به گزارش سرویس اقتصادی صبح قزوین، اتریوم یک شبکه بلاک چینی غیر متمرکز است که توکنی به نام اتر (Ether) در مرکز فعالیت‌های اکوسیستم آن قرار دارد. این توکن به کاربران اجازه می‌دهد تراکنش انجام دهند، از طریق استیک کردن دارایی‌هایشان سود به دست بیاورند، از توکن‌های غیر مثلی یا همان ان اف تی استفاده کنند، معاملات رمز ارزی انجام دهند، بازی کنند، از شبکه‌های اجتماعی استفاده کنند و کارهای زیاد دیگری را انجام دهند. اتریوم برخلاف بیت کوین، پادشاه کنونی بازار ارز دیجیتال، فراتر از یک رمز ارز ساده و شبکه‌ای صرفا برای انتقال پول دیجیتال است و کاربردهای بسیار وسیعی دارد.
افراد زیادی برای این باورند که شبکه Ethereum تحول بعدی اینترنت است. اگر پلتفرم‌هایی مانند اپل استور از معماری Web 2.0 استفاده می‌کنند، یک شبکه غیر متمرکز و کاربر محور مانند اتریوم در گروه پلتفرم‌های Web 3.0 قرار خواهد گرفت. این شبکه بلاک چین از نوآوری‌هایی مانند برنامه‌های غیر متمرکز (Dapps)، اقتصاد غیر متمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیر متمرکز (DEX) پشتیبانی می‌کند.
کاربردهای شبکه اتریوم
در میان دستاوردهای شبکه اتریوم، به احتمال زیاد اقتصاد غیر متمرکز یا دیفای بزرگترین مورد بوده است. برنامه‌های غیر متمرکز با کاربردهای مختلف در بازه زمانی ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ در اکوسیستم Ethereum مشاهده شدند و محبوبیت آن‌ها روز به روز بیشتر می‌شود. هر چقدر Dappها بیشتر مورد استفاده قرار بگیرند، شبکه اتریوم هم بیشتر به کار گرفته می‌شود و در نتیجه به محبوبیت بیشتری دست پیدا می‌کند. بخش دیفای این شبکه یکی از بزرگترین بسترهای موجود برای اقتصاد غیر متمرکز است و موفقیت برنامه‌های غیر متمرکز در سال‌های گذشته باعث شده تا توجه بیشتری به سمت آن جلب شود.
در حال حاضر هنرمندان از طریق توکن‌های ان اف تی آثار خود را روی بلاک چین‌هایی مانند اتریوم قرار می‌دهند و از فروش آن‌ها میلیون‌ها دلار درآمد به دست می‌آورند. البته سوالی که در مورد آثار دیجیتالی پیش می‌آید این باشد که وقتی امکان اسکرین شات گرفتن از آنان وجود دارد، چرا باید برای خریدشان هزینه کرد؟ پاسخ این سوال کاملا ساده است؛ کلکسیونرها حق مالکیت می‌خواهند و به همین دلیل حاضر به پرداخت هزینه به وسیله خرید اتریوم هستند. توکن‌های غیر مثلی علاوه بر این که مالکیت را اثبات می‌کنند، به عنوان ابزار ذخیره‌سازی امن هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنابراین این توکن‌ها برای کلکسیونرها همه کاره خواهند بود و در نتیجه نمی‌توان منکر جذابیت آن‌ها شد.
برای مثال می‌توانیم نقاشی مونالیزا را در نظر بگیریم. نسخه‌های کپی شده زیادی از این نقاشی وجود دارد که هیچ فرقی با نسخه اصلی ندارند، اما علی‌رغم این موضوع، یک کلکسیونر همیشه به داشتن نسخه اصلی علاقه‌مند خواهد بود. علاوه بر این، توکن‌های غیر مثلی ممکن است برای آیتم‌های کاربردی و لوازم جانبی بازی‌های آنلاین هم ایجاد شوند. یک بازیکن می‌تواند خانه‌ها و کاراکترهای خود را با دارایی‌های خاصی که از هنرمدان مورد علاقه‌اش دریافت کرده تزئین کند و بنابراین می‌توان گفت که این توکن‌ها یک راه درآمد جدید برای تولید کنندگان محتوا ایجاد کرده‌اند.
امروزه در بستری مانند اتریوم، اپلیکیشن‌های اجتماعی غیر قابل سانسوری ساخته شده که به کاربران اجازه می‌دهند به محتواهای یک دیگر انعام دهند. بازی‌ها نیز به کاربران اجازه می‌دهند روی دارایی‌های متنوعی سرمایه گذاری کنند، از طریق بازی کردن میزان آن‌ها را افزایش دهند و در نهایت آن‌ها را برای دریافت سود به فروش برسانند. بنابراین امکان درآمدزایی از زمان صرف شده در این نوع بازی‌ها وجود دارد. علاوه بر این، پلتفرم‌های پیش بینی هم وجود دارند که به پیش بینی‌های درست پاداش می‌دهند و هم‌چنین پلتفرم‌های فریلنسری که درصد بالایی از درآمد کاربران را دریافت نمی‌کنند.
همه مواردی که در بالا ذکر شد به صورت اتوماتیک توسط بلاک چین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود. در نتیجه می‌توان گفت که اقتصاد غیر متمرکز باعث شده تا کاربران بیش از هر زمان دیگری در طول تاریخ، کنترل دارایی‌های خود را در اختیار داشته باشند. پس خرید ارز دیجیتال اتریوم چیزی فراتر از داشتن یک سکه دیجیتالی شبیه بیت کوین است و سرمایه گذاری در یک پروژه بسیار قدرتمند محسوب می‌شود.
استخراج اتریوم چگونه است؟
در شبکه اتریوم، استخراج یا ماینینگ به فرآیند اضافه کردن یک بلاک حاوی تراکنش‌های جدید به بلاک چین اشاره دارد. در حال حاضر، شبکه اتریوم از یک بلاک چین اثبات کار (PoW) استفاده می‌کند، اما قرار است پس از اجرا شدن بروزرسانی اتریوم ۲.۰ (Ethereum 2.0) الگوریتم اثبات سهم (PoS) مورد استفاده قرار گیرد. این تغییر الگوریتم به منظور بهبود مقیاس پذیری و کاهش مصرف انرژی در دستور کار قرار گرفته است.
ماینرهای اتریوم در واقع رایانه‌هایی هستند که با اجرای نرم افزار مربوطه، از قدرت پردازشی خود برای پردازش تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌ها استفاده می‌کنند. اعضای یک شبکه غیر متمرکز مانند Ethereum باید مطمئن باشند که همه افراد بر روی ترتیب و صحت تراکنش‌ها توافق دارند. به همین دلیل، ماینرها با حل کردن معادلات پیچیده طی یک فرآیند رقابتی، بلاک‌های جدید را ایجاد می‌کنند و وظیفه تامین امنیت شبکه را بر عهده دارند.
مقایسه شبکه و ارز دیجیتال اتریوم با بیت کوین
در حال حاضر بیت کوین بیشتر از هر ارز دیجیتال دیگری مورد توجه عموم قرار گرفته است. این رمز ارز با هدف تبدیل شدن به پول دیجیتالی ایجاد شد و تا حدودی هم در انجام این کار موفق بوده است. اما از آن جایی که بیت کوین یک شبکه اثبات کار است و در زمینه مقیاس پذیری با مشکل مواجه شده، عده‌ای به این نتیجه رسیده‌اند که این ارز دیجیتال بیشتر مناسب ذخیره ارزش است. در ضمن موجودی محدود ۲۱ میلیون واحدی BTC هم باعث شده تا ادعای مشابه بودن طلا و بیت کوین برای ذخیره ارزش قوی‌تر شود. از طرف دیگر، اتریوم می‌خواهد بر زیرساخت‌های فعلی اینترنت غلبه کند.
هدف این شبکه، اتوماتیک کردن فرآیندهایی مانند استفاده از اپ استور یا مدیریت سرمایه است که هنوز به واسطه نیاز دارند. درست مانند BTC، می‌توان از ارز ETH هم برای انتقال پول استفاده کرد، اما امروزه این رمز ارز بیشتر برای تعامل با شبکه اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد. توسعه دهندگان می‌توانند از طریق شبکه Ethereum برای هر کدام از برنامه‌های غیر متمرکز خود یک توکن سازگار با بلاک چین اتریوم به نام ERC-20 بسازند. این یعنی همه توکن‌های مبتنی بر اتریوم از لحاظ فنی تعامل پذیر هستند. اما شبکه بیت کوین فقط برای ارز BTC ساخته شده است.
مزایای اتریوم
شبکه اتریوم علاوه بر تمرکز زدایی و گمنام سازی، مزایای متنوع دیگری مانند غیر قابل سانسور بودن هم دارد. برای مثال اگر کسی توییت توهین آمیزی منتشر کند، توییتر می‌تواند آن توییت را حذف و حتی حساب کاربر را مسدود کند. اما در یک شبکه اجتماعی مبتنی بر Ethereum، این اتفاق تنها در صورتی رخ می‌دهد که اکثریت جامعه کاربری با آن موافق باشد. بنابراین کاربران هر دیدگاهی هم که داشته باشند، می‌توانند طبق صلاحدید خود به بحث و گفتگو بپردازند. به عبارت دیگر، مردم تصمیم می‌گیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید گفته شود.
نیاز به رای اکثریت در شبکه اتریوم یک ابزار امنیتی مهم به شمار می‌آید. زیرا کسی که قصد کلاهبرداری یا خرابکاری داشته باشد، باید کنترل ۵۱ درصد از کل شبکه را به دست بیاورد که امری تقریبا غیر ممکن است. بنابراین امنیت چنین شبکه‌ای از امینت یک پلتفرم مانند توییتر که از سرورهای مرکزی مشخص استفاده می‌کند، خیلی بیشتر است.
قراردادها هوشمند اتریوم نیز در واقع اقدامات انجام شده توسط مسئولین مرکزی را اتوماتیک می‌کنند. برای مثال یک فریلنسر برای پیدا کردن مشتری و تنظیم قراردادهای پرداخت محبور است از پلتفرمی مانند آپورک (Upwork) استفاده کند. آپورک نیز درصدی از هر قرارداد را دریافت می‌کند تا هزینه کارمندان، سرورها و... را پوشش دهد. اما در یک پلتفرم Web 3.0، مشتری می‌تواند به آسانی قرارداد هوشمندی با مضمون «اگر کار در زمان X تحویل داده شود، دارایی‌ها آزاد خواهند شد» ایجاد کند. قوانین تعیین شده برای این قراردادها به صورت دائمی در کدهای آنان قرار می‌گیرند و پس از ثبت شدن، به هیچ وجه و توسط هیچ فردی قابل تغییر نخواهند بود.
معایب اتریوم
اولین مشکل مهم اتریوم، مقیاس پذیری آن است. ویتالیک بوترین در نظر داشت تا این شبکه توانایی پذیرایی همزمان از میلیون‌ها کاربر را داشته و به نوعی شبیه اینترنت امروزی باشد. اما به دلیل وجود الگوریتم اجماع اثبات کار، میزان تعامل کاربران با این شبکه توسط زمان تایید بلاک‌های جدید و کارمزد گس محدود شده است. علاوه بر این، تمرکز زدایی هم مانع جدیدی ایجاد کرده است؛ زیرا یک شبکه متمرکز مانند شرکت ویزا همه چیز را مدیریت می‌کند و فرآیند پردازش تراکنش بی‌نقصی دارد.
مشکل دوم به دسترسی مربوط می‌شود. در زمان نگارش این مقاله، توسعه بر بستر اتریوم هزینه بالایی به همراه دارد و کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، به سختی توانایی تعامل با آن را خواهند داشت. بعضی از پروژه‌های اتریومی به کیف پول های خاص نیاز دارند و این یعنی کاربر هرازگاهی مجبور می‌شود ETHهای خود را از کیف پول فعلی به والت دیگری انتقال دهد. چنین مواردی از دیدگاه کاربرانی که از سیستم اقتصادی فعلی استفاده می‌کنند، یک کار اضافی، غیر ضروری و غیر کاربردوستانه خواهد بود. امروزه یکی از بزرگترین سرویس‌های پرداخت بین المللی به نام پی‌پل از ارزهای دیجیتال پشتیبانی می‌کند، ولی این پشتیبانی به معامله و نگهداری ختم می‌شود. برای افرایش میزان دسترسی، این پلتفرم باید با پروژه‌های دیفای و Dapp ادغام شود. بنابراین می‌توان گفت که شبکه اتریوم نیاز دارد وارد جریان اصلی اقتصاد شود و در دسترس عموم قرار بگیرد.
همه چیز با ظهور اتریوم ۲ تغییر خواهد کرد
بروزرسانی اتریوم ۲.۰ قرار است در بازه زمانی ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ اعمال شود و الگوریتم اجماع اثبات سهم را با خود به ارمغان می‌آورد. طی این بروزرسانی، بلاک چین سنتی اتریوم با بیکن چین (Beacon Chain) ادغام خواهد شد. بیکن چین تغییرات بنیادی زیادی در شبکه اتریوم ایجاد خواهد کرد که زمینه را برای بروزرسانی‌هایی ماند شارد چین (Shard chain) فراهم می‌کنند. اتریوم با استفاده از شارد چین‌ها، تراکنش‌ها را بین بلاک چین‌های کوچکتر تقسیم می‌کند. در نتیجه فرآیند تایید تراکنش‌های اتریوم سرعت پیدا کرده و از ترافیک شبکه اصلی کاسته می‌شود.
بر اساس الگوریتم اثبات سهم اتریوم ۲.۰، کاربرانی که مقداری مشخصی (حداقل ۳۲ واحد ETH که ممکن است بعدا بیشتر هم شود) از ETH را استیک کنند، وظیفه تایید تراکنش‌ها را به عهده خواهند داشت. این افراد رایانه خود را به شبکه متصل می‌کنند و در ازای فعالیت‌شان پاداش دریافت خواهند کرد. در چنین حالتی، افرادی که ETH استیک کرده‌اند، به دلیل سرمایه‌ای که در شبکه دارند، هر کاری که بتوانند برای موفقیت آن انجام خواهند داد. البته در صورتی که یک تایید کننده قصد خرابکاری داشته باشد یا در فرآیندهای تولید بلاک شرکت نکند، با ریسک از دست دادن دارایی‌های استیک شده مواجه خواهد شد.
الگوریتم اثبات سهم علاوه بر سریع‌تر بودن، به سخت افزار استخراج خاصی هم نیاز ندارد و در نیتجه هر کسی که سرمایه کافی داشته باشد، می‌تواند تایید کننده شود. بنابراین انتظار می‌رود میزان دسترس پذیری شبکه افزایش پیدا کند. هر چقدر تعداد تایید کنندگان بیشتر شود، بلاک‌های بیشتری تایید می‌شوند و تمرکز زدایی شبکه هم افزایش خواهد یافت که در نهایت به امن‌تر شدن شبکه منجر می‌شود.
آیا خرید ETH یک سرمایه گذاری مناسب است
اتریوم دومین رمز ارز بزرگ دنیا از نظر ارزش بازار است و در شرایطی که بیت کوین طلا در نظر گرفته شود، این رمز ارز معادل نقره خواهد بود. اما همانند هر سرمایه گذاری رمز ارزی دیگری، خرید ETH هم با ریسک بالا و احتمال دریافت سود هنگفت همراه است. اتریوم خیلی وقت است که از مرحله اثبات مفهوم عبور کرده و شاید اکنون زمان مناسبی برای ورود سرمایه گذاران جدید باشد. البته قبل سرمایه گذاری مبالغ هنگفت روی اتریوم یا هر رمز ارز دیگری، ماهیت نوسانی بازار ارز دیجیتال را مد نظر داشته باشید و در مورد آن‌ها تحقیق کنید.
هر چند با توجه به احتمال رشد قیمت ناگهانی، اضافه کردن ETH به یک پرتفوی متنوع می‌تواند انتخاب مناسبی باشد. مثل همیشه توصیه می‌کنیم که میزان سرمایه گذاری‌تان بیشتر از آنچه توان از دست دادنش را دارید، نباشد.
در ماه‌های اخیر، میزان محبوبیت بلاک چین اتریوم روند صعودی پیدا کرده و توسعه دهندگان از این بستر برای ایجاد تعداد زیادی از پروژه‌های دیفای و ان اف تی استفاده کرده‌اند. به وجود آمدن این کاربردهای جدید تاثیر بزرگی روی شبکه داشته و اکنون فعالیت بیشتری در آن مشاهده می‌شود. این موضوع نیز توسعه دهندگان بیشتری را به سمت اکوسیستم اتریوم جذب خواهد کرد.
اما سوال اصلی اینجاست که شبکه اتریوم با وجود عقب بودن در برنامه‌ای که برای اجرای یک سری بروزرسانی‌های پیچیده تعیین کرده است، توانایی رقابت با رقبای چابک را دارد یا خیر؛ و این که با توجه به سرعت رشد دنیای ارز دیجیتال، اتریوم چه کاربردی در آینده دراز مدت خواهد داشت؟
انتهای پیام/1404
دیدگاه ها