مومیکا هفته پیش از اقدام خود، به یک روزنامه سوئدی وعده داده بود که «طی ۱۰ روز پرچم عراق و قرآن را در مقابل سفارت عراق در استکهلم خواهم سوزاند».
.jpg)
سلوان مومیکا کیست؟
سلوان مومیکا اهل استان نینوا در شمال عراق و یک لیبرال، ملحد و افراطی است؛ او بنیانگذار حزب دموکراتیک سریانی و فرمانده یک گروه مسلح به نام "صقور السریان" بود که برای آزادسازی استان نینوا از اشغال داعش تشکیل شده بود». سلوان مومیکا در سال ۲۰۱۷ به اتهام جنایت جنگی دستگیر شد اما پس از آزادی به سوئد رفت و اکنون هم به یکی از احزاب تندروی این کشور پیوسته است.
«ولید المقدادی» روزنامه‌نگار تحقیقی در شبکه روسیا الیوم با بیان این جزئیات درباره مومیکا، مدعی شده که: «این فرد هتاک صرفا به دنبال شهرت است نه بیشتر و اگر تفکر و ایده مشخصی داشت، هرگز دست به این کار نمی‌زد.»
واکنش‌ها به قرآن سوزی در سوئد
پس از این اهانت، در بسیاری از کشور ها تجمعات اعتراضی برگزار شد. برخی کشورها نیز اقدام به احضار سفرای سوئد به وزارت خارجه خود کردند. با این حال «غیاث السورجی» سیاستمدار کُرد عراق، با بی‌فایده دانستن صدور بیانیه‌های محکومیت اهانت به اسلام در سوئد، پیشنهاد داد که کشورهای اسلامی سفرای خود از استکهلم را فرا بخوانند.
کشورهایی همچون بحرین، پاکستان، تونس، عربستان مصر و ترکیه رسما این اهانت را محکوم کرده و دولت‌های ایران، اردن، امارات، عراق و مراکش، با فراخواندن سفرای سوئدی، این اهنات را محکوم کردند.
علاوه بر این پوتین، رئیس جمهور روسیه نیز همزمان با عید قربان به شهر دربند منطقه داغستان سفر کرده و در بازدید او از مسجد جامع دربند، یکی از قدیمی‌ترین مساجد جهان، امام جماعت این مسجد در این دیدار یک جلد قرآن به پوتین هدیه میدهد. پوتین نیز در این مسجد رویکرد روسیه به قرآن سوزی در سوئد را مشخص می کند. او شخصا اعلام می کند که اهانت به قرآن در روسیه جرم است: «می‌دانیم که در کشورهای دیگر طور دیگری عمل می‌کنند، به احساسات مذهبی مردم احترام نمی‌گذارند و می‌گویند جرم نیست. این در کشور ما جرم است».
.jpg)
این اظهار نظر پوتین، اشاره به نبرد پولتاوا بود. «نبرد پولتاوا در سال ۱۷۰۹ بین امپراتوری روسیه به رهبری پیتر کبیر در برابر سوئد به رهبری چارلز دوم رخ داد که در آن روسیه پیروز شد و سوئد در یک جنگ سخت شکست خورد، زیرا پیروزی روسیه منجر به پایان هژمونی سوئد بر اروپا شد.»
دفتر آیت‌الله علی سیستانی، مرجع تقلید ساکن نجف نیز در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل، مجوز پلیس سوئد به دلیل «آزادی بیان» برای قرآن‌سوزی را «شرم‌آور» خوانده و عنوان کردند این اقدام « تعرض آشکار به مقدسات بیش از دو میلیارد مسلمان در جهان است و به ایجاد فضای مناسب برای اشاعه افکار افراطی و رفتارهای غلط منجر می‌شود».
در پایان، «اولف کریسترسن» نخست وزیر سوئد روز جمعه نهم تیر ماه در اولین اظهار نظر بعد از هتک حرمت به قرآن کریم، بدون محکوم کردن این اقدام و هرگونه توضیح اضافه، خواستار حفظ آرامش شد و از همه خواست آرامش خود را حفظ کنند. از سوی دیگر سفارت سوئد در قاهره در بیانیه‌ای اعلام کرد که «دولت سوئد اقداماتی را که برخی افراد در استکهلم انجام دادند، بشدت رد و محکوم میکند». «توبیاس بیلستروم» وزیر امور خارجه سوئد نیز در گفت‌وگو با فؤاد حسین همتای عراقی خود گفت که دولت این کشور اهانت به قرآن را محکوم میکند.
وعده آتش زدن کتاب مقدس یهود و مسیحیت
با این حال بار دیگر پلیس سوئد پلیس سوئد روز جمعه ۲۳ تیر، با درخواست برای برگزاری یک گردهمایی عمومی برای سوزاندن تورات و انجیل، کتاب‌های مقدس یهودیان و مسیحیان در شهر استکهلم موافقت کرد. قرار است این گردهمایی روز شنبه، ۱۵ جولای(۲۴ تیر) در مقابل سفارت اسرائیل در استکهلم برگزار شود.
رسانه‌های سوئد، پیشتر گزارش داده بودند که مردی ۳۰ ساله این درخواست را به پلیس سوئد ارائه کرده است. او گفته است این تجمع نمادین برای دفاع از آزادی بیان برگزار می‌شود و سوزاندن کتاب مقدس، پاسخی به آتش زدن قرآن در مقابل مسجدی در استکهلم در ماه ژوئن است.
تاریخچه جسارت به کتاب مقدس قرآن
پیش از این «راسموس پالودان» سیاستمدار سوئدی، روز یکم بهمن ۱۴۰۱ یک نسخه از قرآن را مقابل سفارت ترکیه در استکهلم سوزاند. در این رابطه نیز سخنگوی پلیس سوئد عنوان کرد که به رهبر اسلام ستیز حزب راست‌افراطی استرام کورس دانمارک اجازه داده تا در راهپیمایی مقابل سفارت ترکیه، قرآن را بسوزاند. اقدامی که خشم مسلمانان جهان را برانگیخت.
در ادامه هم این سیاستمدار سوئدی یک هفته بعد روز هفتم بهمن ۱۴۰۱ پس از اقامه نماز جمعه در کپنهاگ پایتخت دانمارک مقابل مسجد جامع این شهر بار دیگر به ساحت قرآن اهانت کرد.
«ادوین واگنسولد» عضو گروه راست افراطی موسوم به اروپاییان میهن پرست علیه اسلامی شدن غرب (PEGIDA) نیز روز سوم بهمن ۱۴۰۱ یک نسخه از قرآن را آتش زد.
برخی صاحب‌نظران معتقدند که قرآن سوزی در اروپا به قرون وسطی باز می‌گردد.
مطابق این تحلیل پس از اینکه آندلس۸۰۰ سال بعد در سال ۱۴۹۲ میلادی به دلیل تفرقه بین مسلمانان از سیطره مسلمین خارج شد، نسخه‌های عربی قرآن حد فاصل سال‌های ۱۴۹۸ تا ۱۵۰۰ میلادی به دستور کلیسا سوزانده شدند.
برخی تحلیل‌گران نیز معتقدند که اهانت این روز های سوئد به قرآن نیز برگرفته از حوادث سال ۲۰۱۰ است. این رخداد به مجموعه مباحث پیرامون یک برنامه قرآن‌سوزی اطلاق می‌شود که در یک کلیسای کوچک توسط کشیش تری جونز در گینزویل در فلوریدا انجام شد.
زمان این برنامه در نهمین سالگرد حملات یازده سپتامبر مقرر شده بود. این کشیش موقتاً برنامه را لغو کرد و به نیویورک رفت تا با فیصل عبدالرئوف امام جمعه این شهر مذاکره کند تا این مسئول محل احداث مسجدی که در محل سابق برج‌های تجارت جهانی قرار داشت و در حملات یازده سپتامبر فروریخت را تغییر دهد و تری جونز نیز در عوض برنامه قرآن‌سوزی را لغو کند. نهایتا در اسفند ۸۹ اقدام به سوزاندن قرآن در کلیسایش نمود که واکنش شدید اعتراضی مسلمانان مواجه گردید.
در سال ۸۹ در پی اهانت نفرت‌انگیز به قرآن شریف در آمریکا، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، نسبت به این اهانت واکنش نشان داده و در پیام مهمی به ملت ایران و امت اسلام، حلقه‌های صهیونیستی درون دولت آمریکا را طراحان اصلی این توطئه مشمئزکننده خواندند و با تشریح اهداف پشت پرده کینه‌توزی‌های صهیونیست‌ها نسبت به اسلام و قرآن تأکید کردند: «دولت آمریکا برای اثبات ادعای خود درباره دخالت نداشتن در این توطئه، باید عوامل اصلی این جنایت بزرگ و بازیگران میدانی آن را به گونه‌ای شایسته به مجازات برساند.
در ادامه حتی شورای خلیفه گری کل ارامنه آذربایجان با صدور اطلاعیه ای هتک حرمت به قرآن کریم در آمریکا را به شدت محکوم کرد. ارامنه ایران نیز در محکومیت آن اقدام، تجمع اعتراضی در ایران برگزار کردند.
البته برخی تحلیل‌گران معتقدند رفتارهای خلاف تکفیری‌ها و گروه‌های تروریستی، مطلوب غربی‌هاست و آنها از این جهالت‌ها و جنایت‌ها حداکثر بهره برداری تبلیغاتی را به عمل می‌آورند و به همین دلیل تا می‌توانند برای تقویت این گروه‌ها تلاش می‌کنند و زمینه‌های ادامه حیات‌شان را فراهم می‌نمایند. آنها با ترغیب تکفیری‌ها را به رفتار های مخربانه و ضد اسلام فرا میخوانند تا پازل سیاهنمایی و اهانت به اسلام را تکمیل کنند.
انتهای پیام/1404
دیدگاه ها