شهید «شوذب مهدی»، یکم مهر ماه سال ۱۳۴۹، در روستای خوزنین از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش قربان، کشاورز بود و مادرش عقیله نام داشت و تا اول راهنمایی درس خواند. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، هفتم اسفند ماه سال ۱۳۶۲، در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید، پیکرش مدت‌ها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۵ پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
وصیت‌نامه شوذب مهدی:
چقدر احساس غرور می‌کنم که در لشکر علی بن ابیطالب(ع) عضویت دارم و از سربازان امام زمان(عج) هستم. پدر جان! بعد از شهادتم مبادا گریه کنی... هرگز، هرگز، هرگز؛ سرت را بالا بگیر و بگو همیشه در انتظار شهادت پسرم، شوذب مهدی بودم و به شهادت او افتخار می‌کنم.
مادر جان! تو نیز سلام گرم فرزندت را که از سرزمین نور و از دل سنگر خویش به سویت روانه می‌سازد، بپذیر. مادرم! از جان گذشتن تلخ نیست و شیرین است؛ ولی از مَحبَّت تو بُریدن ناگوار و سخت است که آن هم از یک راه شیرین می‌شود و آن، این که به خود بقبولانیم که این بُریدنِ مَحبَّت برای خدا است.
مادر جان! من می‌روم و راه و یادم جاودانه خواهد ماند و شما هم با صبر، پایداری و استقامت‌تان به دیگران نشان دهید باید شهید داد که درخت اسلام نیاز به آبیاری دارد؛ اسلام ما، با خون رشد می‌کند. نشان دهید که باید صبر کنید تا آمریکا، شوروی و ابرقدرت‌ها را از بین ببرید.
برادرم، عباس جان! امیدوارم درس‌هایت را خوب بخوانی تا بتوانی به جامعه خدمت کنی. برادرم، حسین جان! امیدوارم راه حسین(ع) را در پیش گیری و به رهبری امام خمینی راه حسینیان را ادامه دهی و اسلام را زنده نگهداری. امیدوارم به وصیت من عمل کنید؛ درس خودتان را ادامه دهید و به جامعه و مستضعفان کمک کنید. خواهرانم رقیه و سکینه! امیدوارم مانند رقیه(س) باشید و راه او را ادامه دهید و حجاب‌تان را حفظ کنید.
دیدگاه ها