به گزارش خبرنگار دانشگاه
صبح قزوین ؛ محسن ترابی سال 73 و در تهران متولد شد و اکنون دانشجوی سال آخر رشته مهندسی برق قدرت در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) است.
ترابی در چهار ترم نخست موفق به کسب بالاترین معدل شد و نامش در لیست دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه بین المللی قرارگرفت و پس از آن به دلیل کار و فعالیتهایش در ترمهای آینده به ترتیب توانست رتبه دوم و سوم را در دانشگاه کسب کند.
ترابی درباره قبول شدن خود در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) در گفتوگو با خبرنگار دانشگاه
صبح قزوین عنوان کرد: بعد از پایان درسم در دبیرستان وارد عرصه کار و تجارت شدم و به هیچ عنوان قصد تحصیل نداشتم و تصمیمم رفتن به خدمت سربازی بود.
وی ادامه داد: بعد از پایان دوران دبیرستان، سال اول را با کار و تجارت کردن پشت سرگذاشتم اما با ورود به سال دوم در عید همان سال تصمیم گرفتم که درس خود را در دانشگاه ادامه دهم.
این دانشجوی قزوینی اضافه کرد: سه ماه، تلاش کردم و تصمیم داشتم در یکی از دانشگاههای تهران و رشته عمران قبول شوم؛ اما بعد از اعلام نتایج کنکور با رتبه 5046 رشته مهندسی برق دانشگاه امام خمینی(ره) قزوین قبول شدم و پس از به پایان رسیدن سال اول دانشگاه متوجه شدم که به این رشته علاقهی زیادی دارم.
این دانشجوی نخبه درباره فعالیتهای علمی خود در حین تحصلیش در دانشگاه اظهارکرد: یک گروه پژوهشی تحت عنوان گروه "سها" که با بخش آینده پژوهشی دانشگاه در ارتباط بود با هدف ساخت رباتهای پرنده باربری و فیلم برداری تشکیل دادیم.
این دانشجوی فعال در ادامه گفت: چند ماه پس از تشکیل این گروه، بسیج دانشجویی استان قزوین اعلام کرد که لازم است چنین گروه علمی را داشته باشد و زمانی که به عنوان مسئول این گروه مشاهده کردم فضای بچههای گروه "سها" با فضای بسیج دانشجویی هماهنگی دارد، گروه سها را به بسیج دانشجویی انتقال دادیم.
ترابی با اشاره به دیگر فعالیتهای صنعتی و سطح بالای دانشگاهی گروه سها گفت: علاوه بر ساخت رباتهای پرنده توسط دانشجویان گروه سها اتوماسیون چراغهای راهنمایی و دوربینها و بررسی تابلو برق آسانسورها و بهینه کردن آنها از لحاظ قیمتی از دیگر پروژههای انجام شده توسط این گروه بود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا پروژههای دیگری در این گروه درحال انجام است، گفت: اکنون پروژهی جدیدی در دست نداریم و درحال عضوگیری برای گروه هستیم که پس از فارغ التحصیل شدن من و دوستانم گروه" سها" همچنان پابرجا بماند و بتواند فعالیتهای خود را ادامه دهد.
وی درباره ادامه تحصیل عنوان کرد: زمانی که از دیگر دانشجویانی که درحال درس خواندن برای ارشد هستند، سوال پرسیدم که چرا میخواهید ادامه تحصیل دهید جوابهای جالبی را دریافت کردم.
این دانشجو افزود: بعضی میگفتند با مدرک کارشناسی کار پیدا نمیشود و بعضیها معتقدند به علت بیکاری میخواهند درس بخوانند و برایم جالب و درعین حال تاسفبرانگیز بود که میدیدم همهی آنها فقط از روی اجبار میخواهند درس بخوانند و مدرک بگیرند.
وی اضافه کرد: من ترجیح میدهم که پس از اتمام درسم در دوره کارشناسی وارد فضای کار شوم و بعد از آن اگر احساس کردم که نیاز به تحصیل بیشتری دارم درسم را ادامه خواهم داد؛ هدفم این است علم خود را به سرحدکمال برسانم سپس وارد فضای کاری شوم.
این دانشجوی نخبه دربارهی فضای کاری خود بیان کرد: هم اکنون تقریبا درحال کار کردن به صورت پروژهای و قراردادی با شرکتها هستم و آخرین پروژهای که به اتمام رساندهام اتوماسیون پلهبرقیها و هواسازههای ایستگاه مترو شهید زینالدین در تهران بود.
ترابی اذعان کرد: دانشجویان هنگامی که وارد فضای دانشگاه میشوند دارای انگیزه و انرژی زیادی هستند اما به مرور زمان بیشتر دانشجویان انگیزه خود را از دست میدهند و بی هدف درس میخوانند.
وی عنوان کرد: هنگامی که پای صحبت برخی از دانشجویان مینشینیم بیشتر آنها میگویند که وقتی درسی را مطالعه کرده و آن را پاس میکنند ترم بعد اگر از آن درس سوالی بشود یادشان نمیآید و در این امر ابتدا سیستم آموزشی و بیشتر از آن، شخص دانشجو مقصر است.
این دانشجو خاطرنشان کرد: علاوه بر بیانگیزگی، دانشجویان اصطلاحا شب امتحانی شدهاند و یک هفته قبل از امتحان شروع به خواندن حجم زیادی از مطالب میکنند و در حقیقت نتیجه خوبی نیز میگیرند؛ اما همین دانشجویان حاضر نیستند که در طول ترم به خود سختی بدهند تا بیشتر موفق باشند و مطالب خوانده شده در ذهنشان ماندگاری بیشتری داشته باشد.
ترابی اضافه کرد: من معتقدم که عاملی که باعث شده است دانشگاه تهران از دانشگاههای سایر استانها متمایز شود این است که اساتید در طول ترم از دانشجو کار میخواهند و دانشجو در طول ترم نیز درحال فعالیت است.
این دانشجوی نخبه بیان کرد: دانشجویان میگویند که بعضی از درسها واقعا کارآمد نیست که زمینه ایجاد بی انگیزگی را فراهم میکند، این مشکل تا حدودی مربوط به دولت و وزارت علوم است و همین دروس ناکارآمد باعث ایجاد افکار منفی در دانشجویان میشود.
دانشجوی قزوینی ادامه داد: مثلا یک نفر بعد از 16 سال درس خواندن حیطهی کاریاش با درسی که خوانده متفاوت است و معلوم است که وقتی چنین شرایطی وجود داشته باشد دانشجو انگیزهای برای درس خواندن و انجام فعالیتهای علمی ندارد.
این دانشجوی نمونه با انتقاد از عدم توجه به واحدهای کارآموزی در دانشگاهها اظهار کرد: وزارت علوم باید به واحدهای درسی کارآموزی توجه بیشتری نشان دهد بسیاری از دانشجویان هستند که فقط برگه کارآموزی آنها امضا میشود؛ بدون اینکه دانشجو کارهای عملی را آموزش دیده باشد.
ترابی گفت: معتقدم که یک دانشجوی کارشناسی مهندسی وقتی 142 واحد درسی را پاس میکند به دلیل فنی و مهندسی بودن آن رشته باید حداقل 80 واحد آن در حیطه عملی باشد تا دانشجو کار فنی و صنعتی را یاد بگیرد.
این دانشجوی نخبه افزود: اکثر دانشگاهها آزمایشگاههای مجهز ندارند و یا آزمایشگاه برای درسهایی طرح شده است که آن درس در اصل تئوری است و نیاز چندانی به آزمایشگاه ندارد.
وی ادامه داد: زمانی که دولت ارگانهایی از قبیل ایران خودرو، وزارت نیرو و یا ارگانهایی مربوط به حوزه علوم سیاسی را در دست دارد، لازم است که هم دانشجو را موظف کند که در چنین ارگانهایی کار کند و علم را به صورت عملی بیاموزد و هم آن ارگان را موطف به پذیرش دانشجو کند.
این فعال علمی بیان کرد: دانشجویان از اندک امکاناتی که در دسترس دارند نیز استفاده بهینه نمیکنند و در اینجا دانشجو مقصر است که بر تواناییهای خود متکی نمیشود و تمام تقصیرها را در بر گردن دولت میاندازد.
وی اضافه کرد: قصور دولت در بخش استخدامی مشهود است و اینجا حق با دانشجوست که میگوید برای کار کردن یا باید سرمایه کلان یا پارتی داشته باشید.
ترابی مطرح کرد: سیاستهایی که دانشگاههای تربیت معلم دارند سیاستهای خوبی است؛ این که میگوید دانشجویی که در این دانشگاه درس خوانده موظف است 5 سال در جایی که ما تعیین میکنیم تدریس کند تا مهارتهای لازم را کسب کند و بسیار موفق تر بودیم اگر دانشگاههای دیگر کشور نیز همچین سیاستهایی را در سیستم خود اعمال میکردند.
وی درباره رسالتهای یک دانشجو اذعان کرد: معتقدم که اگر داشجویی احساس میکند و یا اعتقاد بر این دارد که دولت نقصی دارد خودش باید تلاش کند و درس بخواند و خود را به مرحله برساند که بتواند در دولت تاثیرگذار باشد.
این دانشجوی نمونه اضافه کرد: دولت از افراد همین جامعه تشکیل میشود و ما هم میتوانیم جایگاهی در دولت داشته باشیم و هر چقدر در علم کاربردی قویتر باشیم میتوانیم تاثیرگذارتر باشیم.
وی در ادامه گفت: یک دانشجو، رشتهای را که انتخاب میکند باید از آن لذت ببرد که در مرحله اول هم از عمر خود استفاده مفید کرده باشد و هم اینکه بتواند تغییر لازم را در دولت به وجود آورد.
این دانشجوی نخبه درباره فعالیتهای دانشجویی بیان کرد: دولت بودجهای را از بیت المال، صرف هزنیههای دانشجویان از قبیل غذا، اینترنت و حوق اساتید میکند و معتقدم که دانشجویان از این امکانات استفاده درستی نمیکنند.
وی افزود: به طور مثال اگر آمار دانلودهای یک دانشگاه را بگیریم مشخص میشود که حجم بالایی از اینترنت صرف دانلود مطالب غیرعلمی شده است.
ترابی ابراز کرد: دانشجویان با کمی تلاش میتوانند بسیار بهتر از آن چیزی که هم اکنون هستند، رشد پیدا کنند و در عرصههای علمی کشور حتی نمایشگاههایی که در استان قزوین توسط بسیج دانشجویی برگزار میشود، بدرخشند.
این فعال علمی درباره میزان موثر بودن نقش خانوادهاش در موفقیت خود ابراز کرد: مادرم به واسطه اینکه در آموزش و پرورش و در باشگاه دانش پژوهان جوان کار میکرد باعث شد من تمایلی نسبت به علم و المپیادهای علمی پیداکنم؛ ولی در واقع چون کار پدرم تجارت بود من کمی بیشتر به این سمت سوق پیدا کردم و تجارت را بیشتر دوست دارم.
وی درباره اساسیترین مشکل دانشجویان گفت: بزرگترین مشکل دانشجویان همین دغدغهی فکری آنها برای کار است و اگر دولت بتواند نقش خود را در زمینهی اشتغالزایی پررنگتر کند، میتواند یکی از بزرگترین دغدغههای فکری جوانان کشور را رفع کند.
ترابی مطرح کرد: دانشجویان اگر به این موضوع فکر میکنند که در آینده شغلی مناسب پیدا نمیکنند به این دانشجویان توصیه میکنم که تمام تلاش خود را کنند و با علاقه و انگیزه درس بخوانند.
این دانشجو نخبه ادامه داد: اگر دانشجویان در آینده نیز نتوانستند شغلی در حیطه درسی که خواندهاند، پیدا کنند حداقل از لحاظ روانی به این آرامش خواهند رسید که علمی را بدست آوردهاند و عمر خود را هدر ندادهاند.
ترابی در پایان گفت: از دانشجویان تقاضا دارم که بیشتر بر روی اهدافی که برای خود تعیین کردهاند، تمرکز کنند و آرمانی به اهداف خود نگاه نکنند و استعدادهای خود را کشف کرده و صرفا تنها به دنبال دریافت مدرک نباشند.
انتهای پیام/3009
دیدگاه ها