آیا می دانید توافق نامه ژنو یعنی چه؟؟

صبح قزوین؛ آیا می دانید توافق نامه ژنو یعنی چه؟؟این جمله مشهور جناب آقای رئیس جمهور در سفر به خوزستان است.
وی در خوزستان به مانند فاتحان، توافقنامه ژنو را «تسلیم قدرت‌های بزرگ جهان در مقابل ملت ایران» معرفی کرد؛ اما ای کاش اینچنین بود.
حیف که این جمله، شعاری بیش نیست و به قول «جی کارنی» این صحبت های آقای روحانی فقط مصرف داخلی دارد و آنچه دولت می گوید مهم نیست، آنچه انجام می دهد مهم است.
اما به راستی آیا مردم ما می دانند توافقنامه ژنو یعنی چه؟ چرا دولت دقیقا نمی گوید توافق نامه ژنو چیست؟ چرا ما باید محتوای سند «غیر رسمی» مکتوبی که اجرای توافقنامه بر اساس آن صورت می‌گیرد را از زبان کنگره آمریکا و کاخ سفید بشنویم؟ دلیل این همه پنهان کاری چه می تواند باشد؟! دولت تا به امروز با مانور بر روی توافقنامه ژنو و توسل به پروپاگاندای رسانه‌ای ضمن ایجاد فضای احساسی، توانسته تا حدود زیادی افکار عمومی را سرگرم دیپلماسی لبخند کند و از پاسخگویی فرار کند.
دولت توافقنامه ژنو را بزرگترین دستاورد خود می‌داند و طبیعی است که تصویری فاتحانه از آن ارائه دهد.
شعارگرایی و پنهان کاری نشانه ضعف دولت آقای حقوقدان در اداره امور داخلی کشور است و این ضعف باعث شده دولت راستگویان به دروغگویی متوسل شود.
دولت برای جلوگیری از افشای حقایق، از سویی توافقنامه ژنو را مبتنی بر مصرف داخل تفسیر می کند و از سوی دیگر اجازه نمی دهد منتقدین سخن بگویند.
از همین رو سیاست دیگر دولت، برخورد با منتقدین، بستن روزنامه ها و سایت ها و افراطی خواندن مخالفین است.
دولتی که شعار آزادی مطبوعات سر می دهد، در عمل مستبدانه ترین برخوردها را با مخالفین خود می کند، نمایشگاه مطبوعات را تعطیل کرده و دستور به توقیف و تعلیق رسانه های منتقد می دهد.
این سیاست دولت است که پنهان کاری کند و با مردم صادق نباشد اما آیا دانشجویان و جریان های انقلابی توانسته اند به مردم بگویند که توافق نامه ژنو یعنی چه؟ متاسفانه دانشجویان، نخبگان و اساتید انقلابی اقدامات مناسبی برای تبیین ابعاد مختلف توافقنامه انجام نداده اند.
بسیاری از خواص سکوت کرده اند و سایر کارهای انجام شده نیز بیشتر مصرف نخبگانی داشته و ما نتوانسته ایم مردم و بدنه اجتماعی را توجیه کنیم، این دردناک است که هنوز مردم ما نمی دانند در توافقنامه دقیقا چه چیزی داده ایم و چه چیزی گرفته ایم، حتی بسیاری از دانشجویان هم از محتوای توافقنامه اطلاع دقیقی ندارند.
یکی از رسالت های جریان های دانشجویی آگاهی بخشی به مردم است.
بیشتر سخنان ما در قالب بیانیه و نشریه و نامه خطالب به مسئولین بوده و کمتر با مردم سخن گفته ایم و حتی نتوانسته ایم شرایطی را مهیا کنیم که مردم متن توافقنامه را به زبان ساده و بدون پیچیدگی های فنی و علمی مطالعه کنند.
یکی از کارهای پیش پا افتاده همین است که به زبان ساده به مردم گفت چه اتفاقی افتاده.
جنبش دانشجویی مسلمان و انقلابی در سال های گذشته نشان داده که اگر بخواهد و به میدان بیاید، با ایجاد موج اجتماعی می تواند جلوی خیلی از اقدامات خائنانه را بگیرد.
ماجرای سال 82 سعدآباد و تشکیل جنبش دفاع از استقلال ایران نمونه بارز آن است.
رکود و انفعال کاری را حل نمی کند، همانگونه که افراطی گری و حرکتهای نابه جا هم منجر به حذف می شود، با کسانی که آماده اند تا به مدد روزنامه های زنجیره ای و دیکتاتوری رسانه ای هر حرکتی را افراطی گری بنامند و دهان منتقدین را ببندند باید با هوشمندی و پختگی رفتار کرد.
اگر مردم و دانشجویان بدانند توافق ژنو یعنی چه، قطعا برخورد دیگری خواهند داشت.
و این وظیفه ماست که با استفاده از ظرفیت های بی شمار خود امکان آگاهی را فراهم کنیم، دانشجویان و تشکل های دانشجویی به عنوان جریان های پیشرو و موذن جامعه نباید اسیر خواب غفلت شوند، چرا که اگر خواب بمانند نماز امت قضا می شود.
جریان دانشجویی انقلابی اینک با کوله باری از تجربه و آزمون و خطا به مرحله ای رسیده که همه توقع اقدام انقلابی و عاقلانه و منطقی از او دارند.
آیت الله جوادی آملی در دیدار با اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور عنوان کرد : هوش علمی ایرانیان نسبت به سایر کشورها بالاتر است و ما باید به گونه‌ای زندگی کنیم که در تمامی جهات الگو باشیم.
باید طوری عمل کنیم که هر روز دشمنان نگویند همه گزینه‌ها روی میز است.
آنها باید بداند که روزگاری در کشور ما بودند و ما آنها را بیرون کردیم.
نویسنده: فرشید جعفری انتهای پیام/2002/خ