به گزارش خبرنگار فرهنگ‌وهنر صبح قزوین؛ سالروزمیلاد حضرت ابوالفضل العباس(ع)، روز جانباز نام گذاری شده است که آن حضرت بزرگ جانباز تاریخ انسانیت است که صحنه کربلا را تجلی‌گاه ایثار و جانبازی نمود.
حکایت شگفتی‌آفرینی جانبازان هشت سال دفاع مقدس همواره در میدان‌های عرفان و حماسه بی‌نظیر است که در دل تاریخ ثبت شده است و ملت ایران همواره به آنان افتخار می‌کنند.
جانبازان همواره حضرت ابوالفضل(ع) را الگوی خود در میادین نبر قرار دادند به طوری که تا پای جان برای دفاع از ارزش‌ها و خاک میهن ایستادگی کردند.
علیرضا دولت آبادی جانباز 57 ساله قزوینی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ‌وهنر صبح قزوین؛ درباره نحوه حضور خود در جبهه اظهار کرد: در آن زمان بحث تصمیم‌گیری به نفع خود مطرح نبود بلکه آحاد کشور از جمله جوانان بر خود لازم می‌دانستند تا در بحرانی که به وجود آمده حضور یابند تا مشکلات را پشت سر بگذاریم.
وی با بیان اینکه هر فرد بنا بر احساس مسئولیتی که داشت در جنگ نابرابر هشت ساله برای دفاع از کشور کمک می‌کرد، افزود: برای اولین بار در سن 17 سالگی در دی ماه سال 1360 در جبهه عملیاتی غرب حضور پیدا کردم و در به طور کلی چهار مرتبه به جبهه اعزام شدم.
این جانباز قزوینی درباره میزان مجروحیت خود، ابراز کرد: در عملیات کربلای هشت توسط خمپاره مجروح شدم که بخشی از بینایی یکی از چشم‌هایم را از دست دادم؛ در عملیات‌های آزادسازی خرمشهر، کربلای چهار، کربلای هشت و عملیات منطقه مهاباد حضور داشتم.
خاطرات تلخ از دوران جبهه وجود ندارد
وی بیان کرد: از نظر یک رزمنده که آگاهانه راه خود را انتخاب کرده باشد نیز می‌توان گفت که خاطرات تلخ از دوران جبهه وجود ندارد چراکه هیچ شخصی نبود که به جبهه بیاید و روحیه قوی نداشته باشد بلکه ما می‌توانستیم شادترین افراد را در جبهه پیدا کنیم.
این جانباز جنگ تحمیلی گفت: انسان از آنجایی که موجودی جدا شده از خدا فطرت خدایی دارد لذا وجود سختی‌ها در هر زمان باعث تقرب او به خدا می‌شود و این موضوع موجب شادی و رشد روح انسان خواهد شد.
وی تصریح کرد: رزمندگان دوران دفاع مقدس همه سختی‌ها از جمله گرما و نبود آب را تحمل می‌کردند و در شب‌های عملیات حتی اگر مجروح می‌شدند روحیه قوی خود را از دست نمی‌دادند.
دولت آبادی ادامه داد: زمانی که مجروح شدم به دلیل اینکه وضعیت جسمانی خوبی نداشتم به شیراز منتقل شدم و خانواده‌ام حدود 15 روزی که از من بی خبر بودند و گمان می‌کردند من شهید شده‌ام.
این جانباز دفاع مقدس ابراز کرد: در عملیات بیت‌المقدس به کتف‌هایم تیر خورد و در عملیات کربلای چهار از طریق ترکش‌های نارنجک آسیب دیدم؛ هیچ رزمنده‌ای این موارد را مجروحیت نمی‌داند چراکه مجروحیت مواردی بود که درمان آن ماه‌ها طول می‌کشید.
وی درباره حس خود در زمان پذیرفته شدن قطعنانه، اضافه کرد: برخی از رزمندگان به دلیل اینکه شهادت نصیب آن‌ها نشده بود ناراحت بودند که به مقام والای شهادت نرسیده‌اند و برخی دیگر خوشحال بودند که توانستیم دشمن را به عقب بفرستیم اما در حالت کلی همه نگران بودیم که چرا نتوانستم دشمن را کاملا نابود کنیم.
این جانباز قزوین درباره ارتباط خود با دوستان دوران دفاع مقدس، گفت: هنوز هم با دوستان آن دوره در ارتباط هستم چراکه این افراد یادگار دوران ارزشمندی هستند که تکرار نمی‌شود و الگویی از فرهنگ ایثار و از خودگذشتگی هستند.
وی با بیان اینکه در شرایط سختی دعای توسل را قرائت می‌کردیم و از خداوند کمک می گرفتیم، تاکید کرد: در دوران جبهه تأثیرگذارترین افراد فرماندهان بودند چراکه این افراد همیشه شجاع و با اخلاق‌ترین از میان همه بودند.
عمل به دین اسلام بزرگترین سلاح دربرابر جنگ نرم است
دولت آبادی با اشاره به حس خود به عنوان یک جانباز نسبت به حضرت ابوالفضل (ع) بیان کرد: الگوگیری از ویژگی اطاعت محض حضرت ابوالفضل(ع) از امام خود برایم بسیار بارز و ارزشمند است و همیشه غبطه می‌خورم که سعادت داشته باشم تا در زمینه موضوع اطاعت از ولی امر به خوبی عمل کنم؛ به عنوان یک جانباز سعی می‌کنم در اطاعت از دین گام‌های موثری بردارم تا تاثیر گذار عمل کنم.
وی درباره این که آیا از جبهه رفتن خود حس پشیمانی دارد؟، تاکید کرد: اگر فردی قصد داشت که از جبهه رفتن پشیمان شود همان سال‌های اول جنگ هشت ساله پشیمان می‌شد؛ چرا باید از کاری که مورد تایید امام و خدا بوده پشیمان شویم بلکه آن‌هایی که به جبهه نرفتند باید پشیمان باشند.
جانباز دفاع مقدس بیان کرد: اولین کاری که همه ما باید انجام دهیم این است که دین‌دار خوبی باشیم و به دستورات ذکر شده عمل کنیم چراکه دین اسلام دینی است که اگر به آن عمل شود جنگ نرم و گناه اثری نخواهد داشت و در مسیر درست قدم خواهیم برداشت.
وی در پایان گفت: مهم‌ترین موضوع امروز این است که مسئولین باید خدا را در نظر بگیرند، دین خدا را بشناسید و به دین خدا عمل کنند و در جهت حل مشکلات مردم تمام تلاش خود را به کار گیرند.
انتهای پیام/2002
دیدگاه ها