"شهر اسلامی قزوین" را با کنسرت هایش به جهانیان معرفی کنید

صبح قزوین؛

حوزه فرهنگ و هنر اسلامی، رسانه ای حساس است که کوچکترین بی کیفیتی در آن، بزرگترین ضربه ها را به یک جامعه اسلامی خواهد زد.

سال ها است که همه، مدعی فرهنگ سازی اسلامی در کشور شده اند و در این بین با رویکرد ناثواب خود به جز زیر سوال بردن اعتقادات دینی، بازخورد دیگری مشاهده نشده است.

آن چه که قابل اغماض نیست بیان این نکته می باشد که انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن 57 شکل گرفت تا سره از ناسره در حوزه فرهنگ و دین شکل بگیرد و مدیران کشور آن چه را که خواسته اصیل مردم است و به این علت برای آن انقلاب کردند، جامه عمل بپوشانند.

اما گویی از آن رسالت عظیم تا به این عملکرد مسئولانه، زمین تا به آسمان تفاوت است.

مطمئنا مردم ایران در دهه چهل و پنجاه شمسی با هدف و اولویت اقتصاد و بهبود وضعیت معیشیتی خود جهاد و انقلاب نکردند.

 آنچه مردم را به رهبری امام خمینی(ره) به خیابان ها کشاند و با مشت های گره کرده خواستار بیرون راندن شاه و اطرافیانش از ایران شدند، بی بند و باری ها و فساد دربار سلطنتی محمدرضا پهلوی بود.

مردم انقلابی ایران خواستار ارج نهادن و ایجاد فرهنگی در کشورشان بودند که ریشه در مذهب نبوی و اعتقادات اسلامی آن ها داشته باشد نه فرهنگی دیکته شده از مبانی سکولاریستی.

بعد از انقلاب اسلامی و روی کار آمدن دولت های مختلف، شاهد موضع گیری های متفاوت و به حاشیه رفتن بزرگترین هدفی که انقلاب به خاطر آن شکل گرفته، بودیم.

 و آن شد که نباید می شد، مقام معظم رهبری فرمودند، "شبیخون فرهنگی را جدی بگیرید.
"

اما مسئولین چه کردند؟!!

دولتی، حوزه اقتصاد را به بهانه سازندگی بعد از ویرانی های دوران جنگ چسبید، دولت دیگر با اصلاحاتش به بهانه آزادی که خود رئیس دولتش هم تعریف درستی از آن نداشت، فضای کشور را به سمتی پیش برد که باید بگوئیم هیچ دورانی مانند آن زمان شاهد افسار گسیختگی های فرهنگی در سطح کشور نبودیم.

در این هشت سال مباحثی پایه گذاری شد که ریشه به تیشه انقلاب و اعتقاد و مبانی دینی جامعه زده شد.

دوران بعد هم که اصل شبیخون فرهنگی را رهبر معظم انقلاب بارها بر جدی گرفتن  آن تاکید کرده بودند، قبول نداشتند و در این راستا تعریف مناسبی از رعایت عفاف و حجاب در کشور شکل نگرفت.

در حال حاضر هم با این که در هفته های گذشته حجت الاسلام روحانی به عنوان رئیس دولت یازدهم بر رعایت شدن و داشتن برنامه ریزی در حوزه عفاف و حجاب تاکید کرد و از مدیران مربوطه خواستند در این زمینه امکانات لازم را فراهم کنند،اما گویی قرار است این تاکید هم مانند خیلی از توصیه های دیگر به پشت گوشی انداخته شود که هرگز امیدی به شنیدنش نباشد.

در حال حاضر هم اگر فضای استان قزوین را از کشور و وزارت ارشاداسلامی جدا کرده و به بررسی جایگاه "فرهنگ و دین" در آن بپردازیم، باید گفت: چند سالی است که مدیران استان در مسیر ایجاد شهر اسلامی و بزرگداشت " روز قزوین" قدم برداشته اند و در این راستا خرج های میلیاردی برای فرهنگی کرده اند که هیچوقت به چشم نمی آید.

آقایان مدیر پیش قدم برای برگزاری اولین اجلاس جهانی شهر اسلامی شدند؛ در حالی که نه تنها افقی برای پیشبرد هدف شان نداشتند بلکه در ادامه با مجوز دادن به برنامه ها و همایشاتی که به جز زدودن چهره دینی از شهر، عملکرد گویای دیگری نداشته است.

نمونه هایی از این قبیل را می توان به برنامه هایی چون کنسرت های خوانندگان کشوری که هر از چند گاهی در استان با هزینه های کلان برگزار می شود و حاشیه هایی در خور توجه دارد، اشاره کرد.

کنسرت مازیار فلاحی، فرزاد فرزین نمونه هایی از این موارد می باشد.

جالب تر از همه این ها وقتی پیگیر حضور در این مراسمات به عنوان خبرنگار می شوید تا اثرات مدیریت مسئولین استانی را به چالش بکشید، با پاس کاری های بین سازمان ارشاد اسلامی، فرمانداری، نیروی انتظامی روبرو شده و از آن طرف هم مجری برنامه این کنسرت ها مسئول مجوز دادن برای حضور شما می شود.

اما بعد از برپایی این کنسرت ها به خوبی متوجه خواهید شد که چرا نباید به عنوان یک خبرنگار در این برنامه های به اصطلاح فرهنگی حضور پیدا کنیم تا شاهد منتشر شدن اخبار پر حاشیه رقص و پایکوبی های مختلط دختران و پسران نباشیم.

مطمئنا نظارتی بر برگزاری این گونه کنسرت ها نیست که خواننده هایش با در آمدهای میلیونی از آن استقبال می کنند، حتی وقتی می دانند به گفته مسئول برگزاری این گونه کنسرت ها، مردم قزوین از این برنامه ها استقبال چندانی ندارند و فقط دانشجویان خواستار برگزاری اش هستند.

از سوئی دیگر همایش روز معماری هم در استان برگزار می شود و هیچ اثری از هنر و رویکرد معماری اسلامی در این برنامه دیده نمی شود.

آن چه که فقط در این برنامه ها نماد و الگو قرار می گیرد، بی حجابی و تقدیر از کسانی است که زمانی از یاوران پر و پاقرص طاغوت بودنده اند!

همه این مسائل به گونه ای در حال رواج است که همین مسئولین آن طور که شایسته و لازم است از اقدامات فرهنگی و برگزاری مراسمات آئینی و دینی و الگوسازی حجاب و عفاف، برای به حراج نرفتن هویت و اعتقادات جوانان حمایت نمی کنند.

حال با این وضعیت چگونه باید امیدوار بود که قرار است زمانی مدیران فرهیخته فرهنگی و عمرانی این شهر در راستای ایجاد زیر ساخت های لازم برای ایجاد یک شهر اسلامی به اسم قزوین قدم بردارند؟؟؟

مدیرانی که آن قدر بی توجه شده اند که درنگی بر برگزاری این گونه برنامه ها ندارند و باید بگوئیم حتما تعریف مناسبی از فرهنگ اسلامی وجود ندارد تا آقایان مدیر بتوانند آن را پیاده کنند.

به قدری در این راستا انتقاد شده که بهتر است بگوئیم انتقادات ما هم به سمت کلیشه ای شدن پیش می رود و اما خبری از تغییر رویکردها نیست.

حوزه فرهنگ ما فقط نیازمند یک جهاد مردگونه است؛

ای کاش مدیران ما نیز از جنس فرماندهان دفاع مقدس بوند تا نگرانی های ما از این وضعیت اسف بار هر روز شعله ور تر نمی شد.

با این شرایط شاید به جا باشد که بگوئیم قرار است مدیران فرهنگی ما در استان، در اقدامی هماهنگ، شهر اسلامی قزوین را با کنسرت هایش به جهانیان معرفی کنند!

انتهای پیام/2002/خ