خداحافظ ای ماه خوب خدا

صبح قزوین؛ هیچ فرقی نداشت لباست چگونه باشد؛ هرکس بهانه ای برای خوبی کردن می جست.

مانند مستی که به همه سلام می کند، مست از جام الهی، میل به دوستی با هم داشتیم.
دیگر به در و دیوار پنجه خشم نمی کشیدیم و از آنچه خود داشتیم، به کنار دستیمان هم می دادیم؛ به امید آنکه خدا ببیند و بار دیگر ما را وسیله لطف به بندگانش قرار دهد.
همه چیز رنگ خدا می گیرد در این ماه .
.
.
.

واقعا همه به دنبال بهانه ای برای خوبی کردن در این ماه هستند.
همه اش برکت و رحمت است، آنقدر که دیگر دلت نمی خواهد این ماه تمام شود.

 ولی اگر همه ی سال رمضان شود، انسان عادت می کند؛ و هرچه برای او عادت شد لذتش را از دست می دهد.

رمضان با همه ی خوشی ها و سختی هایش می رود؛ ما می مانیم و دنیایی که دوباره مثل اولش می شود.
خدا یک ماه خوبی را به ما نشان می دهد، فردا که تمام شد؛ خودخواهی ازسر می گیریم.

خدا به تو می گوید: ببین این یک ماه چقدر خوب زندگی کردی؟! یک امروز را هم به خاطر من خوب باش.
امروز را که خوب بودی فردا بد بودن سختت می شود؛ باز هم این یک روز را خوب می مانی.

اگر سر نخ خدا را رها نکنی به او می رسی.
.
.

ما بازمی گردیم به خانه قبل از رمضان؛ و این جاست که حیرانی ما دو چندان می شود.
علم داریم که خدا بزرگتر است، علم داریم هیچ لذتی به یک لحظه اخم خدا نمی ارزد؛ اما به آن ایمان وباور نداریم.

مثل کلاف سردرگم به دور خود می پیچیم؛ و هرچه به زمین و آسمان چنگ می زنیم راه به جایی نمی بریم.

در پله برقی، که گام برمی داری؛ با 10 گام، 30 پله را طی می کنی و به مقصد می رسی؛ در جریان خدا که باشی، زودتر می رسی به آن جا که باید برسی.

خدایا.
.
.
.
!

خدایا! در این لحظات پایانی از تو می خواهیم، خوبی را از ما نگیری؛ که تنها تویی دستگیر.
در لغزشگاهایی که دست پیامبران و دوستانت را گرفته ای، دست ما را رها نکن.
یوسف، اصحاب کهف، پیامبر اکرم(ص) و خلاصه، همه خوبانت .
.
.
خودت فرمودی که اگر یاری من نبود.
.
.
.

پس چگونه از ضعیفی چون من! توقع داری که در دنیایی پیچیده بدون تو! ره به سلامت برم؟ می خواهم از تو آنچه را که بر خوبانت ارزانی داشته ای.

در این ماه امیدم به بخشایشت بوده است؛ و مطمئنم که به اندک من رضایت داده ای و مرا آمرزیده ای؛ اکنون پس از بخشش تو، می ماند باقی راه.

فقط می دانم تو را و هر که را تو دوست می داری، دوست دارم.
مرا از خود مران.
.
.
.

انتهای پیام/