شهید «علی شالی»، بیستم شهریور سال ۱۳۴۲، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش رضا، فروشنده لوازم یدکی بود و مادرش ملیحه نام داشت و تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت، بیست و نهم مرداد سال ۱۳۶۲، با سمت فرمانده واحد اطلاعات در مهران توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به کمر، شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت‌نامه شهید علی شالی:
وصیت مى‌کنم بعد از شهادتم براى من گریه نکنید؛ چون گریه کردن شما باعث خوشحالى دشمن است و همچنین اگر مىخواهید من ناراحت نشوم، تا آنجا که می‌توانید اشک نریزید و بدانید که محبت به من همان ادامه دادن راه من است.
اگر من نتوانستم به کربلا بروم و شما توفیق آن را پیدا کردید، از شما مى‌خواهم کمى از خاک آنجا را بیاورید و بر مزارم بریزید، شاید این کار موجب شفاعت من در آن دنیا شود. بدانید آرزوى من شهادت بود و حالا که به آرزوى خود رسیدم، شما نباید از این واقعه ناراحت باشید.
دیگر اینکه از شما مى‌خواهم هیچگاه از خط ولایت فقیه خارج نشوید؛ که همانا خط اسلام است و امام عزیزمان را تا خون در رگ شماست، تنها نگذارید. از خانواده عزیزم مى‌خواهم از هیچ ارگانى توقع نداشته باشند؛ چرا که آن‌ها باید مُزدشان را از خدا بخواهند، نه از دنیا و به خواهران خود نیز سفارش مى‌کنم حجاب‌شان را حفظ کنند.
دیدگاه ها