فاجعه نانجینگ چگونه رخ داد؟/ ماجرای تجاوز و شکنجه هزاران چینی توسط ژاپنی‌ها

به گزارش سرویس سیاسی صبح قزوین ؛در طول تاریخ نسل کشی های بسیار زیادی به وقوع پیوسته است. چه بسیار انسان های  یک کشور که قتل عام شدند و چندی بعد ارتش همان کشور قربانی، انسان های یک کشور دیگر را از دم تیغ گذراند. معمولا در تاریخ معاصر، ژاپنی ها مظلوم ترین مردم جهان به حساب می آیند. کشتار وسیع مردم این کشور در طول جنگ جهانی دوم توسط سربازان متفقین و به خصوص بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی باعث شده دنیا ژاپن را بزرگترین قربانی جنگ بداند. با این حال، نباید از یاد برد که خود ژاپن (ارتش سلطنتی این کشور) مرتکب یکی از بزرگترین جنایات جنگی شده است. این جنایت جنگی مربوط به اشغال شهر نانجینگ چین در سال 1937 می شود، یعنی حدودا 8 سال قبل از فاجعه اتمی هیروشیما و ناکازاکی.

نویسنده ای که یک تراژدی را از جعبه اسرار تاریخ بیرون آورد

نباید از خاطر برد که نسل کشی نانجینگ در طوفان حوادث عجیب و غریب دهه 30 و 40 میلادی گم شد و تا مدت ها حتی خود چینی ها نیز چیز زیادی در این رابطه نمی دانستند. در واقع شخصی که بیشترین تاثیر را در یادآوری این حادثه شوم داشت، یک بانوی روزنامه نگار بود به نام آیریس چانگ. آیریس چینی تبار در شهر پرینستون ایالت نیوجرسی آمریکا به دنیا آمده بود و از یک دانشگاه معتبر لیسانس روزنامه نگاری و فوق لیسانس کتاب نویسی گرفته بود.

آیریس چانگ مدتی در روزنامه ها قلم می زد اما معتقد بود که دبیرها و سردبیران روزنامه نوشته های او را مصادره می کنند و او در این نشریات نمی تواند آزادنه بنویسد. از این رو، بعد از مدتی از کار خبرنگاری کناره گرفت و شروع به نوشتن کتاب کرد. کتاب های او به سبک گزارش نویسی تاریخی نگاشته شده و بیشتر آنها در رابطه با حوادث تاریخی هستند. از این رو می توان آثار او را نوعی ژورنالیسم نوین تاریخی دانست.

کتاب "تجاوز به نانجینگ" بدون شک مهم ترین و موفق ترین اثر او است. آیریس در این کتاب ماجرای حمله به نانجینگ و کشتار و تجاوز وحشتناک به این شهر را شرح داد و حوادث غمبار آن را از صندوق گمشده تاریخ بیرون کشید.

ماجرای حمله ارتش سلطنتی ژاپن به نانجینگ چین

در واقع، ماجرای کتاب تجاوز به نانجینگ به تصرف شهر نانجینگ چین در سال 1937 به دست سربازان سلطنتی ژاپن بازمی‌گردد. ژاپن در آن روزگار در حال صنعتی شدن بود اما منابع و معادن لازم را برای تحول صنعت خود نداشت. ژاپنی ها همزمان در زمینه نظامی نیز قدرت بسیار زیادی پیدا کردند و گرایش ناسیونالیستی و نژادپرستانه نیز در بین سیاستمداران و ارتشی های این کشور زیاد شد. از این رو شروع به ماجراجویی و تصرف کشورهای اطراف کردند. تصرف آسان منچوری و شکست روس ها و عدم واکنش غرب به آنها جرات داد که به سایر کشورها هم حمله کنند. چین افسانه ای که روزگاری بزرگترین امپراتوری آسیای شرقی بود در آن زمان حال و روز خوبی نداشت. بحران سیاسی کشور را دربرگرفته بود و حاکمان در حال جنگ داخلی با مخالفانشان بودند. ثروت چین، ژاپنی ها را اغوا کرد که به این کشور حمله کنند و رقیب قدرتمند خود را به زانو درآورند. ژاپنی ها به سرعت به شهر نانجینگ که در آن زمان مهم ترین شهر چین بود رسیدند. بعد از ورود به شهر بود که فاجعه اصلی رقم خورد.

ماجرای عجیب یک نسل کشی؛ از قتل صدها هزار مرد تا تجاوز به هزاران زن و کودک

ژاپنی ها بعد از ورود به نانجینگ به صورت افسارگسیخته ای شروع به کشتار مردم کردند. این کشتار به حدی عجیب و وحشتناک بود که گویی شیطان در جلد سربازان ژاپنی فرو رفته بود. در این دوره سربازان ارتش سلطنتی ژاپن صدها هزار نفر از اهالی شهر را کشته و 20 تا 80 هزار زن را مورد تجاوز جنسی قرار دادند.

طبق تخمین مورخان، بین دسامبر 1937 تا ژانویه 1938 دست کم 300 هزار نفر در این شهر قتل عام شدند، 20 هزار زن مورد تجاوز قرار گرفتند و بسیاری از آنها بعد از تجاوز کشته شدند. جنایات جنگی متعددی طی 6 هفته در نانجینگ صورت گرفت که فرنگی های حاضر در شهر شاهدش بودند و آن را در خاطراتشان نگاشتند.

در 19 دسامبر 1937 میلادی، کشیشی به نام جیمز ماکالوم در خاطرات خود می نویسد: نمی دانم این چه زمانی به پایان خواهد رسید، در طول زندگی ام مثل این وحشی گری را ندیده ام، تجاوز! تجاوز! تجاوز! هر روز نزدیک به هزار مورد تجاوز اتفاق می افتد، نپذیرفتن و سرباز زدن از این کار مساوی با گلوله و نیزه است.»

در یکی از روایت های ذکر شده در کتاب آیریس چانگ آمده که دو افسر ارتش ژاپن به نام های "توچیاکی موکای" و "تسویوچی نودا" با یکدیگر مسابقه گذاشتند تا ببینند که چه کسی می تواند صدنفر را با سرنیزه و شمشیر در مدت زمان کوتاهی بکشد. افسر توچیاکی 89 نفر  را کشت و تسویوچی نودا 78 نفر را.

سربازان ژاپنی جنون تجاوز داشتند. به همین دلیل "سم" کالایی رایج در نانجینگ بود چرا که زنان خودکشی را به افتادن به دست نیروهای ژاپنی ترجیح می دادند.

قربانیان بلافاصله پس از تجاوز کشته می‌شدند و اغلب به طرز وحشیانه‌ای دست، پا یا آلت تناسلی آنها بریده می‌شد. این حادثه آنقدر عجیب بود که حتی حکومت آلمان نازی هم از این عمل شوکه شده و خواستار توقف آن شد.

با این حال، این حادثه در طول تاریخ زیاد مورد توجه قرار نگرفت. خود آیریس معتقد است این هولوکاستی بوده که دنیا به آن اعتنایی نکرده است. نویسنده کتاب مشهور  تجاوز به نانجینگ در این رابطه می نویسد: دست هایی در کار بوده که نخواسته یا نگذاشته است که هالوکاست چینی ها به گوش جهانیان برسد.

به نظر او، فاجعه نانجینگ قابل مقایسه با آن چه را که هیتلر با یهودیان کرد، نیست. ژاپنی ها با شمشیر روده های مردم نانجینگ را درآوردند، مردان را اخته کردند، سینه زنان را بریدند، جوانان را به دیوار میخ کردند، هرکس را خواستند تا کمر در خاک کردند و سپس سگهای گرسنه را به جانشان افکندند تا آنها را قطعه قطعه کنند، مقامات شهر را به دو اتومبیل در خلاف جهت یکدیگر بستند و از هم دریدند، مادر و پدرها را کشتند و کباب کردند و فرزندان آنان را وادار به خوردن این کباب کردند و... این رویدادی است که علی القاعده نباید هرگز از یاد تاریخ برود اما متاسفانه از یاد انسان ها رفت و فراموش شد.

تبعات کتاب تجاوز به نانجینگ، شکرآب شدن رابطه ژاپن و چین

این قتل‌عام به یک موضوع سیاسی مناقشه‌ برانگیز بدل شده و جنبه‌های گوناگون آن از سوی ناسیونالیست‌ های ژاپنی زیر سؤال رفته‌است. از آن سو، چینی ها به شدت خشمگین شده و از دولت ژاپن خواسته اند رسما عذرخواهی کرده و به خاطر این فاجعه غرامت بپردازد.

به هر حال، تلاش برای انکار یا توجیه این جنایت، مباحثات پیرامون کشتار نانجینگ را دامن زده و آن را به مانعی بر سر بهبود روابط چین و ژاپن کرده ‌است.
انتهای پیام/1404