به گزارش سرویس سیاسی
صبح قزوین ، وقتی مخاطب بایدها خود را به نشیندن می زند و خود به بلندگوی «باید گویی» و «باید بشودها» تبدیل می شود و همه وعده هایش را به اما و اگرها گره می زند، دیگر نمی توان امیدی به بهبود اوضاع اقتصادی داشت.
ما به بایدهای ریئس جمهورمان در 5 سال گذشته عادت کرده ایم اما چرا ایشان به خود زحمت دادند و پست به این مهمی را متقبل شدند تا با باید کردن هایشان دیگران را متهم نشدن ها معرفی کنند.
رئیس جمهور در هر کنفرانس یا اظهاراتی که از ایشان منتشر می شود چندین بار و شاید بارها به جای پاسخگویی به مشکلات و معضلات معیشتی و اقتصادی، افکار عمومی را به آینده و بایدها حواله می دهند. ایشان در یکی از کنفرانس های خبری خود که روز سه شنبه برگزار شد در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسید: «شما گفتید تا دیر نشده باید صدای مردم را شنید؛ آیا شما صدای مردم را در اعتراضات اخیر، نسبت به تورم، گرانی و ناکارآمدی برخی مدیران شنیدید؟ اگرشنیدید چه تصمیمی برای رفع این دغدغه‌ها دارید؟ آیا بنا دارید تیم اقتصادی دولت را ترمیم کنید یا خیر؟»
روحانی در پاسخ به این سوال با بیان اینکه اشکال به سبک سوال است که وقتی خواست مردم را فقط در بخش اقتصاد می برید، همین نشنیدن صدای مردم است، خاطرنشان کرد:« مردم در زمینه اقتصادی هم نقد و اعتراض دارند و بحق هم هست؛ ولی اعتراض مردم فقط بحث اقتصادی نیست، در بحث اجتماعی، سیاسی، روابط خارجی نیز خیلی مردم حرف دارند.»
هرچند اکثریت مردم با گوشت و پوست و استخوان مشکلات اقتصادی را لمس می کنند ولی به نظر می رسد دولتمردان قصد ندارند تا درک کنند اولویت اصلی مردم ایران در حال حاضر معیشتی و اقتصادی است و پاس دادن مشکلات به زمین دیگر حوزه ها دردی را دوا نمی کند. هنوز از درک این واقعیت عاجزند که مشکلات با حرف درمانی حل نمی شوند و کارگران صدها کارخانه و کارگاه در سراسر کشور به خاطر عدم پرداخت حقوق هایشان در حال اعتراض اند و نه به بحث های اجتماعی نه سیاسی و نه روابط خارجی کاری دارند. یازده میلیون حاشیه نشین چه چیزی برای شان اولویت است؟ سه ونیم میلیون زن سرپرست خانوار، 6 میلیون بیکار، 2 میلیون کودک کار و صدها هزار ایرانی که هر روز باید نگران آینده شغلی و معیشتی خود باشند، برایشان رفع مشکلات اقتصادی و اشتغال باثبات اولویت دارد تا موضوعات حاشیه ای یا کم اولویت دار.
در همین سخنرانی روز سه شنبه رئیس جمهور وی بیش از 70 بار از کلمه باید استفاده کرده است. بایدهایی که وی یا به خود گفته و یا اکثرا به دیگر دستگاه ها و حتی مردم حواله داده است.
- " حتماً باید به آینده خودمان امیدوار باشیم."
" اتومبیلی تولید می‌کنیم که همزمان با مصرف داخلی، 30 درصد تولیدات آن باید به خارج صادر شود."
" بنابراین باید وزارت ارشاد مشکلاتی که در این حوزه وجود دارد را دنبال کند."
" باید برای ساخت سینما کمک و بخش خصوصی را تشویق کنیم"
باید مشکل دانشگاه‌ها را از طریقی حل کنیم"
باید دنبال کنیم بعضی از مشکلات به حق است."
" باید از خود آقای نوبخت می‌پرسیدید. "
" : باید شبکه‌های مختلف خارجی، داخلی، اپلیکیشن‌های مختلف، پیام‌رسان‌های مختلف حضور داشته باشند "
باید فضای مجازی را به فرصت بزرگ برای نسل جوان‌مان تبدیل کنیم"
" باید برویم سوادآموزی کنیم "
"باید سعی کنیم کشور را از وابستگی اقتصادی به نفت دور کنیم "
"جامعه مالیات دهندگان را باید گسترش دهیم. "
" باید مشکل آلودگی را حل کنیم"
این تنها برای یک سخنرانی روحانی در میان اصحاب رسانه است و در سایر سخنرانی ها و اظهارات وی از یان باید ها و نبایدها بسیار به چشم می خورند. بیشتربه نظر می رسد حسن روحانی موعظه گر و مطالبه گر خوبی به جای پاسخگوی خوبی باشد. وی درباره اینکه در 5 سال گذشته برای حل این بایدها و صدها مطالبه و حتی وعده هایی که دولت داده چه کاری انجام داده باید پاسخگو باشد. در حال حاضر نه ایام انتخابات است که نامزدی قصد داشته باشد وعده دهد و نه تریبون ریاست جمهوری، تریبون مطالبه گر یا موعظه گر است که بخواهد خود را در مسیری قرار دهد که دیگران را مقصران اصلی نشدن ها فرض کند.
انتهای پیام/1404
منبع: جهان
دیدگاه ها