۱۷/شوّال/۱۴۴۵

-

۱۴۰۳/۰۲/۰۷ جمعه

صبح قزوین یادداشت علیرضا پناهیان درباره تقوای اجتماعی
کد خبر: ۹۴۸۹۴ نویسنده: mamiri تاریخ انتشار: ۱۳۹۴/۶/۲۲ ساعت: ۰:۰ ↗ لینک کوتاه

یادداشت علیرضا پناهیان درباره تقوای اجتماعی

حجت الاسلام علیرضا پناهیان یادداشتی با موضوع تقوای اجتماعی نوشته است.

یادداشت علیرضا پناهیان درباره تقوای اجتماعی

به گزارش خبرگزاری صبح قزوین به نقل از جنبش حیا، حجت الاسلام علیرضا پناهیان یادداشتی با موضوع  تقوای اجتماعی نوشته است.

متن این یادداشت را بخوانید:

تقوا یک عامل بازدارندۀ درونی است که موجب می‌شود بی‌نیاز از هرگونه عامل بازدارنده بیرونی، انسان را از بدی‌ها بازدارد، و در نهاد انسان قدرتی برای اصلاح و ارتقاء معنوی ایجاد نماید. اگر بخواهیم عامل بازدارندۀ درونی دیگری را نام ببریم باید به سراغ وجدان برویم؛ همان که مشهور است: یگانه محکمه‌ایست که نیاز به قاضی ندارد. وجدان اگرچه با قدرتی ضعیف‌تر، اما می‌تواند تا حدی شبیه تقوا عمل کند و از درون انسان، و بی‌نیاز از عوامل بیرونی، به تقویت مقاومت انسان در برابر بدی‌ها اقدام نماید.

هرگاه انسان با تقوا و وجدان اخلاقی خود توانست رفتار خود را کنترل نماید، هزینه حفظ و نگهداری او از بدی‌ها کاهش پیدا می‌کند و به سوی الگو شدن حرکت خواهد کرد. انسان مطلوب خداوند متعال انسانی است که بتواند با کمترین هزینه و بی‌نیاز از عوامل بیرونی، انسانی خودساخته، دارای شخصیتی مستقل و استوار باشد. ایمان به خدا و معاد هم در همین جهت به تقویت شخصیت انسان مومن و متقی منجر می‌شود.

جامعه نیز اگر بخواهد به چنین صفاتی متصف باشد و هزینۀ حفظ و نگهداری خوبی‌ها و مقاومتش در برابر بدی‌ها بسیار کم بشود، باید از درون به قدرتی مجهز باشد که بتواند به مثابه تقوا و وجدان او را از بدی‌ها بازدارد. این عامل درونی بازدارنده برای جامعه تنها امر به معروف و نهی از منکر است. وضع انواع قوانین و تقویت انواع قوای قهریه برای اجرای قانون هیچکدام به پای صلابت و لطافت امر به معروف و نهی از منکر نمی‌رسند و اثر بازدارندگی آن را ندارند.

امر به معروف و نهی از منکر می‌تواند جامعه را از درون اصلاح نماید و ارتقاء بخشد؛ مانند بدنی که در اثر برخورداری از سلامت و قوای جسمی می‌تواند میکروب‌ها و ویروس‌ها را در خود از بین ببرد و نیاز به دارو و جراحی ندارد. اگر قدرت ایمنی بدن کاهش یابد، در برابر ضعیف‌ترین میکروب‌ها آسیب‌پذیر خواهد بود. جامعه نیز بدون امر به معروف و نهی از منکر در برابر هجوم بدی‌ها و کج‌روی‌ها بسیار آسیب‌پذیر خواهد شد، و نمی‌تواند به خودسازی اقدام نماید.

این کتاب ( از یادرفته) خود نمونه و دلیلی است برای سرزنده بودن جامعۀ ایمانی ما، که در آن جوانانی خودجوش به احیاء فرهنگ ایمنی درونی پرداخته و به تقویت تقوای جمعی همت گمارده‌اند. امید آنکه این قدرت درونی اصلاح و ارتقاء معنوی برای جامعۀ نورانی ما هر روز بیش از پیش تقویت گشته و شاهد روزی باشیم که ضریب ایمنی بدنۀ جامعه در نهایت قدرت و کمال باشد.

ما باید به دستور قرآن کریم خوبی‌هایمان را باهم به مشارکت بگذاریم، و تقویت درونی جامعه همت گماریم، که حضرت باری‌تعالی فرموده‌اند: «یا ایها الذین امنوا اصبرو و صابروا و رابطوا». و نیز فرموده‌اند: «تعاونوا علی البر و التقوی» تا آنجا که صراحتا فرمودند: «كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ»

انتهای پیام/

R1013129/P1013130

منبع: تسنیم- فرهنگی

دیدگاه ها

اخبار استان قزوین
اخبار ایران و جهان