وظیفه سنگین علمای اسلام در حوادث عراق

گروه سیاسی صبح قزوین؛

  گروههای تروریستی وهابی و تکفیری، جریان بسیار وحشتناکی را تشکیل داده اند که امروز در عراق و در ادامه حوادث سوریه به گونه ای پیوسته، در حال سرایت بهسراسر جهان اسلام بوده و همه فرقه های عمده جهان اسلام یعنی شیعه و سنی و وهابی (سلفی) را به جان هم انداخته اند و ضربه ای سهمگین بر پیکره اسلام فرود آورده اند، چرا که استوانه های اسلام بر مردم معتقدِ به آن استوار است نه کسانی که فقط نام مسلمان یا شیعه یاسنی یا وهابی را داشته ولی از اعتقاد به آن بری هستند.

در این میان آنکه بیشترین سود را می برد صهیونیست ها و جبهه متحد آنان در داخل و خارج همه کشورهای اسلامی مخصوصا کشورهای درگیر،همچون سوریه، عراق ودیگر کشورهای منطقه – چه عربی و چه غیر عربی – و به ویژه ایران خواهند بود.

    حال سؤال اینجاست که آیا می‌توان جلوی این فتنه را گرفت؟

جواب این سؤال این است که بله براحتی می‌توان این مشکل را حل کرد بشرط اینکه علمای دینی به این کار رضایت دهند.
هر چند برای برخی این جواب شگفت انگیز است اما آنگونه که توضیح داده می شود خواهید دانست که چگونه می‌توان این مشکل را براحتی حل کرد.

    اگر علمای اسلام بپذیرند که در یک گفتگوی جدی در امور مهم دینی -که باعث نفرت و دوری فرقه ها از هم شده است - شرکت کنند و در پایان هر موضوع که مورد گفتگو قرار می‌گیرد هر یک از آنها عقیده خود را بیان کند و قسم بخورد که آنچه می‌گویم همان چیزیست که به آن معتقدم و اگردروغ گفته باشم از خدا برای خود عذاب  می‌خواهم و بدین گونه خود را لعنت کند؛ در این صورت اگر کسی در موضوعی قسم نخورد معلوم می‌شود که موضوع از نظر او یا به نفع فرقه دیگرست و یا در آن حد برای او روشن نیست که بتواند درباره آن نظر بدهد و موضوع از نظر او قابل بررسی بیشتر است، پس در باره این 3 گزینه اختیاری 2 گزینه اجباری برای آنها وجود خواهد داشت و آندو یا سلامتی است یا عذاب.

    شاید به نظر بعضی از متجددین این نظریه سبک و کم ارزش بنظر بیاید و به آن با نظر تحقیر نگاه کنند، ولی در رد نظر آنها باید گفت: مگر در دادگاه‌های ما قسم خوردن وجود ندارد؟ مگر در دین ما مباهله نیست؟

و از اینها گذشته شما چگونه می‌توانید مردم بی سواد یا کم سواد را با یک مناظره علنی- در یک امر تخصصی – و در مدت زمان کوتاه به حقیقت برسانید؟ از اینها گذشته اگر کسانی گمان می کنند که واقعا عالمند و حق را شناخته اند چرا از جان خودشان برای دفاع از حق و حقیقت مایه نمی گذارند و به جای آن می‌خواهند از جان مردم مایه بگذارند و خانواده بسیاری را داغدار و یتیم و خسارت زده کنند؟ در حالیکه با این روش که گفته شد ممکن است هیچکس صدمه نخورد و در بدترین وضعیت یک یا چند عالم دروغگو به عذاب خدا گرفتار می‌شوند که در این صورت باید به مردم تبریک گفت.

    اما نکته مهم دیگری که لازم است یادآوری شود این است که همانگونه که بسیاری از منجمین و مخترعین، کسانی هستند که به دانشگاه نرفته اند و در آن زمینه درس نخوانده اند ولی بسیار در زمینه کاری خود موفقند، باید در این باره هم فراخوان عمومی داده شود و درخواست شود تا هرکس که می‌تواند در زمینه رساندن 3 فرقه شیعه و سنی و وهابی به هدایت و وحدت مؤثر باشد با مرکزی که اعلان می‌شود تماس بگیرند و در صورت پذیرش شرایط – یعنی ادب و منطق و قسم و لعن _ ورود آنها در مناظره تسهیل شود.

    اما در موقعیت فعلی باید کار سیاسی هم انجام داد و آن دعوت از کشورهای اسلامی برای پذیرش انجام این کار بزرگ است و نیز باید از کشورهای غیر اسلامی هم خواست تا کشورهای اسلامی را به اینکار تشویق کنند، همچنین باید از شورای امنیت سازمان ملل خواست تا کشورهایی که با این طرح مخالفت می‌کنند را بدلیل حرکت در مسیر تروریسم مورد تحریم هایی قرار دهند.

    اگر علما جهان اسلام در این باره کوتاهی کنند باید منتظر عواقب بسیار وحشتناک آن هم باشند و امت اسلام را دچار فساد بزرگی کرده اند اما حتما نه به علت حرکتی نادرست، بلکه شاید بعلت حرکت نکردن بجا و درست (یعنی باید در موقع مناسب سریعا وارد عمل شد و کار مناسب را انجام داد) در غیر این صورت باید منتظر باشند که امت اسلام درباره آنها به درستی بگویند : «إذا فسد العالم فسد العالم»( یعنی هنگامیکه دانشمند فاسد شود دنیا فاسد می‌شود).

 آیا می‌توان به علمایی که در ناز و نعمتند و از اوضاع سیاسی هم دور نگهداشته شده اند انتظار حرکتی بجا و درست را داشت؟

باید دید و منتظر ماند تا بشناسیم فداییان راستین دین و قرآن را از آنهایی که فقط درس دین خوانده اند و از آن برای دنیایشان سود می‌برند؛ باید دید و منتظر ماند تا بشناسیم آنانی را که در مسیر بیداری اسلامی هستند از آنهایی که فقط درباره آن حرف می زنند.

باید دید و منتظر ماند تا بشناسیم آنانی را که دین سازی کرده اند و می‌خواهندآن را به مردم تحمیل کنند از آنانی که دین راستین دارند و می‌خواهند آن را به مردم بشناسانند.

    و سخن پایانی اینکه: اگر دین در مسیر درست حرکت نکند باید منتظر باشیم که شاید پس از مدتی پیامی به ما دهد که ضدپیام اصلی آن باشد.

نویسنده: رضا هوشیار

انتهای پیام/2002/خ