چرا نایب رییسی مطهری، پیروزی اصلاح‌طلبان نیست؟

علی مطهری با 133 رأی از مجموع  273 رأی  به‌عنوان نایب رییس دوم مجلس برگزیده شده است؛ یعنی آراء او حتی به 50 درصد تعداد کل نمایندگان حاضر در جلسه دیروز هم نمی رسد؛ او در انتخابات هیات رییسه موقت که در حضور 282 نماینده برگزار شده بود هم فقط 131 رای به دست آورده بود.

به جز پزشکیان که برخی آراء او غیرسیاسی بود، رقبای مطهری برای این پست، حمیدرضا حاجی‌بابایی و محمد دهقان بودند که 123 و 118 رأی کسب کردند.

یک نگاه ساده به شرایط انتخاب نواب رییس نشان می دهد که اصولگرایان کاندیداهای مطرحی برای رقابت با مطهری و پزشکیان معرفی نکرده بودند. محمد دهقان علیرغم سوابق خود در مجلس، هرگز در حد و اندازه های نایب رییسی پارلمان جدی گرفته نشده است؛ شاید به همین دلیل بود که او با وجود آنکه در انتخابات هیات رییسه موقت، 136 رای آورده بود، در انتخابات دائمی، با ریزش شدید رای مواجه شد؛ شاید به این دلیل که حتی برخی از اصولگرایان هم او را به عنوان نایب رییس نپذیرفتند و ترجیح دادند تا شخصی مانند علی مطهری که به هر حال سابقه اصولگرایی هم دارد، در این صندلی بنشیند.


رقیب دیگر مطهری، حاجی بابایی بود که در واقع بیشتر از آنکه کل اصولگرایان را نمایندگی کند، به عنوان عضو شاخص جبهه یکتا و نزدیک به جبهه پایداری و در یک کلام از طیف احمدی نژاد به شمار می رود. شکست او در انتخابات نایب رییسی هم در واقع عدم توفیق نمایندگان نزدیک به جبهه پایداری برای راضی کردن سایر اصولگرایان مجلس بود.

به این ترتیب، نایب رییسی علی مطهری، بیش از آنکه توفیق فراکسیون امید را نشان دهد، نبود رقیب "مورد قبول همه اصولگرایان" را گوشزد می کند؛ در واقع رای آوردن مطهری بیش از آنکه محصول توفیق فراکسیون امید باشد، نشان می دهد، اصولگرایان نتوانستند کاندیداهای خوبی برای این پست معرفی کنند؛ نامزدهای معرفی شده توسط آنان یا از نگاه غالب نمایندگان، در حد نایب رییسی نبودند – دهقان – یا به طیف احمدی نژاد و پایداری نزدیک بودند – حاجی بابایی – که به طور طبیعی مورد قبول همه اصولگرایان نبودند.

انتهای پیام/1404