به گزارش خبرنگار سیاسی
صبح قزوین، روزهای منتهی به 22 بهمن سال 1357 برای تمام هم‌میهنان در سراسر ایران، یادآور خاطرات روزهایی است از جنس خواستن و یک رنگ شدن، برای سرنگونی رژیمی که جز سرسپردگی و واداده‌گی به غرب هیچ اراده دیگری نداشت.
دودمانی که همه اعتقادات و باورهای دینی، فرهنگی و ملی مردم ایران را پای اراده بیگانگان فدا کرد.
در نهایت همان سرسپردگی رژیم پهلوی به بیگانگان که همواره محل انتقاد انقلابیون و به ویژه امام خمینی (ره) بود، سرآغاز و زمینه‌ساز انقلاب اسلامی ایران شد، انقلابی که همانند شعار معروف خود در آن سال‌ها، استقلال، جمهوریت و آزادی را برای مردم ایران به ارمغان آورده است.
جریان‌های مبارزاتی گوناگونی که از 1357 برای ریشه کن کردن رژیم ستم شاهی توسط مردم مومن و از جان گذشته به رهبری معمار انقلاب حضرت امام خمینی (ره) در کشور شکل گرفت که بارزترین و تاثیرگذارترین آنها، تظاهرات و قیام‌های مردمی بود که در گوشه گوشه ایران از جمله در شهر قزوین و حومه رخ می‌داد.
مردم دارالمومنین قزوین همصدا و همگام با دیگر اقشار مبارز کشور در براندازی رژیم مزدور پهلوی نقش به سزایی داشتند که روز شمار این مبارزات، خاطرات آن روزهای حماسی را در اذهان تجلی دوباره می‌بخشد.
سید‌حسن جزمهای از مبارزین قبل از انقلاب در گفتگو با خبرنگار سیاسی
صبح قزوین اظهار کرد: در روزهای منتهی به انقلاب اسلامی همه استان‌های کشور آبستن حوادث مختلف بود؛ قزوین یکی از شهرهایی بود که در انتظار این رویداد و واقعه مهم تاریخی به سر می‌برد.
وی ادامه داد: بعد از دی ماه خونین قزوین که شهدای زیادی چون محمودیان، عباس بالو، غلامرضا آقاکاشی، محمدرضا عباسی و ابوالقاسم گروسی را تقدیم انقلاب کرد و فجایعی که راننده خودروی فرمانداری نظامی در به شهادت رساندن چهار دانش آموز به اسامی اعرابی شش ساله و تنها پسر خانواده، امیر اره‌ساز 13 ساله، زهرا کلانتری یکتا 10 ساله و افسر عباسی10 ساله به راه انداخت، خشم و انزجار مردم قزوین از رژیم شاه به اوج خود رسیده بود.
جزمهای خاطرنشان کرد: در ابتدای بهمن ماه که احتمال بازگشت امام خمینی(ره) به ایران قوت گرفته بود، در شهر شایعه‌های زیادی مبنی بر حمله احتمالی عوامل رژیم به مردم شنیده می‌شد و گروهی از قزوینی‌ها، خود را برای مقابله با مزدوران شاه آماده می‌کردند، در روز دوم بهمن بود که مهاجمان ناشناس به خانه آیت‌الله رحیم صامت یورش بردند.
این مبارز انقلابی تصریح کرد: عوامل شاهنشاهی و مزدوران وابسته، به بهانه حمایت از قانون اساسی با قمه، قداره، چوب و چماق با حمایت مامورین فرماندار نظامی در شهر راهپیمایی کرده و درگیری‌های پراکنده‌ای بین مردم و چماقداران صورت گرفت که شهید «نوری کاکاوند» توسط مزدوران با قداره به شهادت رسید.
جزمهای یادآور شد: در نهم بهمن سال 57 هزاران نفر از مردم قزوین در یک راهپیمایی بزرگ در خیابان‌ها‌ی شهر دولت بختیار را محکوم کرده و خواستار مجازات عاملین کشتارهای اخیر شدند.
وی افزود: روز 12 بهمن 1357 طلوع و بروز یک اقتدار ملی به شمار می‌رفت، به محض اینکه مردم قزوین از ورود امام خمینی (ره) به ایران خبردار شدند، مقابل رادیو و تلویزیون نشسته و به طور مستقیم و با شعف در جریان این لحظه ناب تاریخی قرار گرفتند.
این مبارز قزوینی بیان کرد: تلویزیون داشت استقبال مردم را از امام پخش می‌کرد ناگهان برق قطع شد، مردم بلافاصله به خیابان‌ها ریخته و نقل و شیرینی پخش کردند، چراغ ماشین‌ها را روشن کرده و بوق می‌زدند، مردم در شعارهایشان مجازات قاتلان برادران و فرزندان خود را از مسئولین می‌خواستند.
وی با بیان اینکه در روز 13 بهمن راهپیمایی عظیمی از سوی مردم قزوین برگزار شد، تصریح کرد: این راهپیمایی در مسیر خیابان خیام و دروازه درب کوشک (خیابان نادری) به شکرانه ورود امام خمینی(ره) به ایران شکل گرفت که در آن قزوینی‌ها شعار «خوش آمد امام» را سر می‌دادند.
جزمهای ادامه داد: روز 14 بهمن از سوی دانشجویان مجتمع عالی دهخدا نمایشگاه فیلم و اسلاید از زمان میرزا کوچک‌خان جنگلی و مبارزاتش تا زمان حاضر که ایام پیروزی انقلاب بود، برپا شد.
این فعال سیاسی اظهار کرد: ۱۴ بهمن سال ۵۷، شهید محسن میرزائی از شهدای استان قزوین که در دیماه آن سال در خیابان عبیدزاکانی تیر خورده بودند، در یکی از بیمارستانهای تهران به شهادت رسید و پیکر مطهرش با حضور دهها هزار نفر از مردم در قزوین تشییع شد.
وی یادآور شد: ۱۶ بهمن در پی انتخاب مهندس بازرگان از سوی حضرت امام خمینی (ره) به نخست وزیری مردم در حمایت از حکم امام و حمایت از بازرگان راهپیمائی و در مقابل دانشکده دهخدا تجمع کردند، انقلاب روزهای سرنوشت‌سازش را به لحاظ سقوط حتمی و نهایی شاه و دارو دسته آش تجربه می‌کرد.
جزمهای افزود: در این روز همچنین لشگر 16 رزهی قزوین جهت کمک به نظامیان، برای سرکوب مردم تهران با چند تیپ و گردان به همراه ادوات و سلاحهای جنگی عازم تهران شده بود، به همین جهت جمعی از انقلابیون جان بر کف از جوانان قزوین جاده قزوین – تهران را مسدود کرده و مانع ادامه راه آن نظامیان و مزدوران شاهنشاهی شدند.
این مبارز قزوینی تصریح کرد: 21 بهمن اقشار مختلف مردم اعم از روحانیون، کارمندان، کارگران، کشاورزان، دانش‌آموزان و زنان در قزوین راهپیمایی بزرگی برگزار کردند.
وی ادامه داد: به دنبال سقوط نظام استبدادی دوهزار و 500 ساله مردم به خیابان‌ها ریخته و باپخش شیرینی و گل و روشن نمودن چراغ‌های خودروها به شادی پرداخته و در مقابل مقر حکومت نظامی اجتماع و نظامیان به مردم پیوستند و در نهایت به مصداق آیه شریف قرآن که نصر من الله و فتح قریب، انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن ماه 1357 به پیروزی رسید.
جزمهای در پایان با اشاره به اینکه در روز پیروزی انقلاب اسلامی ایران (22 بهمن) مردم و نظامیان قزوین به هم پیوسته بودند، خاطرنشان کرد: فردای همان روز، ارتش و شهربانی با نشر اعلامیه‌هایی همبستگی خود را با مردم اعلام کردند و چند روز بعد فرماندهان نظامی قزوین، توسط سربازان انقلابی دستگیر و برای محاکمه به تهران انتقال پیدا کردند.
انتهای پیام/ 2001
دیدگاه ها