به گزارش خبرنگار اجتماعی
صبح قزوین ، بعضی از ما اهالی شهر چشممان به دیدن زشتی‌ها عادت کرده و گوشمان پر شده از صداهای ناهنجار و این آلودگی‌های صوتی و بصری تبدیل به روزمره زندگی ما شده است.
خیلی از ما به نظرمان می‌آید که دیدن تصاویر برچسب‌ها و پوستر‌های بی‌قواره آزارمان نمی‌دهد یا دیگر واکنشی نسبت به بوق و سر و صدای ترافیک نداریم. اما این دلیل نمی‌شود که چنین آلودگی‌هایی روان ما را خسته و فرسوده نکند. اینکه اعتراضی به حضورشان نداریم بخاطر اینست که کم کم روح زیبایی شناختی در ما درحال رنگ باختن است.
آلودگی‌های پنهان آلودگی‌هایی هستند که مقابل چشمانمان هستند اما انگار دیده نمی‌شوند؛ یعنی آنقدر آنها را دیده‌ایم که به دیدنشان عادت کرده‌ایم.
وقتی صحبت از آلودگی می‌شود شاید آلودگی هوا اولین چیزی باشد که به ذهنمان خطور می‌کند اما این بار صحبت از نوع دیگری از آلودگی‌های پنهان یعنی آلودگی‌های بصری است که همه جا وجود دارند.
نقاشی‌ها و دیوار نویسی‌های بی‌مورد و غیر قانونی، ساختمان‌های نیمه کاره و خیلی چیزهای دیگر نمونه‌هایی از آلودگی‌های بصری هستند اما نابسامانی و بی‌نظمی‌های موجود در تبلیغات محیطی که ناشی از نبود قانون و متولی سازماندهی و نظارت بر آنهاست یکی از شایع‌ترین آلودگی‌های بصری است.
متاسفانه اکثر تراکت‌هایی که در سطح شهر نصب می‌شوند از جنس کاغذ هستند که علاوه بر هدر دادن منابع طبیعی چون روانشناسی رنگ‌ها در آنها رعایت نمی‌شود باعث آشفتگی بصری یا ذهنی افراد می‌شود و پاک کردن سطح شهر از این تبلیغات هزینه مضاعفی را بر مدیریت شهری تحمیل می‌کند.
در تمام دنیا مکانی خاص برای تبلیغات وجود دارد اما در شهر و کشور ما آثار تبلیغات روی تیر چراغ برق، دیوار و حتی صندوق پست و موتور برق هم دیده می‌شود.
سر و صداهای اضافه روزانه که بر مغز و سلسله اعصاب ما وارد می‌شوند هم وزن آلودگی‌های پنهان را بالا برده‌اند. طبق بررسی کارشناسان، سر و صداهایی که ما روزانه مجبور به شنیدن آنها هستیم در دراز مدت می‌توانند باعث اختلال در شنوایی ما شوند.
امیدی نیست که مسئولین بتوانند برای آلودگی هوا و ریه‌هایی که از هوای کثیف پر شده است کاری بکنند اما حداقل انتظار می‌رود برای کنترل آلودگی‌های دیداری و شنیداری اقدامی درخور و مناسب صورت گیرد چون به انجام کار پیچیده و عملیات محیرالعقول نیاز ندارد.
انتهای پیام/6001
دیدگاه ها