میراث دیپلماسی خنده

صبح قزوین؛ با فرا رسیدن 20 فروردین ماه، روز ملی فناوری هسته ای می‌توان تشریح نمود گزینه‌های روی میز آمریکا چه کسانی را شرمنده ملت کرد؟ برای پاسخ به این سوال باید تحلیلی از هفت ماه مدیریت دولت تدبیر و امید، حاشیه‌ها و تجربیاتی که کوله بار دولت برای ادامه مسیر در پرشدن پیمانه چهار سال سکانداری ریاست قوه مجریه شد را از نظر گذراند.
رئیس جمهور محترم دولت یازدهم از همان ابتدای شروع مدیریتش در قوه اجرایی کشور کلید حل مشکلات را در سیاست خارجی می‌دانست و در مراسم تودیع و معارفه وزیر امور خارجه گفت: "یک پیام مهم انتخابات امسال تجدیدنظر در سیاست خارجی بود تجدیدنظر به معنای تغییر در اصول و مبانی نیست، چرا که آن اصول و مبانی سرجای خودش ثابت است اما لااقل تغییر در شیوه‌ها و نحوه عملکرد و تاکتیک‌هاست، عرصه سیاست خارجی بسیار حساس است و من کلید حل مشکلات‌مان را در این مقطع حساس در دست سیاست خارجی می‌دانم.
" با استراتژی که جناب روحانی و دولتمردانش با استفاده از دیپلماسی خنده و نرمش دیپلماتیک در سیاست خارجی شروع کردند و قفلش با کلید گفت‌وگوی تلفنی بین رؤسای جمهوری ایران و آمریکا و دیدار وزرای خارجی دو طرف باز شد.
غربی‌ها که از سیاست‌های غیرمعقولانه خود در خاورمیانه دچار شکست شده بودند فرصت را غنیمت شمردند تا از این فرصت برای رسیدن به اهداف نامشروع خود بهره ببرند.
با پیگیری مذاکرات 1+5 در ژنو نوع دیپلماسی دولت یازدهم میدانی برای آزمون غربی‌ها شد.
نگاهی به این مذاکرات که تا ژنو 3 ادامه داشت و به تصویب توافقنامه بین اعضای آن منجر شد و حاشیه‌هایی که تا به امروز از سوی دنیای غرب و مدیران ارشد آن به وجود آمد، نشان داد به رغم لبخندهای اخیر و روی خوش نشان دادن‌های آنها در مذاکرات، غربی‌ها به دنبال فراهم آوردن زمینه‌هایی هستند تا با اعمال فشار و در تنگنا قرار دادن هیئت ایرانی، جمهوری اسلامی ایران را از خط قرمزهای خود عبور داده و زمینه عقب نشینی از مواضعی که 35 سال است روی حفظ آنها پافشاری کرده را فراهم آوردند.
با اغماض از تمام یاوه‌گویی‌هایی که از سوی اوباما، جان کری و وندی شرمن و مقامات اسرائیلی در این دوران علیه ایران اسلامی و حقوق به حقه هسته ای کشورمان مطرح شد، تصویب قطعنامه 23 ماده‌ای پارلمان اروپا علیه کشورمان در چند روز گذشته مهر تاییدی بر غیرقابل اعتماد بودن غربی‌ها و مذاکرات بود و به خوبی به دولتمردان کشورمان نشان داد که نوع نرمش دیپلماسی آنها با نرمش قهرمانانه فاصله دارد و نوع استراتژی آنها در مقابل استکبار جهانی نتیجه عکس داده است.

از سوی دیگر با تصویب توافقنامه در این مذاکرات برخی‌ها یا از روی جهالت و یا غرض ورزی چنان دچار ذوق زدگی شدند که کلید تمام مشکلات را در رابطه با آمریکا تلقی کردند و با شارلاتانیسم مطبوعاتی و رسانه ای و حتی القای حذف شعار " مرگ بر آمریکا" در بین ملت از ضرورت مذاکره با آمریکا و رابطه با آنها سخن به میان آوردند.
رابطه با آمریکا گزینه‌ی غیر قابل انکاری است که در 35 سالی که از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد همیشه داعیه داران حامی خود را حفظ کرده است و البته حتی با چراغ سبز نشان دادن از سوی برخی مدیران ارشد ایران در دوره‌های مختلف همیشه با دهن کجی از سوی قدرت پوشالی ایالات متحده روبرو شده است.
رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری در اسفندماه 92 فرمودند:" امروز وظیفه ما مرزبندی صحیح و صریح با دشمن است.
مرزبندی معنایش این نیست که قطع رابطه کنید، کسانیکه سعی می‌کنند مرز را کمرنگ کنند به مردم خدمت نمی‌کنند.
استقلال یک مرز است.
"

با مواردی که در این نوشتار بیان شد از منظر نگارنده می‌توان چند نکته را مورد توجه قرار داد: 1- عملکرد استکبار جهانی علیه کشورمان که در آخرین اقدام خود با تصویب قطعنامه ای بی‌شرمانه در پارلمان اروپا ظهور پیدا کرد نشان داد که لبخندهای چندماهه غربی‌ها به سیاست‌های در پیش گرفته ایران فقط فریبی برای تضعیف اقتدار ایران اسلامی بوده و به رئیس جمهور محترم و دولتمردانش ثابت کرد پیوند زدن سرنوشت کشور در اغلب حوزه‌ها به سیاست خارجی، اشتباه بزرگی بود؛ زیرا به فرموده رهبری باید برای حل مشکلات کشور نگاه را از بیرون به داخل متوجه کرد.

2- اظهارات خام دولتمردان کشورمان در انتقاد از وضع موجود و سیاه نمایی از شرایط اقتصادی و خالی دانستن خزانه کشور و همین اواخر اظهار هشت سال خرابی باقی مانده از دوران مدیریت نهم و دهم با بیان این جمله از سوی جناب روحانی که در حال حاضر در حال برداشتن آوارها هستیم! فقط نقطه قوتی شد برای تیم مذاکره کننده آمریکا که با کوبیدن چماق اثرگذاری فشارها و تحریم‌ها به تشدید راهبرد دست چدنی با دستکش مخملی ادامه دهد.

3- هدف اصلی مذاکرات 1+5 در تمام سالیان گذشته این بود که از حقوق هسته ای ایران اسلامی دفاع شود تا بتوانیم در سایه فناوری صلح آمیز هسته ای پیشرفت کنیم و دستمان جلوی بیگانگان دراز نشود.
اما غربی‌ها با سیاست پنهان خود و پیدا کردن پاشنه آشیل هیئت مذاکره کننده ایرانی که هدف اصلی خود را رفع تحریم‌ها دانستند به اهمیت زدایی از مسئله حقوق هسته ای پرداخت و آن را به امری فرعی در مذاکرات تبدیل کرد و با برجسته سازی به تعویق انداختن تشدید تحریم‌ها و دادن برخی امتیازات ناچیز در حال ایجاد تغییر دیدگاه از حقوق هسته‌ای به لغو تحریم و حتی مذاکره با آمریکاست!!! این موارد آدرس غلطی است که مدیران مذاکره کننده ایرانی نباید مرعوب آن شوند زیرا تا به حال حسن نیتی از سوی غربی‌ها دیده نشده که بخواهیم گزینه حقوق هسته ای خود را از میز مذاکره کنار بگذاریم.

4- سناریوی تصویب قطعنامه 23 ماده ای علیه کشورمان در اروپا که مطمئنا با مدیریت بلافصل آمریکایی‌ها صورت گرفته نشان دهنده این مسئله است که آنها در پی رسیدن به اهداف شوم خود می‌خواهند ایران اسلامی را که در جهان با نماد استکبارستیزی و مقاومت شناخته شده تضعیف کنند زیرا راه دیگری برای کم کردن نفوذ و قدرت کشورمان در خاورمیانه ندارند.

5- مسئولین کشور باید با همتی مضاعف مقتدرانه در ادامه این مذاکرات حضور پیدا کنند تا فرصت اعمال فشارهای بیشتر به ایران را از مجرای وزارت خارجه ندهند تا بار دیگر در این مذاکرات زمینه ای برای خواری و ذلت دشمن فراهم شود.

رهبر معظم انقلاب فرمودند:" بأذن الله از این مذاکرات ضرری هم نمی‌کنیم بلکه تجربه ای در اختیار ملت قرار می‌گیرد که مثل تجربه تعلیق موقت غنی سازی در سال‌های 82 و 83 ظرفیت فکری و تحلیلی مردم را بالا خواهد برد.
"

در پایان می‌توان گفت با توجه به رویکرد غربی‌ها در مقابل سیاست اعتدال دولت یازدهم، گزینه های روی میز آمریکا کسانی را شرمنده ملت کرد که با نگاهی وطن فروشانه همه عزت و اقتدار را در رابطه با آمریکا می‌بینند و با اعمال همه سیاست‌های خصمانه آنها علیه کشورمان استقلال را فدای مذاکره می‌کنند.

انتهای پیام/2002/خ