ایران می تواند چین پارسی باشد

فریدمن در این مقاله که روز 12 مهر در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده، نوشت: «بازيگران مهم صحنه سياست ايران وضع موجود را نمي خواهند .
از نظر آنها بايد تحريم هاي خرد كننده را جدي گرفت.
آنها كره شمالي نيستند وتحريم ها و تهديدي جدي است و موجبات نارضايتي را در داخل كشور به بار اورده است.
اين رهبران سياسي با اين وجود تا چه مقدار حاضرند از «تضمين دهنده هسته اي» شان -برنامه هسته ای به مصابه تضمین بقای نظام در مقابل تهدید خارجی- چشم بپوشند و در قبال آن از شر تحريم ها آزاد شوند؟ آيا آنها آماده اند يك سلاح قدرتمند را قرباني كنند تا دوباره به كشوري قدرتمند تبديل شوند و كشوري مانند «چين» كه براي آمريكا يك دوست نصف و نيمه ويك دشمن نصفه نيمه و يك شريك تجاري نصفه نيمه و يك رقيب سياسي نصفه نيمه است، باشند».

اشاره فریدمن به تصمیمی است که نیکسون رییس جمهور وقت امریکا در دهه 70 گرفت و از آن پس چین و امریکا استراتژی براندازی نظام را کنار گذاشتند و در حوزه های مختلف به رقابت مشغول شدند.

فریدمن در ادامه به نکته ای بسیار مهم اشاره کرده و می نویسد: «مارك ميكلبي، سرهنك بازنشسته نيروي دريايي امريكا براين عقيده است: مدتها همه سعي ما فقط اين بوده است كه قدرت ايران را كنترل كنيم و در حالي كه توجه کمی به تغيير رفتار طبقه نخبگان حاكم ايران کرده ایم».

میکلبی اضافه می کند: «به نظر من ما بايد مقابل آنها قاطع باشيم و يقين دارم كه نبايد به آنها اعتماد كرد.
اما ضمن آن باورم اين است كه ما بايد گزينه تغيير رفتار را هم مقابلشان عرضه كنيم ».

فریدمن در ادامه درباره تبدیل شدن ایران به یک «چین پارسی» می نویسد: «رهبران چين پيشاهنگ نيستند.
آمريكا توانست با سياست نزديكي با چين دشمن دوست نما و رابطه اي با ثبات و با حفظ منافع متقابل با آن برقرار سازد.
البته بعيد است كه ايران بتواند براي ساختن يك دوره انتقال مشابه چين و در داخل كشور به اجماع و اتفاق نظر لازم برسد.
منتها سالها قبل هم در مورد چين همين بدگماني وجود داشت.
جان كري وزير خارجه آمريكا به حق معتقد است تا زماني كه مرحله نظامي احتمالي برنامه هسته اي ايران محكم و غيرقابل نفوذ هوا بسته نشده است، تحريم ها هم نبايد از ميان برداشته شود.
اين تنها معامله قابل اتكا و تنها راه براي تبديل شدن ايران به يك «چين در لباس پارس» است البته اگر تصميم آن را داشته باشد».