول به کار شد و پس از مدتی از طرف عمویش به لندن فرستاده شد.
این دوران خوبی برای ونسان بود و در بیست سالگی از پدرش بیشتر پول در می‌آورد.
در همین دوران او عاشق دختر صاحب‌خانه‌اش اگنی لویر شد ولی از وی جواب رد شنید.
ونسان به‌تدریج منزوی شد و به مذهب روی آورد.
پدر و عمویش او را به پاریس فرستادند.
در آن‌جا بود که ونگوگ از این‌که با هنر مانند یک کالای مصرفی برخورد می‌کرد پشیمان شد و این روحیه را به مشتریان نیز منتقل می‌کرد تا این‌که در ۱۸۷۶ از کار اخراج شد.
وی به طور جدی از سال 1880 فعالیت هنری خود را آغاز نمود و پس از آشنایی با فرانسوا میله و کارهای اجتماعی وی، طراحی را به طور جدی و حرفه ای شروع کرد.
او در لاهوگ کارگاهی اجاره کرد و در سال 1882 اولین نقاشی آبرنگ خود را کشید.
ونسان ونگوگ در آثار خود از رنگ های تیره استفاده می کرد که از کارهای نقاشان احساس گرای پاریس متفاوت بود.
اولین ترکیب هنری او تابلوی "سیب زمینی خواران" بود که با رنگ روغن آن را به تصویر کشید.
از این اثر وی می توان به عنوان اولین شاهکارش نام برد.
وی حدود 20 پرتره از خود کشید و قصدش نشان دادن پرتره های گوناگون از یک نفر بود.
در آغاز بیشتر از رنگ های خاکستری و قهوه ای استفاده می نمود و به تدریج رنگ های قرمز، آبی، زرد و سبز را نیز به نقاشی های خود راه داد.
ون گوگ شیفته نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقهٔ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان بود.
مجموعهٔ گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند شامل ۱۱ اثر می‌باشد.
شب‌های پرستارهٔ وی از دیگر نقاشی‌های برجستهٔ او محسوب می‌شوند.
ونگوگ دچار افسردگی بود و روز به روز بر شدت آن افزوده می شد ولی اینچنین می نمود که گویی این سکوت درونی اش، باعث بیداری روح هنر در وی شده بود و تنها در دو ماه پایانی عمرش 90 نقاشی برجای گذاشت.
وی معتقد بود که نقاشی یک رسالت است.
تصور عامه مردم بر این است که وی خودکشی کرده در حالی که مرگ وی بر اثر شلیک گلوله از یک تفنگ معیوب توسط دو نوجوان مست، می باشد که او تصمیم می گیرد برای حفاظت از دو نوجوان مسئولیت واقعه را به عهده بگیرد.
محققان بر اساس شواهد و نامه‌های بدست‌آمده معتقدند که ون‌گوگ نیت خودکشی نداشته اما زمانی که با مرگ و یا خطر آن مواجه شد، خود را تسلیم مرگ کرده‌است.
با وجود اختلاف نظر گفته می شود آخرین اثر ونگوگ "گندم زار با کلاغ ها" می باشد.
انتهای پیام/8002/خ