درختی که در غم ارباب خون می‌گرید

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین ؛ امام باقر (ع) می‌فرمایند:" آدمیان و جنیان و مرغان و وحشیان بر حسین علیه السلام گریستند."  

زمین و آسمان در غم ارباب می‌گریند و داغ سلاله اطهر نبی (ص) همچون آتشی دل شیعیان را می‌سوزاند؛ فرقی نمی‌کند چند ساله‌‌ای و تبارت به چه کسی برمی‌گردد، محرم که می‌شود حال و هوای دلت غم دارد.

درختی که خون گریه می‌کند؛ بعضی می‌گویند خرافه است، عده‌ای هم اعتقاد دارند که این یک اتفاق طبیعی و معمول است اما مردم محلی روستای زرآباد قزوین معتقدند در روز عاشورا چندین پرنده بال‌هایشان را به خون سیدالشهدا (ع) آغشته می‌کنند و یکی از آن‌ها پروازکنان خود را به چنار محوطه امامزاده علی‌اصغر (ع) می‌رساند و از آن پس هرسال در روز عاشورا از شاخه‌های این درخت متبرک خون می‌چکد.

جالب است، گردش ماه‌های قمری هم برایش تفاوتی نمی‌کند، محرم با بوی بهار، با گرمای تابستان و حتی سوز و سرمای پاییز و زمستان تفاوتی ندارد، گویی تسکین غم بزرگ ارباب را چاره‌ای جز باریدن نمی‌یابد.

امسال هم پاییز است که عاشورایی شده، دست قادر مطلق به گونه‌ای ساختار طبیعت را در نظمی شگرف چیده که درختان برگ‌ریز در فصول سرد سال هیچگونه تراوشاتی ندارند؛ چنار داستان ما اما در زمستان‌هایی که میزبان عاشورا شده‌ همچنان غمبار اشک ریخته است.

به روایت زائران امامزاده علی اصغر (ع) که از نزدیک شاهد چکیدن خون از چنار هزارو اندی ساله روستای زرآباد بوده‌اند، خونی که از شاخه‌های این چنار داغدار می‌چکد گویی معطر به عطر گلهای بهشتی است.

در عجبم، از شاخه‌ای که خون می‌چکد و برای همیشه خشک می‌شود؛ داغ سبط نبی (ص) ریشه‌هایش را نه، اما شاخه‌هایش را می‌خشکاند.

پارچه‌های سفیدی که به زیر شاخه‌ها گرفته می‌شود، تمنایی عاشقانه را تداعی‌ می‌کند، هرکس قطره‌ای خون می‌خواهد، گویی خون‌خواهی مردم در داغ سالار شهیدان دشت کربلا تمامی ندارد.

اولین بار نیست که علم گواه و سندی می‌شود برای اهل حساب‌های سرانگشتی، اینبار هم علوم جدید، بسیاری از مسئولین و علما خون بودن تراوشات چنار با وقار محوطه امامزاده علی‌اصغر (ع) را تایید می‌کنند و بر شوقی دامن می‌زنند که ریشه در عشق اهل بیت (ع) دارد.

بعضی از ساعت‌ها و عده‌ای هم از روزها قبل راهی روستای زرآباد از توابع الموت می‌شوند، زنی شفای کودک بیمارش را می‌خواهد، جوانی به دنبال بصریت است، مردی فرزند معلولش را به امید معجزه می‌آورد و پیرمردی به قول خودمان لب بام برای کوباندن مهر تایید بر باورهایش می‌آید.

امید در فضای امامزاده علی‌اصغر (ع) موج می‌زند، اشک است که می‌چکد آنهم بی اختیار؛ عزاداری با یک دنیای کوچک از دل‌های شکسته خود معجزه‌ای است که هرساله در سالروز شهادت بهترینان عالم کنار چنار خون‌بار زرآباد رقم می‌خورد.
انتهای پیام/2002