به گزارش سرویس سیاسی
صبح قزوین؛ روز گذشته(یکشنبه) در صحن علنی مجلس، محمد جواد ظرف برای اولین بار مهمان مجلس دهم بود. سخنان رئیس دستگاه دیپلماسی کشور در خصوص برجام و اقدامات طرف مقابل بسیار جالب توجه بود. سخنانی که با شنیدن آن، انسان مات و مبهوت می‌ماند. مرد همیشه خندان دولت (البته برای آمریکایی‌ها) و با جذبه و اخمو (برای برخی هموطنان) در سخنانی تاریخی از عملکرد برجام دفاع کرد و اقدامات نابجا و غیرقانونی آمریکا را در وضع کردن تحریم‌های جدید امری عادی و بی ربط به موضوع برجام و فعالیت‌های هسته ای دانست.
شخص اول دستگاه دیپلماسی کشور در کمال آرامش و در مقابل نمایندگان ملت و نمایندگان ده‌ها رسانه گفت "ما فقط توانستیم تحریم‌های مربوط با هسته‌ای را لغو کنیم و سایر تحریم‌ها ربطی به برجام ندارد و آنها تحریم‌هایی را در حوزه موشکی، حقوق بشر و غیره را وضع کرده‌اند که به برجام ربطی ندارد".
این حرف آقای دیپلمات به اندازه کل تاریخ بشریت توهین به کشور و همه آحاد ملت بود. چرا که بعد از سه سال رفت و آمدهای فراوان و هزینه‌های میلیاردی و این همه هیاهو، خارج کردن قلب راکتور و بتن گذاشتن جای آن، فروش مفت اورانیم‌های غنی شده، امحا شدن و از رده خارج شدن هزاران سانتریفیوژ، نصب انواع و اقسام دوربین‌های جاسوسی در داخل مهمترین مراکز استراتژیک کشور، ورود خروج صدها جاسوس آمریکایی و صهیونیستی در پوشش بازرسان آژانس انرژی اتمی و از همه مهمتر هدر رفتن خون چندین نخبه و دانشمند هسته‌ای کشور، برای این بود که فقط شناسنامه اسمی تحریم‌ها عوض شود و از تحریم هسته‌ای به تحریم مثلاً موشکی یا تحریم حقوق بشری تغییر پیدا کند؟
یعنی این همه هزینه سنگینی که نظام برای برجام متحمل شده است فقط و فقط برای تغییر نام تحریم‌ها بود؟ مگر همین چند روز پیش نبود که جناب هاشمی گفت "اگر ملت بداند برجام چه دستاوردهایی داشته است همگی از شرمندگی آب می‌شوند!"
سه سال رفت و آمدهای فراوان فقط برای تغییر نام تحریم‌ها؟؟
آیا اینگونه ملت را شرمنده خود کرده‌اید؟ آیا اینگونه از خون شهدا و خط قرمزهای نظام دفاع نموده‌اید؟
این کاری که ظریف و دوستانشان کرده‌اند فتح الفتوحی نبوده است. اگر تنها قرار بر تغییر اسم تحریم‌ها بود که بدون هزینه و در همان جلسه اول می‌توانستند نام تحریم‌ها را تغییر دهند و از تحریم هسته‌ای به تحریم صنعتی یا تحریم موشکی عوض کنند. حداقل فایده این کار این بود که اولاً میلیاردها دلار هزینه از جیب این ملت زجر دیده خرج نمی‌شد و ثانیاً این همه استرس و هیجان کاذب را به جامعه القا نمی‌کردند.
البته باید به آقای حسن روحانی در باره همان نامه‌های کذایی به رهبر و ملت ایران سوال کرد که آیا آن همه تبریک گفتن‌ها برای همین خیانت و کلاه گشاد بود؟؟
این همان نتیجه اعتمادی است که بارها رهبر معظم انقلاب به دوستان دیپلمات کشور تذکر می‌دادند اما افسوس و صد افسوس که گوش شنوا کر است و زبان فهمیدن سخت.
انتهای پیام/
منبع: راه دانا
دیدگاه ها