به گزارش سرویس سیاسی
صبح قزوین ، این روزها بازهم وزیر بهداشت در صدر حواشی دولت قرار گرفته است. «سیدحسن قاضیزاده هاشمی» هفته گذشته برخورد سفت و سختی با نماینده ارومیه که درباره واردات لنز آمریکایی از وی سئوال کرد، داشت و باکنایه به خط نوشتی که معلم ادبیات روزهای دبستانش به آنها می داد، این نماینده را به رعایت ادب دعوت کرد.
اخیرا نیز وزیر باب گلایه از رسانهها را دوباره گشوده است و آنها را بیمار خوانده است. قاضی زاده هاشمی در این باره بیان میکند: «متاسفانه همه رسانهها بیمارند و استثنا قائل نیستم و بیماری را پخش میکنند؛ چرا باید آمار طلاق در کشور بالا باشد، چرا آمار آسیبهای اجتماعی بالا باشد؟ معنی این است که در این مقاطع درست عمل نمیکنیم؛ نه رسانه، نه والدین و و اجازه بدهید بگویم مدرسهمان درست عمل نمیکند و باید بازنگری کنیم و ریشه را بیابیم.»
نگاه منفی که قاضی زاده به رسانهها دارد و آنها را بیمار میخواند پیشتر هم در برخورد وی با اصحاب رسانه آشکار شده است. کار وزیر بهداشت با رسانهها حتی به برخورد توهینآمیز هم رسیده است. یکی از روزنامه نگاران روایتی از مواجهه خود با وزیر بهداشت دارد که در آن قاضی زاده خطاب به او گفته است: « شما مگر مزدورید؟ هر چرتی را که به شما میدهند نباید بپرسید، آدم از گرسنگی بمیرد بهتر از این است که برای این روزنامهکار کند.»
همچنین، قاضیزاده در برنامه نگاه یک تلویزیون که با موضوع عملکرد وزارت بهداشت به روی آنتن رفته بود، حاضر شد و در بخشی از صحبتهایش از مدیران تلویزیون بابت تعطیل کردن بخش حاشیههای پزشکی از خبر20:30 تشکر کرد! این اتفاق از معدود دفعاتی بود که یک مدیر دولتی از تعطیل شدن یک برنامه تلویزیونی تخصصی، آنهم روی آنتن همان رسانه تشکر میکرد.
اما رویکرد قاضی زاده و دولت دوازدهم در برخورد با رسانه خود قابل نقد است. انتقاد فصل بلافصل رسانههاست اما دولتی که خود رویکرد انتقادی دارد نسبت به رسانههای منتقد معترض است. پاستورنشینان بنابر صحبتهای اخیر رئیسجمهور که تاکیدی بر این موضوع بود، وظیفه کار اجرایی را دارند اما در این حیطه بیشتر نقش منتقد را به خود گرفتهاند که متاسفانه در این حیطه با الفاظ ناپسند به سراغ چیزی که نقد میکنند، می روند.
اینکه وزیر بهداشت در خصوص آمار طلاق و آسیبهای اجتماعی دغدغه دارد بسیار موضوع مثبتی است اما در این حیطه دولت به سبب وظیفه اجرایی باید پاسخگوی برخی مسائل باشد نه منتقد آن. در این زمینه رسانهها را که خود رکن چهارم دموکراسی هستند و باید با پیگیری و انعکاس رویدادهای تلخ، جامعه و مدیران را متوجه کنند تا اقدامی جهت برطرف کردن این موارد بکنند، نمی توان بیمار خطاب کرد. کما اینکه دولت نیز در این عرصه بعد از 5 سال کار اجرایی به جای پاسخگویی خود منتقد اصلی این روند شده است. موضوعی که حتی داد طرفداران دوآتیشه دولت دوازدهم را در آورده است. نمونه آن «صادق زیباکلام»، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران است که نسبت به این حرف رئیس جمهور که چرا مدیران دولتی در برابر مشکلات سکوت کردند، معترض شد.
زیباکلام در این باره در صفحه توئیتر خود نوشت: «در توییت خود نوشت: جناب آقای روحانی! نخستین مدیر دولتی که میبایستی «روزه سکوت» را بشکند خود جنابعالی هستید. خود حضرتعالی چرا ۱۰ماه است پیرامون مشکلات و مسائل جدی کشور سکوت کردهاید؟ بنده بارها از جنابعالی پرسیدهام چرا در گفتگو هایتان با مردم اینقدر سطحی حرف میزنید و مشکلات واقعی را با مردم در میان نمیگذارید؟»
بنابراین اگر رسانهها بلندگوی و انتقال دهنده مشکلات به جامعه و مسئولان نباشد و جامعه را نسبت به این موارد هشیار نکنند و هشدار لازم را ندهند چه کسی این کار را انجام خواهد داد، مدیران دولتی! آیا عمل رسانه به وظایفشان بیماری محسوب میشود؟
از سوی دیگر دولتی که 5 سال کار کرده است چرا باید مشکلات را به گردن مردم و رسانهها بیندازد. در این عرصه دولت چه اقداماتی خصوصا در حوزه ایجاد فرهنگ درست و کاهش آسیبهای اجتماعی انجام داده است که حالا بایستی از مردم و رسانهها طلبکار باشد. خوشمزه اینکه دولت دوازدهم که خود را منتقد وضع موجود می داند، نسبت به انتقادات نیز واکنش منفی به خود می گیرد؛ نمونه این مورد را در بیمار خواندن رسانهها توسط وزیر بهداشت می بینم.
انتهای پیام/1404
منبع: جهان
دیدگاه ها