به گزارش خبرنگار سلامت صبح قزوین؛ یک سال از حضور ویروس منحوس کرونا در کشور می‌گذرد و در این مدت خیلی چیزها از جمله استفاده از ماسک و الکل و رعایت پروتکل‌ها برای بسیاری از مردم تبدیل به یک عادت شده است؛ به طوریکه حتی در این میان برخی نیز به وجود این ویروس به حدی خو گرفتند که حالا دیگر آن را نادیده گرفته و دیگر اعتقادی به آن ندارند.
باوجود این شرایط، اما مدافعان سلامت همچنان جانانه همچون روزهای نخست شیوع کووید۱۹ در بیمارستان‌ها برای نجات جان بیماران از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند.
کوثر همتی و بنیامین نصری زوج جوان مدافع سلامت قزوینی هستند که در این مدت در کنار دیگر پرسنل کادر درمان در راستای کمک به بهبود بیماران و نجات جان انسان‌ها ایثارگرانه تلاش می‌کنند.
کوثر همتی در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت صبح قزوین با اشاره به فعالیت خود در دوران شیوع کرونا اظهار کرد: وقتی برای اولین بار گفته شد کرونا وارد بیمارستان بوعلی سینا شده است؛ هیچ پیش‌زمینه‌ای درباره این بیماری نداشتیم و در واقع نخستین بار بود که چنین چیزی می‌دیدیم.
استرس از مواجه با یک ویروس ناشناخته
همتی افزود: اوایل حضور کرونا در کشور تصاویری از پرستاران منتشر شده بود که لباس‌های ایزوله بر تن کرده و بیماران کرونایی را وارد بیمارستان می‌کردند؛ برای ما هم مشاهده چنین تصاویری استرس‌آور بود؛ زیرا اولین‌بار بود که با کرونا مواجه می‌شدیم.
این مدافع سلامت قزوینی تصریح کرد: از آنجایی که در بخش مغز و اعصاب فعالیت داشتم، فکر نمی‌کردم بیماری به این بخش نیز برسد؛ لذا بیشتر نگران همکارانم در اورژانس و بخش عفونی بودم؛ اما در این مدت یک ساله همه چیز تغییر کرد و ما مجبور شدیم به بیماران کرونا نیز رسیدگی کنیم.
وی ادامه داد: اوایل روزهای سختی داشتیم؛ زیرا افرادی که به بیمارستان مراجعه می‌کردند هیچ سابقه‌ای از این بیماری نداشته و از سویی می‌دانستند پرستاری هم که از آنها مراقبت می‌کند هیچ شناختی از این ویروس ندارد؛ بااین حال آن روزها گذشت و همه بخش‌های بیمارستان بوعلی به جز بخش قلب به کرونا اختصاص یافت.
همتی تصریح کرد: همه فشارها روی پرستاران است؛ زیرا معمولا بیماران مستقیما با رئیس یا پزشکان در ارتباط نیستند؛ خیلی اوقات بیماران از سرفه و تب دیگر بیماران هم اتاقی‌یشان شکایت می‌کردند که پرستاران نیز فقط می‌توانستند آنها را آرام کنند.
تجربه مواجه شدن با بیماران کرونایی
وی با اشاره به تجربه سخت مواجه شدن با بیماران کرونایی بیان کرد: یکی از بیماران زن جوانی بود که بعد سال‌ها انتظار، باردار شده بود؛ اما به دلیل کرونا خود و فرزندش هر دو فوت کردند؛ یا بیمارانی داریم که توان نشستن روی تخت را دارند اما وقتی وارد بخش آی‌سی‌یو می‌شوند و بیماران دیگر را زیر دستگاه می‌بینند به دلیل استرس ناشی از بیماری بی‌تاب شده و شروع به جیغ و فریاد می‌کنند؛ حتی کافی است مجال پیدا کنند تا از آن محیط دور شوند.
بنیامین نصری همسر این بانوی مدافع سلامت نیز با اشاره به نگرانی‌هایش برای بیماران اظهار کرد: در بیمارستان فقط دغدغه بیمار کرونایی را نداشتیم؛ چراکه بیماران غیرکرونایی نیز به بیمارستان مراجعه می‌کردند که به گفته خودشان واقعا پروتکل‌ها را رعایت می‌کردند؛ اما در اثر دید‌وبازدید نوروزی با اقوام یا فرزندانشان که مسائل بهداشتی را رعایت نکرده بودند دچار این بیماری شده بودند؛ مثلا یکی از بیمارانمان که به دلیل ابتلا به کرونا نیز فوت کرد، از داماد خود کرونا گرفته بود.
وی افزود: پرستاران قصه همه بیماران را از زبان خود آنها می‌شنوند؛ بارها شده از ساعت خواب خود بزنیم و پای صحبت‌های بیماران بنشینیم تا بدین شکل بلکه ساعاتی دردشان را فراموش کنند که همه اینها در روحیه ما نیز اثر می‌گذاشت.
استرس، عامل تشدید بیماری
این پرستار مدافع سلامت تصریح کرد: سالی که گذشت به ما ثابت کرد که بیماری یک طرف و استرس ناشی از کرونا هم از سویی دیگر در بهبود یا عدم بهبود فرد موثر است؛ برای مثال کسانی که به مدت طولانی در بیمارستان بستری هستند؛ می‌توانند از روی مانیتور وضعیت خود را تشخیص دهند؛ اما چون جزئیات آن را نمی‌دانند وقتی به هردلیلی اکسیژن خون آنها پایین می‌آید به بیمار استرس وارد می‌شود و همین اتفاق اکسیژن خون را دچار افت بیشتری می‌کند.
وی ادامه داد: طی تجربه متوجه شدیم که وقتی بیماری وارد بخش آی‌سی‌یو می‌شود و بیماران بدحال دیگری که زیر دستگاه هستند را می‌بیند بیشتر دچار استرس می‌شود؛ در این شرایط از دست ما نیز کاری برنمی‌آید؛ زیرا ما نمی‌دانیم در فکر بیمار چه می‌گذرد.
همتی در ادامه سخنان همسرش بیان کرد: من و همسرم پرستار بخش آی‌سی‌یو کرونا هستیم و با شرایط سختی کار می‌کنیم و همه نگرانی ما این است که خانواده‌هایمان بخاطر ما دچار مشکل نشوند؛ خداروشکر در این یک سال نگاه خدا به ما بوده و کوچکترین آسیبی بابت کرونا به اطرافیانمان نرسانده‌ایم.
برگزاری مراسم ساده ازدواج تنها با حضور خانواده
این پرستار قزوینی افزود: پدر من و مادر همسرم هر دو بیماری زمینه‌ای دارند؛ بنابراین اولویت اول ما این بوده که آنها دچار اذیت و آزار نشوند؛ هربار که شیف داریم به یکدیگر قول می‌دهیم که بیشتر از قبل مراقب خود باشیم.
وی درباره سختی‌های که این بیماری با خود به همراه آورد؛ گفت: من و همسرم در سالی که گذشت عقد کردیم؛ در مراسم عقد حتی نگذاشتم پدرم مرا ببوسد؛ ساده‌ترین مراسم را برگزار کردیم و تا به امروز اقوام یکدیگر را ندیده‌ایم؛ همه اینها به دلیل شرایطی است که در آن به سر می‌بریم.
رفتارهای چندگانه در مواجه با یک بیماری
پرستار بخش کرونای بیمارستان بوعلی قزوین بیان کرد: در این‌مدت خیلی کم پیش آمده سوار تاکسی شوم؛ مواقعی که اسنپ می‌گیریم و راننده متوجه می‌شود پرستار بیمارستان هستیم؛ سریع ماسک خود را می‌گذارد یا پول نقد قبول نمی‌کند؛ اما کسانی نیز هستند که وقتی می‌بینند جلوی بیمارستان پیاده می‌شویم از زحمات ما تشکر کرده و حتی کرایه را نمی‌گیرند.
وی در پایان بیان کرد: اوایل کرونا به صورت تک شیفت در بیمارستان حاضر می‌شدیم و تعداد شیفت‌ها را به حداقل رسانده بودند؛ اما هم اکنون همکاران یا همسرم حتی شیفت ۳۶ و ۲۴ ساعته نیز داشته‌اند؛ زیرا خیلی از همکاران به استعلاجی می‌روند و نمی‌شود جای خالی آنها را با شخص جدیدی پر کرد و در این زمینه با کمبود پرسنل مواجه هستیم.
انتهای پیام/۳۰۰۳
دیدگاه ها