معصومه مرادی در گفتگو با خبرنگار حوزه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین»، در موضوع بانوی تمدن‌ساز در کشور اظهار کرد: مهم‌ترین عنصر برای ساختن یک تمدن، فکر و اندیشه است و قوام فکر و اندیشه نیز در دست انسان‌هاست و در حقیقت رکن اصلی تمدن‌سازی؛ انسان‌سازی و رکن اصلی انسان‌سازی، خانواده است و بدون خانواده جامعه معنا ندارد.
وی افزود: تا هنگامی که انسان‌ها اندیشمند، متفکر، وابسته، متعهد و درست‌کار نباشند تمدن اسلامی برپا نمی‌شود و هر آدمی که از این مجموعه کم شود جزئی از اجزای این تمدن کم شده است، از از طرفی دیگر هم اگر بخواهیم تمدنی را نابود کنیم پیش از هر چیز باید خانواده را نابود سازیم زیرا خانواده بنیاد اصلی انسان‌سازی است. کارکرد خانواده این است که نسل جدیدی از انسان‌های خوب را تربیت می‌کند و تمدن را امتداد می‌دهد.
استاد حوزه علمیه قزوین در خصوص نقش بانوان در تمدن‌سازی از منظر اجتماعی اظهار کرد: رهبر انقلاب هم بارها فرموده‌اند که مهم‌ترین، راهبردی‌ترین، اساسی‌ترین و شریف‌ترین نقش زن در جامعه «مادری کردن» است و هیچ کاری با این وظیفه مهم قابل مقایسه نیست.
اسلام با حضور زنان در جامعه موافق است
استاد معارف کاربردی ادامه داد: اسلام مسلماً و بدون هیچ شک و تردیدی با حضور زنان در خارج از منزل موافق است و اصل حکومت، تمدن و جامعه اسلامی بدون حضور زن در خارج از منزل ساخته نخواهد شد، جامعه اسلامی باید نیازهای افراد را برآورده کند و هیچ خانواده‌ای نیست که بتواند بار آموزش، بهداشت، درمان، حمل‌ونقل و خدمات اجتماعی را به شکل کامل و تنهایی به دوش بکشد.
مرادی نقش بانوان در جامعه را بسیار حائز اهمیت دانست و تاکید کرد: اسلام معتقد است آرامش جامعه و خانواده در این است که حیطه فعالیت‌های مرد و زن تا حد ممکن از هم جدا باشد و در این عرصه‌ها نباید دچار افراط و تفریط شویم.
وی خاطرنشان کرد: اسلام فقط یک هدف محوری دارد و آن هم خودسازی است؛ نکته محوری در همه دستورات دینی این است که هر کاری که انجام می‌دهیم باید با قصد قربت باشد و نیت خالصانه داشته باشیم.
استاد معارف کاربردی در خصوص آثار خودسازی بر جامعه‌سازی تصریح کرد: جامعه‌سازی و خودسازی در عرض یکدیگر نیست بلکه یکی از وسیله‌های خودسازی، جامعه‌سازی است. انفاق به دیگران باعث اخلاص و عدم وابستگی به مال دنیا می‌شود و در نتیجه خود انسان رشد می‌کند اگر خدمت به دیگران مانع خودسازی است باید ترک شود و هر مقدار خودسازی بیشتر باشد نفس قوی‌تر و تاثیرگذارتر است.
مرادی گفت: انسان در عرصه جامعه‌سازی، جهاد فرهنگی و با شیطان مقابله می‌کند شما وقتی در جهاد فرهنگی قرار می‌گیرید شیاطین جبهه حق را متزلزل می‌کنند، انسان باید مجاهده کند و بداند که راه، راه همواری نیست و سخت و دشوار است.
وی در ادامه اضافه کرد: کار فرهنگی یعنی اثر بر قلب و جان افراد بگذاریم و انسان‌ها را به خدا برسانیم و دل‌ها به سمت خدا کشیده شود، از راه‌های اثرگذاری می‌توان به این موارد اشاره کرد که ابتدا فکرشان را تغییر دهند تا کم کم قلبش اصلاح شود که بسیار موضوع مشکلی است و نکته بعدی تاثیر قلب بر روی قلب است که اگر عالمی اهل عمل بود در جان و دلش نوری است که در مواجهه با دیگران سخنش بر دل می‌نشیند.
استاد معارف کاربردی اذعان کرد: اگر در عرصه خودسازی و ارتباط با خدا خوب عمل کنیم خدا برکات اجتماعی انسان را بیشتر و بیشتر می‌کند و اگر انسان از ساعات ارتباط با خدا کم کند به همان اندازه برکت از کارهای دیگری که باید انجام دهد کم می‌شود. خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید: «آیا شما گمان می‌کنید کارهای عالم به دست غیر من است؟»، اینگونه نیست بلکه همه کارهای عالم به دست من است و اگر شما از من اطاعت کردید من کارهای شما را در جاهای دیگری راه می‌اندازم.
مرادی بیان کرد: برخی از دستورات الهی و اعمالی که در زندگی موظف به انجام آن هستیم پیچیدگی‌های خاصی دارند و به تعبیری از مو باریک‌تر هستند به طوری که اگر انسان حد تعادل، دقت و ظرافت را در آن‌ها مراعات نکند، به افراط و تفریط کشیده می‌شود.
تعادل در امر به معروف و نهی از منکر باید رعایت شود
وی اظهار کرد: مانند مسئله امر به معروف و نهی از منکر که اگر انسان کوتاهی کند تکلیف شرعی را انجام نداده است و مقصر خواهد بود و اگر زیاده‌روی کند با یک اخم و داد موجب اهانت یک مومن می‌شود و شرعاً گناهکار است.
استاد معارف کاربردی در خصوص افراط و تفریط در مسائل اجتماعی گفت: مطلوب است که انسان در جامعه فعالیت کرده و کار فرهنگی انجام دهد اما برخی آنقدر در این موضوعات غرق می‌شوند که دیگر از خلوت با خدا و ارتباط با وی باز می‌مانند که نمونه‌ای از تفریط است، در مقابل از آن طرف هم ممکن است آنقدر در رابطه با خدا افراط کند که از فعالیت‌ها و وظایف اجتماعی کاملاً باز بماند و گوشه‌گیر و خلوت‌نشین شود که نمونه‌ای از افراط است.
مرادی با اشاره به نقش بانوان در تمدن‌سازی از منظر زندگی فردی بیان کرد: هر کس اگر در جای خودش وظایفش را به شکل صحیحی انجام دهد و به تعهداتش عمل کند و به دنبال خودسازی باشد به یقین به سهم خودش جامعه را هم ساخته است، اگر به دنبال ساختن خودمان باشیم از دو زاویه به طور ناخودآگاه دیگران را هم ساخته‌ایم.
وی در پایان گفت: کارهای خیر در این عالم مانند عطر است، برکات و آثار کار خیر به همان شکلی که به خود فرد می‌رسد برای اطرافیان هم حاصل می‌شود و در بُعدی دیگر این است که بسیاری از برکات و خیراتی که به فرد می‌رسد از اعمال صالح انسان‌ها دیگر بوده است. و انسان هم موظف است نوری را که خدا به وی امانت داده درون خودش نگه دارد و در عالم پخش کند.
انتهای خبر/۲۰۰۵
دیدگاه ها