حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌اصغر خلج در گفتگو با خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین» اظهار کرد: يكى از بارزترين ويژگی‌های امام حسن مجتبى (ع)، شهرت ايشان به بخشندگى و دست‌گیری از فقرا و نيازمندان بود كه مي‌تواند سرلوحه رفتار دوست‌داران حضرت قرار گيرد؛ امام برآوردن نيازهاى ديگران را بر هر كارى ارجح مي‌دانستند و آنقدر بخشش و سخاوت مي‌نمودند تا شخص نيازمند بى‌نياز مي‌شد.
وی افزود: صبورى و بردبارى در سختى‌ها از ديگر خصوصيات اخلاقى امام حسن مجتبى (ع) بود كه همواره ياران و اصحاب ايشان از آن ياد مي‌كردند، از آنجا كه سخت‌ترين دوران زندگی اين امام دوران صلح اجبارى ايشان با معاويه بود، در اين سال‌ها امام بارها از اطرافيان خود سخنان زشت و ناپسند شنيدند و بسيارى از ياران ايشان به حضرت پشت كردند و كار به جايى كشيد كه در حضور حضرت به پدرش على بن ابى طالب (ع) ناسزا و تهمت مي‌زدند و امام در همه اين سال‌ها براى حفظ اسلام و دين، بردبارى و شكيبايى نمودند.
کارشناس مذهبی عنوان کرد: این بردبارى تا جايى بود كه مروان بن حكم دشمن سرسخت امام با حالتى اندوهگين در تشييع پیكر ايشان شركت كرد و در پاسخ آنانى كه به او می‌گفتند تو تا ديروز با او دشمن بودى، گفت: او كسى بود كه بردباری‌اش با كوه‌ها سنجيده نمى‌شد.
این کارشناس ادامه داد: فضايل امام حسن (ع)، در منابع شيعه و اهل‌سنت آمده است، او يكى از اصحاب كسا است كه آيه تطهير درباره آنان نازل شد و شيعيان آنان را معصوم می‌دانند، آيه اطعام، آيه موذت، و آيه مباهله نيز درباره او و پدر و مادر و برادرش نازل شده است؛ او دو بار تمام دارايى‌اش را در راه خدا بخشيد و سه بار نيمى از اموالش را به نيازمندان داد، گفته‌اند به سبب همين بخشندگى‌ها، ایشان را كريم اهل بيت خوانده‌اند.
خلج خاطرنشان کرد: در كتاب امالى آمده است: امام مجتبى (ع) عابدترين، زاهدترين و با فضيلت‌ترين مردم زمانشان بودند و زمانى كه عازم حج می‌شدند، با پاى پياده یا پای برهنه مى‌رفتند. امام حسن (ع) زمانى كه ياد مرگ مى كرد مى‌گريست و هنگامى كه به ياد قبر و قيامت مى‌افتاد، اشک از چشمانش سرازير مى‌شد.
وی بیان کرد: پيامبر خدا (ص) در حالى كه نوادهاش حسن (ع) در آغاز كودكى بود و هنوز هفت سالگى را به پايان نرسانده بود، از اين دنيا رخت بر بست. مدت هفت سال اگر چه به حساب زمانى و در عمر مردم خيلى كوتاه است و از سال‌هاى كودكى تجاوز نمى‌کند ولى امام حسن (ع) على رغم اين‌كه در آن هنگام از اين سن تجاوز نكرده بود همان كه بزرگان و ياران پا به سن گذارده پيامبر، از محضرش درك مى كردند و برداشت مىنمودند درك و برداشت می‌کرد، بر همين اساس فقدان جدش را احساس می‌کرد و تا مدت‌ها غم و اندوه آن بر چهرهاش نمايان بود.
کارشناس مذهبی در ادامه تأکید کرد: تقدیر چنان خواسته بود كه نخستين صفحه از زندگى امام حسن (ع) كه هر لحظه از آن از خوش‌ترين ايامش بشمار مىآمد با وفات جدش، ورق خورد. او همواره از آن ايام ياد می‌کرد و از ابعاد آن بهره مىگرفت، پس از جدش مدت سه يا حداكثر 6رماه را در دامان مادرش فاطمه زهرا (س) و پدرش امير المؤمنين (ع) كه در كارزار خستگى ناپذير با نابكاران و غاصبان بودند و به اضافه از فقدان پيامبر (ص)، سرشار غم و اندوه گشته بودند، گذراند و ديرى نپاييد كه تقدير پس از اين ماه‌هاى اندک، با فوت مادرش فاطمه زهرا (س) ، صفحه دوم از زندگي‌اش را ورق زد و پدرش يک تنه بايد با حوادث و دردهايى كه پيش رو داشت مبارزه كند و امام حسن (ع) كه همچنان در سن كودكى است اينها همه را می دید و تلخى آنها را حس می‌کرد.
این کارشناس افزود: بعد از صلح‌نامه دورانی است که امام حسن مجتبی (ع) به مدینه باز می‌گردد و سال‌های پایانی عمر خود را در مدینه هستند که در این دوران شاهد فشار مروان بن حکم والی مدینه از جانب معاویه هستیم. مروان بن حکم دشمنی با اهل بیت (ع) دارد و خودش و پدرش منفور پیامبر اکرم (ص) است تا حدی که رسول الله (ص) آنها را از مدینه اخراج کرد و در زمان خلفای بعد به مدینه بازگشت.
خلج بیان اینکه معاشرت و ارتباط‌گیری شیعیان در دوران امام حسن (ع) و حاکمیت مروان بر مدینه بسیار سخت بود، گفت: معاویه به صلح‌نامه بسنده نمی‌کند و تصمیم به شهادت امام حسن مجتبی (ع) می‌گیرد و بنابر نقل‌هایی که در تاریخ است چندین بار سم می‌فرستد که یکی از سم‌ها اثرگذار می‌شود.
وی ادامه داد: معاویه، «جعده» همسر امام حسن مجتبی (ع) را فریب داد که «اگرحسن بن علی را به شهادت برسانی، مبلغ هنگفتی در اختیار تو قرار خواهم داد و فرزندم یزید را به عقد تو در می آورم». البته معاویه پول اولیه را فرستاد و بعد از به شهادت رسانیدن امام (ع) مبلغ دیگری هم برای «جعده» فرستاد اما در مورد عقد یزید برای او گفت: «چگونه فرزندم را به همسری کسی در بیاورم که پسر پیغمبر را به شهادت رسانده است؟». امام حسن (ع) پس از تحمل مدتی کوتاه و بر اثر سم از دست همسر خود به شهادت رسید.
کارشناس مذهبی درباره فضیلت و آثار گریه بر مصیبت امام حسن (ع) عنوان کرد: ابن عباس روایت می‌کند که رسول خدا (ص) فرمودند: «آن گاه که فرزندم حسن مجتبی را با زهر شهید کنند تمام ساکنان آسمان و زمین بر او سوگوار می‌شوند. بدانید سوگواری و گریه بر مصیبت‌های فرزندم حسن بسیار فضیلت دارد. هرکس در مصیبت او گریه کند چشمان او در روزی که همه دیده‌ها نابینا خواهند بود، روشن و بینا خواهد شد و دل او در روزی که تمام دل‌ها اندوهناک خواهند بود از غبار اندوه پاک خواهد شد و هر کس که مرقد او را در بقیع زیارت کند، قدم‌های او در پل صراط، در روزی که قدم‌ها بر آن لرزان شوند، از لغزش در امان خواهد ماند».
انتهای خبر/3000
دیدگاه ها