مخالفان "تفکیک جنسیتی" از چه چیزی ناراحتند؟!

یک روز ماجرای تفکیک جنسیتی در دانشگاه عَلَم می شود و فردا روز شهرداری تهران ادعا می کند که به دنبال تفکیک جنسیتی پرسنل و جدایی کارمندان زن و مرد شهرداری است.

هرچند طی همه این سال ها نظرات موافق و مخالفی زیادی درباره این موضوع رسانه ای شده و در بزنگاه های اجتماعی کارشناسان مربوطه در این باره اظهار نظر کرده اند اما در این مقال به دنبال موفقیت یا عدم موفقیت یا حتی لزوم و عدم لزوم این طرح نیستیم.

موافقان و مخالفان تفکیک جنسیتی چه می گویند؟

طرفداران تفکیک جنسی به حق باور دارند که:

1. غریزه جنســــــــی یکی از قویترین و سرکشترین غرائز بشری است. این غریزه با محرکهای بیرونی که همان عوامل تحریک کننده جنسی است بیدار و فعال میشود.
2.  بیداری این غریزه به تماس و رابطه با جنس مخالف شتاب میدهد و دیگر فعالیتها را به دنبال خود میکشاند.
3.  بهترین راه ارضای این غریزه ازدواجی است آگاهانه، سالم و قانونی.
4.  قرار گرفتن در میدان پرجاذبه تحریکات، میتواند انتخاب همسر را از جنبه عقلانی، منطقی و سالم خود درآورد و به گزینشی شتابزده و پرآسیب برساند.
5.  مردان بیشتر از طریق نگاه و زنان از راه گفتوگو جذب طرف مقابل می شوند.
6.  اگر نیاز جنسی از طریق ازدواج برآورده نشود، محرومیت این غریزه برای فرد بحرانهای روانی و اخلاقی و برای جامعه آسیبهای جدی اجتماعی را رقم میزند.
7.  پس لازم است زنان و مردان باهم کمتر برخورد داشته باشند تا ازدواجشان به همان صورت سالمِ سنتی و با کمترین تماس قبل از عقد رسمی انجام پذیرد.
8.  کسی مخالف تحصیل و کار زنان نیست، اما اگر زنان دور از تماس با مردان باشند هر دو جنس با آرامش بیشتری درس میخوانند و کار میکنند و ارزش زنان هم در حد کالای جنسی کاهش نمی یابد.
9.  حکومت اسلامی که مسئول ترویج و پاسداری از ارزشهای والای انسانی است باید کار مردم را به خودشان وانگذارد و برای آرامش و سلامت فرد و جامعه به بهترین نحو برنامه ریزی کند.
10.  مشکلات اجرایی نباید اصل موضوع را زیر سؤال ببرد و بلکه باید همچون تحریم تدریجی شراب در صدر اسلام با برنامه هایی آرام و درست، به سوی تحقق کامل این طرح گام برداشت.

مخالفان این طرح نیز معتقدند غیر از مشکلات زیادی که این برنامه در اجرا با آن روبرو میشود، مثل تعداد کم دانشجویان دختر یا پسر در یک کلاس، در کنار تعداد زیاد دانشجویان جنس متفاوت آنها (برای نمونه 5 نفر پسر در کلاس 40 نفره روانشناسی) و دشواریهای تخصیص استاد و امکانات آموزشی به آن تعداد کم، این کار جوانان را با سؤالات و تردیدهای دیگری هم روبرو میسازد:

اگر قرار است زنان و مردان همدیگر را نبینند باید این طرح درباره استادان هم، اجرا شود. استاد مرد به دختران درس ندهد و برعکس!

آیا جوانان بعد از فراغت از کلاس در محیط بیرون با هم تماس نخواهند گرفت؟ آیا میتوان در همه کوچه ها، خیابانها، مراکز درمانی و خرید، آنها را از هم دور کرد؟

آیا براستی دانشجویان در مدتی که در کلاس هستند، با هم برخوردها و گفتگوهای تحریک کننده دارند؟

محیط کلاس ناسالمتر است یا محیطهای تفریحی؟ با فضای گسترده و پر از رمز و راز مجازی (اینترنت) چه میکنیم؟

آیا صدها هزار دختر و پسر جوان در خانواده های هستهای امروزه، میتوانند به شیوه سنتی ازدواج کنند؟ آیا پدیده تجردهای ناخواسته دختران عمق و گسترش بیشتری نمی یابد؟

از سوی دیگر در حالی برخی مخالفان، این طرح را توهین به مردان و زنان ایرانی و بی حرمتی به دانشجویان و کارمندان قلمداد می کنند که حجت الاسلام قرائتی در این باره می گوید: "صبح دخترها بیایند و عصر پسرها (به دانشگاه) بیایند. چه می‌شود؟ مگر یک جاهایی که واقعاً استادش نایاب است، اضطرار است. چه اشکالی دارد. آنوقت دخترها اگر خودشان باشند، می‌توانند چادرشان را هم بردارند، روسری‌شان هم بردارند. لباس مشکی هم لازم نیست بپوشند. لباس سفید بپوشند راحت راحت هم باشند. همه خانم هستند دیگر. چه اشکالی دارد؟"

تفکیک جنسیتی در دانشگاه های جهان

در حال حاضر بیش از 120 دانشگاه تک جنسیتی مخصوص زنان در ایالت‌های مختلف آمریکا وجود دارد. اغلب این دانشگاه‌ها و کالج‌ها تحت حمایت کلیساها و فرقه‌های مذهبی مسیحی اداره می‌شوند و در برخی از موارد شرکت‌های بزرگ اقتصادی همچون IBM از این مراکز حمایت مالی می‌کنند. با این حال به گزارش خبرگزاری CNN از سال 1995 تا امروز بیش از 10 دانشگاه تک جنسیتی در آمریکا تعطیل یا ادغام جنسیتی شده‌اند.

مخالفان تفکیک جنسیتی از چه چیزی ناراحتند؟!

همان گونه که در ابتدای بحث عنوان شد، در این مقال به دنبال بررسی زوایای این طرح نیستیم و قرار نییست در مقام قضاوت آن را مورد کنکاش قرار دهیم اما در این بین یک سوال اساسی به ذهن متبادر می شود و آن اینکه فمینیست ها با چه ادّله ای به مخالفت با این طرح برآمده اند؟! مگر غیر از این است که زنان بیشترین از مردان مورد تعرض جنسی و آسیب های احتمالی قرار دارند؟ مگر به گفته حجت الاسلام قرائتی، غیر از این است که این طرح زمینه را برای راحتی و آسایش دختر جوان در دانشگاه یا حتی برای زنان در محیط های اداری فراهم می کند؟!

آیا براستی زنان از اینکه در محیط و دفتر کارشان با لباس راحتی و بدون حجاب باشند، دلخور و ناراحت می شوند یا عده ای کاسه داغتر از آش شده اند؟!

اگر نظام بتواند شرایطی را فراهم آورد که یک زن کارمند در گرمای تابستان بتواند بدون حجاب و راحت در محیط کارش حضور یابد، اتفاق بدی است؟!

پاسخ به همه این سوالات و هزاران سوال دیگری که شاید بتوان در کنار اینها به صف کرد، بر عهده مخاطبی است که اکنون خوب می داند که در روابط ناسالم دختر و پسر، آن کسی که آسیب روحی و جسمی می بیند زن است و نه مرد!

و از سوی دیگر بر کسی پوشیده نیست که مردان هوسبازی که هر روز را با یک زن و دختر می گذرانند، برای ازدواج قطعا و بلاشک به سراغ دختری خواهند رفت که عفیف و پاکدامن بوده باشد نه دختری که برای پسران زیادی خاطره سازی کرده است!

انتهای پیام/1404