شاید در این همه مدت از عمرمان که سریال دیدیم یا فیلم نگاه کردیم کمتر برایمان پیش آمده است که احساس کنیم این کسی که در قاب تلویزیون می بینیم دغدغه اش شبیه دغدغه های ماست یا حداقل نوع حرف زدنش ،رفتارش شبیه ما یا شبیه افرادی است که تا به حال دیده ایم .
اگر چند بار این حس همزاد پنداری برای شما هم پیش آمده باشد می دانید که چقدر این حس لذتبخش است که ببینی تنها تو نیستی که فلان مشکل را داری ،تنها تو نیستی که در آپارتمان 75 متری تان که چندین نفره در آن زندگی می کنی اتاق جدا نداری و در عین حال بدبخت و بیچاره هم نیستی ،تنها تو نیستی که مجبوری شب عید رعایت حال محتویات جیب بیچاره بابا را بکنی و باز هم می گویم در عین حال بدبخت و بیچاره هم نیستی و تنها تو نیستی که نمی توانی از فروشگاه های زنجیره ای به قول «خنده بازار »بووووووق خرید عیدت را بکنی و بالاخره فروشگاه ها و فروشنده های دیگری به غیر از آن شیک هایی در تلویزیون می بینی هم وجود دارد.
اما اینها چه ربطی داشت به قسمت اول کلاه قرمزی 92؟ قسمت اول کلاه قرمزی که دیشب پخش شد و شاید خیلی ها آن را ندیدند یک قسمت خیلی جالب داشت آن هم قسمت پایانی برنامه بود که تمام عروسک های برنامه در حین خانه تکانی آقای مجری با وسایل های خودشان بساط کرده بودند .ببعی کاهو هویج خودش را به دلار می فروخت ، فامیل دور هزار و یک مزیت برای یک قاشق نصفه و نیمه رو کرد تا آن را به آقای مجری بفروشد ، جیگر ممنوع التصویر هم قصد فروش مهره های جیگری اش را نداشت و مصداق کامل فروشنده ها از خود راضی بود که هیچ وقت قصد فروش ندارند و جنس های کلاه قرمزی از همه جالب تر بود ، درهای بطری را به اسم جواهرات و چکمه هایش را به اسم اینکه چکمه های لویی است به قیمت کذایی می فروخت.
زیاد هم فکر نمی خواهد تا یادت بیاد که اینها شبیه کدامیک از فروشنده هایی که در عمرت دیده ای بودند.
انتهای پیام/3002/خ
دیدگاه ها