قصه پر غصه هنر هفتم از زبان ققنوس سینمای ایران

 به گزارش صبح قزوین، فرهنگ هر کشوری مجموعه ای از باورها، اعتقادات و پارامترهای رفتاری آن جامعه را تشکیل می‌دهد که همیشه در معرض رسوخ تیرهای زهرآگینی است که در اغلب مواقع ناخودآگاه و گاها خودآگاه مسیر سبک رفتاری آن ملت را تغییر داده و با چالش‌هایی گریبانگیر می‌کند.

در نامگذاری امسال که رهبر معظم انقلاب موضوع فرهنگ را از مسائل اساسی جامعه برشمرد و آن را همچون حوزه اقتصاد که این روزها دغدغه اصلی مردم و مدیران شده، حائز اهمیت دانست، نشاندهنده این اصل مهم است که حوزه فرهنگ با سردرگمی‌هایی که طی این سال‌ها داشته و به فرموده رهبری امر فرهنگ بر زمین مانده است، باید دچار تحولی عظیم شود به همین علت رهبری عزم ملی و مدیریت جهادی را خواستار شدند.

پارامتر فرهنگ، شبکه ای گسترده از حوزه‌های مختلف در کشور است که بررسی هر کدام از آنها در این مجیز نمی‌گنجد.
بحث کتاب، رسانه‌های نوشتاری و مکتوب و الکترونیکی، تربیت و آموزش خانواده، بحث فرهنگی مدارس و دانش آموزان، سینما و تلویزیون و ماهواره، سبک زندگی و مباحث دیگر.
.
.

اما آنچه در این دوره از تاثیرگذاری عظیمی در جامعه و خانواده‌ها برخوردار شده است بحث سینما و تلویزیون و همان حوزه هنر هفتم است که با نگاهی گذرا در این گزارش می‌خواهیم از چالش‌هایی سخن به میان آوریم که گویی دیدگان همه ما به آنها عادت کرده است و با بی‌تفاوتی از کنارشان گذر کرده ایم.

به دور از دغدغه های سیاسی و نظامی، هنرمندان ما تنها زمانی می‌توانند دغدغه، کوله بار مسئولیت و هماوردشان را بر زمین بگذارند که مطمئن باشند مردم‌شان بدون اتکا به غیر تنها و تنها در چارچوب مکتب شان به حیات جاویدان رسیده اند.

رهبر معظم انقلاب در آخرین سخنرانی خود در اسفند 92 فرمودند:" نگرانم! مسئله فرهنگ مسئله مهمی است این ایستادگی این حرکت و در نهایت انشاالله پیروزی در حفظ فرهنگ اسلامی و انقلابی است و تقویت جناح فرهنگی مومن، تقویتی که نهال‌هایی که در عرصه فرهنگ روئیده حفظ شود.
"

شاید در این نوشتار کوتاه مروری مختصر بر اتفاقات اخیر حوزه فرهنگ و به ویزه هنر سینما که از روزهای قبل از جشنواره فجر آغاز شد و گاه همچنان تا آخر سال 92 ادامه داشت بی ضرر نباشد.

به ویژه درست مدتی بعد از سخنان رهبری از نگرانی در حوزه فرهنگ، یکی از کارگردانان مطرح بعد از انقلاب به موشکافی برخی زنگ خطرهای حوزه فرهنگی پرداخت.

حاتمی‌کیا که به پاس سه دهه حرکت در مسیر سینمای انقلاب و دفاع مقدس از سوی موسسه همشهری مورد تقدیر قرار گرفت در این همایش درباره این گفت که اگر چه سینما را دوست دارد اما هیچگاه در آن غرق نشده است و از آن بتی برای خودش نساخته است.

حاتمی کیا در این مراسم گفت: مسائلی باعث شده که من خودم را جزء جامعه سینمایی ندانم، علاقه ندارم وارد بحث‌های حاشیه ای شوم اعتقاد دارم برخی دوستان در سینما غرق شده اند و از آن برای خود بت درست کرده اند.

کارگردان فیلم تحسین شده "چ" عنوان کرد که می‌داند خیلی‌ها دوست ندارند صدای انتقاد او را بشنوند ولی باید گفت، ابراهیم حاتمی کیا از تغییر لهجه ها در وادی سینما و در وادی هنر بچه مسلمان‌ها گفت.

وی همچنین تصریح کرد: خودمان را بچه مسلمان می‌دانیم اما آنچه که از ارزش‌های این مملکت باید به عنوان دغدغه و غصه‌ها مطرح شود بیان نمی‌شود سینمای امروز از غصه‌های انقلابی و فرهنگی نمی‌گوید بلکه فقط با آنچه نمایش می‌دهیم به جهان می‌گوییم ما دروغگو هستیم.

حاتمی‌کیا از غربت‌های سینما گفت تا رسید به جشنواره ای که نام فجر را بر خود گذاشته و می‌گوید حوزه ای که باید جشنواره فیلم‌های انقلاب باشد اما سال به سال بچه های انقلاب را در اقلیت قرار می‌دهد.

نکته جالب صحبت‌های این کارگردان شاید همین جمله ای باشد که نگاهش به انقلابی دیگر در حوزه سینماست.

وی معتقد است سینمایی که بلای جان سینمای ما شده همین جشنواره‌هاست اما کاش می‌شد مانند زمانی که انقلاب فرهنگی رخ داد اصلا راه تعامل ما با دنیا عوض می‌شد و خودمان برنامه ریز و هدایتگر سینمایمان می‌شدیم، بین فیلم‌های ما با انقلاب و اهداف انقلاب کیلومترها فاصله است.

جشنواره فجر امسال فیلمی ابتدایی و ضعیف را به عنوان برتر انتخاب می‌کند اما ابا دارد از نمایش فیلم بچه مسلمان‍ها.

از سوی دیگر جشنواره شعر فجر انقلاب که نام انقلاب را با خود به یدک می‌کشد به دنبال دعوت از شاعر ضد انقلاب می‌رود به بهانه اینکه برای ما صلاحیت علمی و ادبی فرد مهم است زیرا باید به ظرفیت‌ها افزوده شود!!!

اگر بیوگرافی این شاعر را مورد نظر قرار دهیم خواهیم دید که این شخص در سال‌های بعد از انقلاب به توهین به مقدسات و حمله به نظام مشغول بوده و تاب انقلاب مردم ایران را نیاورده و در همان دوران انقلاب به پاریس کوچ کرد.

با این روند آیا می‌توان نگران قطار انقلابی نباشیم که هدایتگر آن کسانی شده اند که آرمان‌های انقلابی که با خون صدها هزار شهید به ثمر نشسته را فراموش کرده‌اند و دنبال عملی کردن بلندپروازی‌های تفکرات ضد انقلابی خود هستند؟

همچنین ساخت سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی ما به سمتی در حال پیشرفت است که به سیاه‌نمایی از وضعیت زندگی و رعایت نشدن حقوق بشر در کشور را نشان می‌دهد یا با غرض ورزی‌های سیاسی به حمایت از وضعیت فتنه در سال 88 می پردازند، آیا این تمام ظرفیتی است که از سینما و تلویزیون یک کشور مسلمان باید استفاده شود؟

سخنان رهبری در جمع خبرگان کشور مبنی بر نگرانی ایشان از وضعیت نابسامان و روند نامطلوب فرهنگی و البته به دنبال آن اطلاعیه فوری وزیر ارشاد اسلامی برای رفع این نگرانی‌ها و از طرفی نامگذاری امسال به نام سال فرهنگ مدیران فرهنگی کشور را در مسیر آزمون بزرگی قرار داده است و جامعه انتظار برنامه های عملی را از سوی آنها دارند.

بحث رخنه فرهنگی که رهبری معظم مطرح کردند نشان دهنده وضعیت فاجعه باری است که در کشور به وجود آمده است و باید جدی‌تر از هر حوزه ای برای آن برنامه ریزی کرد؛ زیرا بحث فرهنگی را نمی‌توان چکش وار با آن برخورد کرد بلکه نیازمند راهکارهایی جدی است که مدیریت جهادی را می‌طلبد تا از پوسته شعاری خود درآمده و لباس عمل به تن کند.

انتهای پیام/2002/خ