به گزارش خبرنگار حوزه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین»، رامین رمضانی در نشست هماهنگی مراسم بزرگداشت روز جهانی مقابله با توفان‌های ماسه و گرد و غبار که ظهر امروز با حضور اصحاب رسانه و معاونین دستگاه‌ها در سالن اجتماعات اداره کل حفاظت محیط زیست استان برگزار شد، در تعریف گرد و غبار اظهار کرد: گرد و غبار توده‌ای از ذرات جامد ریز غبار و گاه دود و … است که در جو پخش شده و برای بیماران تنفسی بسیار زیان‌آور است.
وی افزود: پدیده‌های طبیعی اعم از گرد و غبار، پدیده‌های غیرقابل پیش‌بینی هستند و این پدیده نه تنها در کشور و استان، بلکه با توجه به تغییرات اقلیمی به یک مسئله جهانی تبدیل شده است و دشت بزرگ قزوین از کانون‌های مهم این پدیده معرفی شده و متاسفانه در حال گسترش است.
رمضانی بیان کرد: با توجه به قرار گرفتن استان قزوین در کمربند خشک و گرم، این استان بیشتر در معرض خشکسالی و گرد و غبار قرار می‌گیرد و عوامل انسانی هم در این موضوع نقش موثری دارند.
معاون اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان قزوین اذعان کرد: این مانور مقابله با گرد و غبار برای اولین بار در سطح استان و کشور برگزار می‌شود و هدف این است که هر فرد، رسانه و هر ارگان با وظایف خود در مقابله با این بحران آشنا و در موقع لزوم به صورت صحیح عمل کنند.
این مسئول ادامه داد: این مانور مدیریتی برای این مسئله بود که بتوانیم دستگاه‌های اجرایی را در این موضوع دخیل و برای تک تک این دستگاه‌ها وظایفی را ابلاغ کنیم و آن‌ها بتوانند با آشنایی کامل از این موضوع، بحران را مدیریت کنند.
رمضانی مطرح کرد: بر اساس نقشه، کانون گرد و غبار استان در جنوب شرق آن و شهرستان‌های آبیک و بوئین زهرا واقع شده است، کل سطح این کانون برابر ۴۶ هزار و ۱۰ هکتار و با شدت غبارخیزی کم برآورده شده است که به طور متوسط سالانه ۱۱۸ تُن گرد و غبار از این نواحی ایجاد شده و در سطح استان و مناطق ریزش می‌کند.
آبخوان قزوین بزرگ‌ترین آبخوان یک‌دستِ کشور
وی عنوان کرد: آبخوان دشت قزوین جزو بزرگ‌ترین آبخوان‌های یک‌دستِ کشور محسوب شده که دارای چند ورودی مهم و یک خروجی بوده و از این حیث بسیار مهم است چراکه منبع تغذیه دیگری جهت رفع نیازهای ضروری آب در استان وجود ندارد.
معاون اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اذعان کرد: برداشت غیرمجاز و بیش از ظرفیت آب‌های زیرزمینی و خشک شدن دو سرشاخه مهم آبخوان دشت یعنی ابهررود و خررود به طوری بوده که آب‌های زیرزمینی در سال‌های اخیر در بخش‌های مرکزی دشت به حدود ۴۰ متر پایین‌تر از نرم رسیده و حدود ۴۰۰ میلیون متر مکعب در سال کاهش بیلان آبی در آبخوان به ثبت رسیده است.
این مسئول بیان کرد: خشک‌سالی‌های پیاپی سال‌های اخیر منجر به افت سطح ایستابی شدید سفره‌های آب زیرزمینی در دشت بزرگ قزوین به ویژه اراضی ۶۰ هزار هکتاری جنوب آبیک تا بوئین زهرا شده و اثرات جبران‌ناپذیری را سبب شده است.
رمضانی تصریح کرد: این خسارات در مناطق خشک و کم‌آب به خصوص جنوب آبیک تا بوئین زهرا که در کشاورزی و اقتصادی ساختار شکننده‌تری دارند، نمود بیشتری یافته و اثرات منفی ماندگاری را از جهات مختلف بر جای گذاشته است.
انتهای خبر/۲۰۰۵
دیدگاه ها