خاورمیانه، «شرکت پدری» یا «دربار پادشاهی»

در شرکتش، وقتی اراده می کرد کاری بکند معارضی نداشت. دستور می داد و "چشم" می شنید. وقتی قدم به کاخ سفید گذاشت، تصور می کرد دولت آمریکا را هم می تواند به همان روش اداره کند.

در واقع، او با سوء تفاهمی عمیق نسبت به "قدرت رییس جمهور آمریکا" و "قدرت دولت امریکا" سر کار آمد.

خیال می کرد مشکل روسای جمهور قبلی آمریکا این بوده که به اندازه کافی در استفاده از این "قدرت" قاطع نبوده اند.

یک سال گذشته در آمریکا صرف این شده که ترامپ بفهمد ریاست جمهوری امریکا مثل مدیر عاملی شرکت ساختمانی نیست و کشورها و دولت ها وحتی شهروندان  و دولت امریکا- هم کارمندان او نیستند.

حالا در سعودی هم جوانکی سرکارآمده که تا قبل از تبدیل شدن به "پادشاه کوچک" شاهزاده ای غرق در پول و احترام بوده و طبعا "نه" نمی شنیده است.

"روانشناسی توهم" درباره او به این شکل است که تصور می کند پول فراوان و همراهی امریکا واسراییل کافیست تا ایران را عقب براند و مشکل قبلی ها این بوده که بلد نبوده اند چطور پول خرج کنند یا قاطعیت نشان بدهند.

احتمالا چند ماهی هم صرف توهم زدایی از این "خرده پادشاه" خواهد شد. هم ترامپ و هم او، باید بفهمند که خاورمیانه "شرکت پدری" یا "دربار پادشاهی" نیست، قبلی ها هم نه دیوانه بودند نه علیل، و همه قدرتشان را علیه ایران به کار گرفتند اما زورشان نرسید. "قدرت" یک چیز است و "ژست" یک چیز دیگر!




انتهای پیام/1404