به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر
صبح قزوین، در ۱۲ کیلومتری شمال قزوین محل خوش‌منظره و خوش آب و هوایی است که به‌علت ارتفاع زیاد، هوای آن از قزوین خنک‌تر و مطبوع‌تر است؛ در این محل باغ‌های پردرختی وجود دارد و رودخانه کم آبی از میان دره وسیع آن جریان دارد و اهالی قزوین اغلب برای تفریح به این محل می‌روند؛ در اینجا امامزاده قدیمی وجود دارد که مورد توجه فراوان مردم قزوین است؛ ولی در حال حاضر از بنای قدیمی آن چیزی برجای نمانده است.
برروی ارتفاعات جانب چپ رودخانه عریضی که ارنزک نام دارد، برج بلندی از دور خودنمائی می‌نماید چنانچه از مسافتی بسیار دور از میان دشت‌ها و صحراهای اطراف قزوین می‌توان آنرا دید؛ برای رسیدن به پای برج می‌باید از میان آبریز کم‌عرضی بمدت یک ساعت راه پیمودو از سربالائی تندی بالا رفت؛ بلندی مزبور برتمام نقاط اطراف مسلط است و از فراز آن می‌توتن شهر قزوین را به خوبی مشاهده نمود.
برج باراجین برروی این ارتفاع و با چنین موقعیت مسلطی نسبت به نواحی اطراف خود برپا گردیده و به احتمال فراوان نقش عمده‌ای در زمینه دیده‌بانی و پاسداری این منطقه برعهده داشته است.
برج باراجین برروی سکوی هشت ضلعی که حدود یک‌متر از کف زمین ارتفاع دارد بنا گردیده است. رج اول سنگچین سکوی مزبور به کمک سنگ‌های صاف و تراش‌دار چهارگوش صورت پذیرفته است و این تنها قسمتی از بنای برج است که سنگ‌های تراش دار در بنای آن به کار برده شده است؛ برروی این رج به همان ارتفاع سنگچین به کمک سنگ‌های لاشه و ملات صورت پذیرفته است؛ طول هر یک از اضلاع هشت ضلعی ۳/۷۰متر است. در روی این سکوی هشت ضلعی طرح اصلی برج انجام پذیرفته است؛ نقشه آن عبارت است از هشت و نیم ستون مدور که بر گرداگرد بدنه مدور اصلی برج بافو اصل منظم اضافه گشته است؛ حدفاصل بین این نیم ستون‌ها ۷۰ سانتی‌متر است؛ محیط نیم ستون‌های مدور ۱/۸۵ متر و برجستگی وسط آنها تا بدنه برج ۶۰ سانتی‌متر است. فاصله میان بدنه اصلی برج تا سکوی هشت ضلعی ۲/۲۰ متر و فاصله بیشترین برجستگی نیم‌ستون‌ها تا لبه سکو ۱/۶۰ متر و محیط پایین برج ۱۷متر است؛ نیم‌ستون‌ها تا نیمه ارتفاع اصلی برج ادامه دارند و در آنجا قطع شده‌اند و چنین می‌نماید که گذشته از جنبه تزئینی، نقش نگهدارنده و استحکام بخشیدن به تمامی بنا را نیز برعهده داشته‌اند.
می‌توان گفت با توجه به مصالح خشنی که در ساختن بنا به کار برده شده؛ انتخاب چنین نگهدارنده‌هایی حاکی از ذوق سلیم و مبتکرانه معمار بوده است؛ ارتفاع نیم‌ستون‌های مذکور نزدیک به شش‌متر است؛ از محلی که ستون‌ها پایان یافته‌اند، بدنه اصلی برج به ارتفاعی برابر ارتفاع قسمت اول بالا می‌رود؛ حدود یک متر به بالای برج مانده یک دوره سنگ خارای تراش‌دار که با دقت خاصی تراش داده شده دورتادور برج قرار گرفته است؛ به نحوی که حدود ده سانتی‌متر لبه آن از بدنه برج بیرون آمده است.
برروی این لبه سنگی شش رج آجرهای قرمز رنگ با ابعاد ۵×۲۶×۲۶ سانتی‌متر چیده شده؛ سپس روی رج آخر با سنگ قلوه و لاشه با ابعاد کوچک‌تری از بدنه برج، حدود سی سانتی‌متر دیوار برج بالا برده شده است.
در سمت چپ در ورودی برج در اطراف یکی از نیم‌ستون‌های سنگی مدور، تزییناتی مشاهده می‌شود که احتمال دارد مدت‌ها بعد از بنای برج صورت پذیرفته باشد؛ تزئینات مزبور عبارت است از اینکه در حدفاصل بین نیم‌ستون مزبور و دو نیم‌ستون دیگر نخست آجرهای قرمز رنگ را روی بدنه برج قرارداده‌اند و سپس روی آن قشر ضخیمی از گچ کشیده‌اند. برروی قشر مزبور به کمک آجرهای لعابدار رنگی که قسمت نره آنها لعاب داده شده است طرح‌های تزیینی هندسی اجرا گردیده است. در مجموع بنای برج باراجین از نظر تناسب بنای جالب را عرضه می‌دارد و چنان می‌نماید که از پائین به بالا رفته رفته از قطر آن کم شده است.
مصالح عمده به کار رفته در این بنا را سنگ‌های لاشه و قلوه کوه تشکیل می‌دهند و با توجه به فاصله زیادی که در این محل تا رودخانه دارد باید توجه نمود که آب لازم برای آن به اشکال تامین گردد؛ برج مزبور را می‌توان از آثار قرن چهارم یا پنجم بشمار آورد.
انتهای پیام/۳۰۰۳
دیدگاه ها