در شرح پیروزی تیم المپیاد آمریکا با اعضای چینی

بسیاری از اندیشمندان آمریکایی به دنبال دلیل این مسئله بودند که چرا با وجود تغذیه و شرایط فوق العاده بهتر آمریکایی‌ها آن‌ها باز هم از رقبای شرقی خود شکست می‌خورند؟
یکی از آن‌ها جیمز استیگلر روانشناس خبره بود که در تلاش برای فهمیدن این بود که چرا دانشجویان کشور‌های شرقی مثل ژاپن و چین در رشته ریاضیات دانشجویان آمریکایی را شکست می‌دهند، او به این پی برد که مثلا در کلاس پنجم؛ پایین‌ترین نمره در کلاس ژاپنی‌ها عملکرد بهتری از بالاترین نمره در کلاس آمریکایی‌ها داشت. گرچه این واقعیت دلایل بسیاری داشت، ولی مهم‌ترین آن روش تدریس بود.
در فرهنگ آمریکایی اشتباه کردن با مفهوم ضعیف بودن برابر است؛ اما در ژاپن یا چین بچه‌ها هراسی از اشتباه کردن ندارند. آن‌ها بچه‌هایشان را به اشتباه کردن و آزمون و خطا تشویق می‌کنند. به جای اینکه معلمان توضیح دهد که راه‌حل مسئله چیست و مسئله چگونه حل می‌شود، دانش آموزان ترغیب می‌شوند که مسائل را ابتدا به تنهایی حل کنند. معلم تنها پس از چند تلاش ناموفق مداخله می‌کند و همه کلاس درگیر بحث و گفتگو درباره تلاش‌هایی که به پاسخ نادرست رسیده شوند و همه از روشی که جواب نمی‌دهد یاد می‌گیرند.
در فرهنگ ما اشتباه کردن از نظر روان‌شناختی هزینه‌های سنگینی دارد. درحالی‌که در ژاپن، اشتباهات، خطا‌ها و سردرگمی‌ها فقط بخشی طبیعی از فرآیند یادگیری هستند. _ استیگلر
معلمان ژاپنی و چینی تحمل اشتباه را دارند. آن‌ها انتظار ندارند که دانش آموزان روند یادگیری را آسان پیدا کنند، بلکه بچه‌ها اشتباه می‌کنند و این تلاش برای یافتن راه‌حل در یادگیری بسیار مهم است.
به طور خلاصه اگر بخواهم بگویم این است که آمریکایی‌ها تفکر خداگونه دارند، آن‌ها فکر میکنند که آخرت و انتهای هر چیزی هستند و هیچ جای خطایی ندارند و اگر یک خطا انجام دهند تا مدت‌ها درگیر آن میشوند و این چرخه مدام تکرار میشود، اما از دانش آموز چینی یا ژاپنی کسی چنین انتظاری ندارد بنابراین او با خیال راحت‌تر آزمون و خطا میکند و به جواب می‌رسد.
انتهای پیام/1404