شهید «علی میرزاخانی»، هفدهم شهریور سال ۱۳۴۷، در روستای داخرجین از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد، پدرش رحمت‌الله، کشاورز بود و مادرش بالاخانم نام داشت و تا چهارم ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، بیست و هشتم تیر ماه سال ۱۳۶۷، در میمک توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
متن وصیت‌نامه شهید علی میرزاخانی:
پدر عزیزم! از شما که با زحمات زیاد و با دستان پینه بسته خود، نان و روزی‌ام را تهیه کردی و از مادر پیرم، که از زمان شیرخوارگی تا امروز که مرا به عنوان جوانی رشید و سالم تحویل جامعه داد، زحمتم را کشیده است، سپاسگزاری می‌کنم؛ به خصوص در دوران انقلاب اسلامی که برای من بسی جای افتخار است که در چنین زمانی قدم به عرصه وجود نهادم، تا به ندای رهبر عظیم‌الشأن انقلاب لبیک گویم و از مرز میهن اسلامی خود پاسداری نمایم. اکنون هم که آتش جنگ تحمیلی از سوی ابرقدرت‌ها دامن ایران را فراگرفته است، پاسداری کردن در مرز عراق و ایران بر من لازم و واجب است.
پدر مهربان و مادر عزیزم! هرگز به خودتان ناراحتی راه ندهید؛ چرا که پشتیبان من، صبر و شکیبایی شما است و مرا در مقابل گلوله‌های داغ و یورش دشمنان، مقاوم می‌سازد؛ طوری که تا خاموش شدن آتش جنگ و راندن بیگانگان از میهن اسلامی و بازگرداندن آرامش به ستمدیدگان از جنگ، سلاح خود را به زمین نخواهم گذاشت.
در پایان خواهشم از شما این است که اگر روزی خبر شهادتم به شما رسید، علاوه بر این که می‌خواهم ناراحت نشوید، بسیار خرسند و شاد باشید؛ چون فرزند شما در کربلای ایران به شهادت رسیده است.
همه باید جام تلخ مرگ را بنوشیم؛ اما آن مرگ چگونه و کجا باشد، مهم است. آیا در بستر تن آسایی باشد بهتر است یا در مقابل دشمن خون آشام؟! سفارش بنده این است که صبر کنید و اجر ببرید؛ بردباری شما موجب آرامش من و مقاوم بودن شما، باعث خوشحالی آقا امام زمان (عج)، خرسندی رهبر کبیر انقلاب، شادی مردم خداجوی میهن و موجب افسردگی دشمنان اسلام خواهد شد.
دیدگاه ها