تأثیرات خودکشی بر خانواده و جامعه غیر قابل اندازه گیری و گاهی اوقات جبران ناپذیر است

به گزارش صبح قزوین به نقل از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی قزوین، محمدرضا یوسفی کارشناس سلامت روان معاونت بهداشتی این دانشگاه با بیان مطلب فوق به ارائه توضیحاتی در مورد علل به وجود آمدن افکار خودکشی و چگونگی برخورد با افراد دارای این افکار مخرب پرداخت و اذعان داشت : خودکشی به معنای خاتمه زندگی به دست خود فرد است.
اگر کسی دست به خودکشی بزند ولی زنده بماند؛ به این رفتار، اقدام به خودکشی می گوئیم.
یوسفی با اشاره به اینکه بیشتر خودکشی ها در سنین پایین تر اتفاق می افتد، اظهار داشت: هر اقدام به خودکشی می تواند برای حداقل 6 نفر از آشنایان و افراد نزدیک فرد، تأثیر بد و مخربی از لحاظ روانشناختی، اجتماعی و اقتصادی و غیره داشته باشد.
این کارشناس اذعان داشت که خودکشی به تنهایی یک بیماری نیست و الزاما نشانه یک بیماری نمی باشد؛ بلکه اختلالات روانپزشکی، عامل اساسی مرتبط با خودکشی هستند و ادامه داد: پدیده اقدام به خودکشی با اختلالات خُلقی، الکلیسم، اسکیزوفرنی، اختلالات شخصیت، اختلالات جسمی و بیماری های نورولوژیکی همچون صرع و غیره در ارتباط است.
یوسفی احساسات فرد دارای افکار خودکشی را شامل: غمگینی، تنهایی، نا امیدی، درماندگی و احساس بی ارزش بودن دانست و با تشریح این موضوع گفت: وقتی که افراد می گویند من از زندگی خسته ام" یا دیگر در زندگی چیزی وجود ندارد، متأسفانه اغلب مواقع به این افراد توجهی نمی شود و یا حتی مورد تمسخر واقع می شوند، در حالی که با توجه ویژه به این افراد، از بسیاری از خودکشی های می توان پیشگیری کرد.
به گفته این کارشناس چندین عامل فردی و اجتماعی جمعیت شناختی نیز از جمله: سابقه اقدام به خودکشی، تنها زندگی کردن، داغدیدگی در دوران کودکی، افراد طلاق گرفته، بیوه، مجرد و غیره، با اقدام به خودکشی مرتبط هستند.
شایان ذکر است، یوسفی سخنان فوق را روز 10 مهر 1392 در نشست آموزشی کارشناسان معاونت بهداشتی که در سالن اجتماعات این معاونت برگزار شد، مطرح کرد.
انتهای پیام/