به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین»، زنان در کشورهای در حال توسعه، ظرفیت بزرگی برای ارتقای خانواده‌ها و رشد و توسعه کشورهای خود هستند؛ موفقیت زنان کارآفرین در این جوامع نه تنها موجب سود اقتصادی می‌شود، بلکه منافع اجتماعی و فرهنگی هم ایجاد می‌کند.
فرش‌بافی، هنری دیرینه از ایرانیان است، هنری که در استان‌های مختلف کشور همچنان رواج داشته و نقش مهمی در بازار کار، تمدن‌سازی ایران و فرهنگ ایرانی از قدیم داشته است.
به سراغ یکی از بانوان کارآفرین استان قزوین رفتیم که در حوزه بافت فرش، گلیم و تابلو فرش چند سالی است فعالیت دارد؛ این بانوی هنرمند نه تنهای برای خود بلکه برای 100 بانوی دیگر نیز اشتغالزایی کرده است؛ مهوش حیدریان اصالتا کرمانشاهی و اهل شهرستان سنقر است.
وی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی صبح قزوین، اظهار کرد: شهرستان سنقر به مهد فرش و فرش آهنین معروف است چراکه این هنر میان مردم این شهرستان رواج داشته و فرهنگ‌سازی شده است.
این بانوی کارآفرین افزود: فرش‌بافی در شهرستان سنقر تنها به مسائل مالی باز نمی‌گردد بلکه اینگونه فرهنگ‌سازی شده که در فصول نیمه دوم سال که زنان به علت سردی هوا زمان بیشتری در منزل می‌گذرانند، برای گذراندن دوران فراغت خود دار قالی به پا کنند.
حیدریان با بیان اینکه در کنار دار قالی قد کشیدم، ابراز کرد: من هم مانند مابقی دختران این شهرستان و خواهران بزرگترم کنار دست مادرم می‌نشستم گرچه شاید مستقیماً به این کار به منظور یادگرفتن نگاه نمی‌کردم اما چون یک امر مرسوم در منزل بود از نزدیک نظاره‌گر بودم و همین امر موجب شد که من بافت فرش را بیاموزم.
این بانوی کارآفرین اذعان کرد: در کرمانشاه مرسوم بود که کارهای چله‌کشی را آقایان انجام می‌دادند؛ پدرم کارهای اولیه چله‌کشی را انجام و دارها را آماده می‌کرد تا خانم‌های خانه کارهای بافت را آغاز کنند.
نگاه کردن به دستان مادرم، موجب وابستگی من به این شغل شد
حیدریان با بیان اینکه شغل اصلی مردم شهرستان سنقر باغداری و کشاورزی است، ابراز کرد: وجود دار قالی در منزل و نگاه کردن به دستان مادرم، موجب وابستگی من به این شغل شد گرچه در کلاس‌های هنری دیگر مانند خیاطی و امور دیگر هم دستی بر هنر دارم اما کار بافندگی را همیشه انجام می‌دادم.
وی اظهار کرد: سال ۸۱ با توجه به شرایط کاری همسرم؛ ما به شهر الوند در استان قزوین نقل مکان کردیم؛ چند سالی در این شهرستان زندگی کردیم سپس زمینی در روستای نصرت‌آباد خریداری کردیم و قصد داشتیم که منزلی بسازیم و مجدد به الوند باز گردیم اما تقدیر طور دیگری رقم زد.
این بانوی کارآفرین اضافه کرد: با مشورت همسرم تصمیم گرفتیم در همان منزلی که ساختیم بمانیم و با توجه به اینکه نصرت آباد منطقه‌ای روستایی و بدون امکانات بود؛ شرایطی را برای آموزش و سرگرمی کودکان فراهم کنیم.
حیدریان عنوان کرد: ابتدا با پیشنهاد همسرم، آموزش قرآن را به کودکانی که در کوچه‌ها بازی می‌کردند، آغاز کردم که با استقبال خوبی همراه بود.
وی ادامه داد: از آنجایی که پیشه مردمان این روستا نیز کشاورزی و دامداری بود، زنان هم پا‌به پای مردان خود در زمین‌های کشاورزی کار می‌کردند؛ ما چون به تازگی آنجا سکونت یافته و غریب بودیم، من بیشتر روی کارهای هنری مانند بافندگی و خیاطی تمرکز کرده بودم.
این بانوی کارآفرین اذعان کرد: زمانی که متوجه شدم، زنان روستا نیز دوشادوش همسرانشان در زمین‌های کشاورزی کار می‌کنند برایم خوشایند نبود و همین جرقه‌ای شد که با مشورت همسرم یک کارگاه آموزشی قالی بافی و گلیم بافی برای بانوان راه‌اندازی کنم.
راه‌اندازی شرکت تعاونی با کمک بسیج سازندگی
حیدریان ابراز کرد: برای این کار گوشه‌ای از منزلمان را به کارگاه آموزش فرش‌بافی اختصاص دادم و اطلاع‌رسانی را از پایگاه بسیج آغاز کردم؛ به تدریج تعداد متقاضیان افزایش یافت تا اینکه با رایزنی و راهنمایی سازمان بسیج سازندگی و سپاه صاحب‌الامر (عج) قزوین توانستیم اولین شرکت تعاونی بافندگی را در آن منطقه به ثبت برسانیم.
وی اذعان کرد: بعد از ثبت تعاونی به ۴۰ نفر از بافنده‌ها تسهیلات ارائه شد تا مواد اولیه مورد نیاز برای بافندگی راخریداری کرده و بتوانند به طور مستقل برای خود کار کنند.
این بانوی کارآفرین افزود: بر اساس تفاهم‌نامه سپاه صاحب‌الامر(عج) و فنی و حرفه‌ای؛ بنده به عنوان مربی انتخاب شدم تا کارآموزان به راحتی و بدون مراجعه به شهر و پرداخت هزینه، مدرک قالی بافی خود را دریافت کنند.
حیدریان عنوان کرد: تاکنون حدود 100 نفر مدرک قالی بافی دریافت کرده‌اند که حدود 40 نفراز آنان توانستند از تسهیلات قالی‌بافی نیز بهره‌مند شوند و همچنان متقاضی برای ثبت‌نام هم وجود دارد.
وی اذعان کرد: قالی‌بافی در کنار اینکه یک هنر است به عنوان صنعت و میراث کهن ایرانیان به شمار می‌رود که متاسفانه هنوز فرهنگ استفاده از این صنعت جا نیفتاده است.
این بانوی کارآفرین با بیان اینکه بافندگی فرش تنها به منظور نیاز مالی صورت نمی‌گیرد، گفت: برخی گمان می‌کنند که تنها افراد نیازمند و ساکن روستا باید این هنر را بیاموزند در حالی که قشر دانشجو، دبیر و پرستار نیز جزو خانواده بافنده‌ها هستند که این کار را از روی علاقه آغاز کردند.
حیدریان ادامه داد: گرچه شاید برخی فکر کنند که با وجود ثبت تعاونی و کار آموزش دیگر تمایلی به بافت ندارم اما من به این کار علاقه دارم و اکنون در حال بافتن فرش 6 متری سالاری هستم که یکی از بهترین و به‌روزترین فرش برند دنیا است.
وی عنوان کرد: چون در گذشته با شرکت‌های سفارش فرش در کرمانشاه ارتباط داشتیم اکنون نیز از همانجا و تبریز گاهی نخ و نقشه تهیه کرده و سفارش می‌پذیریم که به صورت تابلو فرش، قالیچه و فرش ارائه می‌شود.
این بانوی کارآفرین افزود: متقاضیان برای آموزش فرش‌بافی اغلب ساکن روستای نصرت‌آباد و روستاها و شهرهای اطراف مانند الوند، شریف‌آباد، حسن‌آباد و کمال‌آباد هستند.
حیدریان اذعان کرد: آموزش کارآموزان به صورت خصوصی و در کارگاه ارائه می‌شود؛ بعد از آموزش در صورت تمایل برای ارائه مدرک به مرکز فنی و حرفه‌ای معرفی می‌شوند؛ در غیر این صورت کار به صورت دست‌مزدی و یا شخصی به آن‌ها ارائه می‌شود.
دار قالی کمک‌معیشت بسیاری از خانوارها شده است وی ادامه داد: کارگاه ما 55 متر است که کارهای آموزش در آنجا ارائه شده و بافنده‌ها نیز بعد از فراگرفتن آموزش‌های لازم، در منزل به کار خود ادامه می‌دهند اما بنا داریم تا چند ماه آینده در زمینه بافنده روزمزدی یا ماهیانه نیز ورود کنیم.
این بانوی کارآفرین بیان کرد: قبل از ثبت تعاونی بیشتر سفارش می‌پذیرفتیم اما اکنون کاهش یافته چون بافنده‌ها به صورت شخصی برای خود کار می‌کنند.
حیدریان خاطرنشان کرد: آذرماه سال 1400 توانستیم تعاونی بافندگی را ثبت کنیم اما تاکنون موفق به دریافت مجوز نشدیم
وی افزود: متاسفانه برخی اداره‌جات در بحث مجوز با ما همکاری نمی‌کنند در این مدت تنها ارگانی که بعد از اداره کار و رفاه و اجتماعی از ما حمایت کرده بسیج سازندگی و سپاه و صنایع دستی بوده است.
این بانوی کارآفرین ابراز کرد: شاید یکی از دلایل سردرگمی ما برای اخذ مجوز؛ صنعتی بودن استان قزوین باشد چراکه آن طور که باید روی صنعت فرش و گلیم کار نشده و شناخته نیست بنابراین ارگان‌های متولی برای فرش دستبافت اهمیتی قائل نیستند.
حیدریان عنوان کرد: اکنون قید مجوز را زدم چون با همکاری صنایع دستی توانستم مجوز کارگاهی انفرادی دریافت کنم.
وی با بیان اینکه هدف ما تنها اخذ مجوز نیست، اذعان کرد: چون ما با تعدادی خانم سرپرست خانوارو بدسرپرست و بی‌بضاعت همکاری داریم و هدفمان توانمند کردن و درآمدزایی برای آن‌ها است؛ نمی‌توانیم منتظر اخذ مجوز قالی‌بافی باشیم و اکنون نیز با گلیم و جاجیم کار را پیش می‌بریم.
این بانوی کارآفرین تصریح کرد: در استان قزوین فروش ما بسیار کم است و واقعا با مشکل بازار فروش گلیم همراه هستیم بنابراین تولیدات را به کردستان، کرمانشاه و بیجار ارسال می کنیم چون در استان قزوین هنوز این کالا جا نیفتاده است و آن را به عنوان کالای زینتی می‌شناسند.
حیدریان در پایان گفت: از میراث فرهنگی، بسیج سازندگی و صنایع قدردانی می‌کنیم که با بازدید های دوره‌ای که دارند موجب ایجاد انگیزه و دلگرمی در بافندها و کارآموزان می‌شوند.
انتهای پیام/1003
دیدگاه ها