۲۵/شوّال/۱۴۴۵

-

۱۴۰۳/۰۲/۱۵ شنبه

صبح قزوین ماجرای غیبت پرحسرت فوتبال ایران در المپیک چیست؟
کد خبر: ۳۶۵۰۸۷ تاریخ انتشار: ۱۴۰۲/۶/۱۹ ساعت: ۱۳:۵۲ ↗ لینک کوتاه

گزارش؛

ماجرای غیبت پرحسرت فوتبال ایران در المپیک چیست؟

اگر در المپیک ۲۰۲۴ حضور داشته باشیم، بعد از ۴۸ سال و برای اولین بار از زمانی که تیم‌های امید در این بازی‌ها حضور دارند چنین تجربه‌ای خواهیم داشت.

ماجرای غیبت پرحسرت فوتبال ایران در المپیک چیست؟

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی صبح قزوین؛ تیم ملی امید فوتبال کشورمان دیروز در دومین بازی اش در مقدماتی جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا مقابل افغانستان با نتیجه ۴ بر صفر پیروز شد تا امیدواری‌ها برای راه یابی این تیم به المپیک ۲۰۲۴ بیشتر شود. جام ملت‌های زیر ۲۳ سال به نوعی انتخابی المپیک هم هست و ۴ تیم نهایی آن نماینده‌های آسیا در المپیک خواهند بود. البته تیم ملی امید کشورمان چند روز دیگر در بازی‌های آسیایی هانگژو هم حضور خواهد داشت تا مهیای مسابقات مهم‌تر شود. طی سال‌ها هرقدر تیم‌های ما در بازی‌های آسیایی مثل پکن و... موفق بودند، در صعود به المپیک ناکام بودند و اگر به المپیک ۲۰۲۴ صعود کنیم درحقیقت بعد از ۴۸ سال طعم شرکت در این رقابت‌ها را می‌چشیم. اما چرا این انتظار طولانی شد؟ در این مطلب مروری داریم بر عملکرد تیم‌های ملی کشورمان در مقدماتی المپیک و البته خود المپیک. 

ماجرای ۳ دوره حضور - بزرگ سالان در المپیک
فوتبال کشورمان تابه حال سه بار راهی المپیک شده که در هر سه دوره تیم بزرگ سالان در این مسابقات شرکت کرده و از وقتی تیم امید یا همان زیر ۲۳ سال در انتخابی‌ها شرکت می‌کند، از صعود بازماندیم. اما ماجرای آن سه دوره‌ای که حضور داشتیم چه بود؟ در المپیک ۱۹۶۴ هنوز قوانین، اجازه شرکت تیم‌های بزرگ سال را می‌داد، اما سطح بازی‌ها در حد جام جهانی نبود. تیم ما در این دوره با ۴ گل از آلمان غربی شکست خورد و بعد از تساوی برابر مکزیک، با باخت مقابل رومانی حذف شد. بعد از یک دوره غیبت، در المپیک، سال ۱۹۷۲ نتایج بسیار عجیبی را رقم زدیم، ۵ بر صفر و ۴ بر صفر مقابل دانمارک و مجارستان باختیم، اما یک بر صفر برزیل را شکست دادیم. المپیک ۱۹۷۶ آخرین المپیکی بود که ما به آن صعود کردیم و هنوز سقف شرایط سنی وجود نداشت. در آن دوره هم با دو باخت و یک برد مقابل کوبا کار ما تمام شد و دیگر به المپیک صعود نکردیم.

۱۹۸۸ سئول - آخرین فرصت 
دو دوره از المپیک یعنی ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴ را تحریم کردیم و سال ۱۹۸۸ با هدایت مرحوم دهداری راهی انتخابی المپیک سئول شدیم. انتخابی که آخرین دوره از المپیک بود که شرایط سنی نداشت. در این بازی‌ها با ستاره‌هایی مثل عابدزاده، زرینچه، مرفاوی و فنونی زاده و... با باخت مقابل کویت حذف شدیم. بدنه اصلی همین تیم دو سال بعد در بازی‌های آسیایی پکن با درخشش فرشاد پیوس قهرمان آسیا شد.

 ۱۹۹۲ بارسلونا - قربانیان تبانی بزرگ
تیم ملی امید برای اولین بار تشکیل شد، آن هم با بازیکنانی که بعد‌ها تبدیل به ستاره‌های بزرگی شدند. علیرضا رضایی منش کاپیتان تیمی بود که خداداد عزیزی، رضا شاهرودی، یحیی گل محمدی، حسین پورمند، بهزاد داداش زاده، جواد منافی، علیرضا دلیخون و میرشاد ماجدی بازیکنان اصلی اش بودند. تیمی خوب و پرستاره با هدایت حسن حبیبی. اما این تیم شایسته روز آخر و درحالی که بازی‌ها همزمان نبود قربانی تبانی امارات و قطر شد تا از صعود به المپیک بازبماند.

 ۱۹۹۶ آتلانتا - چطور صعود نکردید؟ 
تیم امید برای این دوره باز هم به حسن حبیبی سپرده شد. هواداران از بازی هایش استقبال کردند و ورزشگاه پر شد. تیمی که مهدی مهدوی کیا، مهرداد میناوند، حمید مطهری، نیما نکیسا، سرژیک تیموریان، ادموند بزیک، اسماعیل حلالی، ستار همدانی، علی چینی و کاپیتان کریم باقری را داشت. تیمی پرستاره که بازهم باختی بدموقع مقابل امارات مانع از صعودش به المپیک شد. واقعاً حالا که ترکیب آن تیم را مرور می‌کنیم می‌بینیم صعود نکردنش عجیب بوده.

 ۲۰۰۰ سیدنی - مربی‌های خارجی وارد می‌شوند
تیم ملی امید در مقاطع مختلفی بین مربیان خارجی مثل یورگن گده، وینگادا و... دست به دست شد. اما در این مطلب آن مربی که در مرحله پایانی تیم را در اختیار داشت مدنظر ماست. در مسیر المپیک سیدنی هم تیم ما با کاپیتانی رسول خطیبی و حضور اشکان نامداری، حامد کاویانپور، جواد نکونام، یونس باهنر، سبو شهبازیان، فراز فاطمی و مربیگری کوردس، بعد از باخت و تساوی مقابل قطر و لبنان از صعود بازماند. هرچند این تیم بازیکنان خوبی داشت، اما جوری حذف شد که چندان افسوس نخوردیم.

 ۲۰۰۴ آتن - قهرمان صعود نکرد
برانکو مقطعی مربی تیم ملی امید بود و با این تیم قهرمان مسابقات آسیایی ۲۰۰۲ بوسان شد، برای همین وقتی تیمی پرمهره به محمد مایلی کهن سپرده شد انتظار این بود که تیم ما با توجه به نتایجی که با برانکو گرفته بود و بازیکنان خوبی مثل رحمتی، صادقی، کاظمیان، معدنچی، بداوی و مبعلی، صعود بی دغدغه‌ای را تجربه کند. اما تیم مایلی کهن هرچند بعد از مدت‌ها از گروهش صعود کرد، اما در مرحله حذفی برابر کره باخت و از صعود بازماند.

۲۰۰۸ پکن - بازهم حذف در مقدماتی
رنه سیموئز مربی برزیلی با کارنامه‌ای بود که در این مقطع مربی تیم ملی امید شد. حضور میداوودی، کعبی، کلاه کج، برهانی و مرحوم مهرداد اولادی این بار هم امید‌هایی را زنده کرد، اما شکست مقابل عربستان و استرالیا باعث شد از گروه مان صعود نکنیم.

 ۲۰۱۲ لندن - شاهکار مدیریتی 
این بار علیرضا منصوریان سرمربی تیم ملی بود. چهره‌هایی مثل محسن مسلمان، کمال کامیابی نیا، کریم انصاری فرد، حامد لک، حمید علی عسگری، آرش افشین و احسان حاج صفی در تیم بازی می‌کردند. اما تیمی که به آن امید زیادی داشتیم و در گام اول عراق را شکست داده بود به دلیل استفاده از بازیکن محروم یعنی کمال کامیابی نیا به راحتی بازی برده را با باخت ۳ بر صفر عوض کرد تا در بازی برگشت هم فرصت جبران را نداشته باشیم و به راحتی افسوس این تیم خوب و پرمهره را بخوریم.

 ۲۰۱۶ ریو - قربانی ایده‌های کی روش
تیم امید با هدایت خاکپور قرار بود برخی بازیکنان مثل روزبه چشمی را آماده ایفای نقش‌های تازه در تیم ملی بزرگ سالان کند. برای همین روزبه یک خط عقب رفت و در اوج مسابقات اشتباهاتی داشت تا با باخت مقابل ژاپن تیمی که بازیکنانی مثل دانشگر، اخباری، مهرداد محمدی، مهدی ترابی، ارسلان مطهری و... را داشت، حذف شود و حسرت صعود باقی بماند.

۲۰۲۰ توکیو - شاهکار حمید استیلی
همین طور که فهرست بازیکنان هر دوره را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که مدام کیفیت و اسم و رسم بازیکنان تیم کمتر شده. با این حال دست حمید استیلی برای مسابقات چندان هم خالی نبود، چون قائدی، محبی، صیادمنش، نورافکن و شجاعی را داشتیم. اما تیم استیلی با نتایجی ضعیف حذف شد تا به تیمی که امسال هدایتش به عهده رضا عنایتی است دل ببندیم. آن هم در روزگاری که آکادمی‌هایی مثل لاماسیا در اسپانیا که متعلق به بارساست، هرسال چند بازیکن ۱۷، ۱۸ ساله را به ترکیب اصلی تیم معرفی می‌کند طوری که بازیکن در ۲۲ سالگی تجربه کافی دارد. در آخرین مورد هم لامین یامال ۱۶ ساله در ترکیب تیم بزرگی، چون بارسا بازی کرد. اما برخی بازیکنان ما در رده امید حتی حضور موفقی در تیم‌های لیگ برتری ندارند و جرقه‌هایی مثل حزباوی و سلمانی هم نادر هستند؛ اما می‌توان به آن‌ها امیدوار بود تا بعد از ۴۸ سال حضور در المپیک را تجربه کنیم.


انتهای خبر/1404
منبع: روزنامه خراسان

دیدگاه ها

اخبار استان قزوین
اخبار ایران و جهان