حسابی بگشاییم به وسعت آخرت

صبح قزوین؛ آن چه در زندگی پر دغدغه امروز خیلی جلب توجه می کند، فاصله میان قشر فقیر و ثروتمند جامعه است.
نسخه ای که خدا برای آن می پیچد، انفاق و دستگیری از افرادی است که با آن ها آشنایی داریم.
علی (علیه السلام) نیز آن را مورد توجه قرار داده؛ چه خوب است حال که شیعه علی (ع) هستیم، در این ماه آمرزش به راه او تمسک جسته؛ نیازمندان را تنها نگذاریم.
پیش از آن که دست نیاز دراز کنند؛ حسابی به وسعت آخرت بگشاییم.
1- ازمال دنیا چقدر انفاق کنیم؟ از مال به قدر نیازت بردارد آنچه افزون آید، پیشاپیش روانه دار.
(نامه 21 به زیاد بن ابوسفیان) 2- حساب پس انداز: آنچه افزون آید، پیشاپیش روانه دار برای روزی که بدان نیازمند گردی.
(نامه 21 به زیاد) 3- انفاق از تواضع است: آیا امید آن داری که خداوندت پاداش متواضعان دهد، در حالی که، خود در ناز و نعمت فرو رفته ای و آن را از ناتوانان و بیوه زنان دریغ می داری، طمع در آن بسته ای که پاداش صدقه دهندگان به تو دهند؟(نامه 21 به زیاد) 4-آنان که باید دستشان را گرفت: آن (مال) را از ناتوانان و بیوه زنان دریغ می داری، طمع داری که پاداش صدقه دهندگانت دهند؟(نامه 21 به زیاد) 5-کاهش اضطراب و استرس: گاه آدمی را دست یافتن به چیزی که برای او مقدر بوده، شادمان سازد، و گاه از دست دادن چیزی که دست یافتن به آن برایش مقدر نبوده است، غمگین می کند.
پس باید شادمانی تو به چیزی باشد که برای آخرتت به دست آورده ای، و اندوهت به چیزی باشد که از آخرتت از دست داده ای.
(نامه 22 به ابن عباس) 6-کنترل هیجانات زندگی در دنیا و دست یافتن به آخرت: به آنچه از دنیا به دست آورده ای فراوان شادمانی مکن، و بر آنچه از دنیایت از دست می دهی، تاسف مخور و زاری منمای.
باید همه هم وتلاش تو منحصر به کارهای پس از مرگ باشد.
(نامه 22 به ابن عباس) آنچه دنیا و آخرت فقیر و غنی را آباد می کند انفاق است.
با گذشتن از بخشی از اموال هم فقیر دنیایش آبادتر می شود و هم آخرتش.
سرای جاویدی را که به سبب فقر امکان از دست رفتنش بود از دست نمی دهد.
اما غنی "و فی اموالهم حق معلوم لسائل و المحروم" با بخشیدن و انفاق آن در راه خدا (فقط در راه خدا) آخرت خود را می سازد؛ و هم دنیای خودش را که ممکن بود به سبب زیادی مال به باد فنا سپارد از هر جهت حفظ کند.
(که ثروت قدرت می آورد و قدرت، فساد).
افسردگی، ناراحتی اعصاب، عدم اعتماد به نفس و انواع جرم و بزه نتیجه فقراست.
فقری که قابل درمان است اگر بخواهیم و اراده کنیم؛ اگر طبق دستور امیرالمومنین هر کس فقط حواسش به دور و بر خودش باشد.
زندگی دنیا از دست رفتنی است بد و خوبش امتحان است و رفتنی است.
پس بر خود مسلط باشیم و از بحران ها با تلاش و توکل به خدا و توسل عبور کنیم.
انتهای پیام/