منظور این نیست که دانش آموزان در طاقت فرسا ترین شرایط هم باید به مدرسه بروند؛ اما این حد از تعطیلی هم واقعاً جای توجیه ندارد.
به گزارش سرویس دانشگاه صبح قزوین به نقل از جهان؛ در سال های اخیر، با همه گیر شدن ویروس کرونا، یکی از بخش هایی که ضررهای قابل توجه دید، بخش آموزش و پرورش کشوربود. به تجربه دیدیم که تعطیلی های مکرر، هم از جنبه تعلیمی و هم از جنبه های تربیتی اثرات منفی بر روی دانش آموزان گذاشت.
در هر صورت، تعطیلی های ادامه دار مربوط به ایام کرونا بالأخره پایان یافت، اما این روزها نیز موضوع آلودگی هوا، برودت هوا و ... ، باز هم موجب تعطیلی های مکرر مدارس گردید.
کار به جایی رسید که حتی وزارت آموزش و پرورش نسبت به این وضعیت هشدار داد و در بخشی از اطلاعیه خود اشاره کرد: «به منظور پیشگیری از افت تحصیلی و تربیتی دانش آموزان عزیز و ایجاد وقفه در فرآیندهای یاددهی -یادگیری و برقراری شرایطی بهینه برای از سرگیری فرآیند آموزش و پرورش در مدارس، حسب تقاضای جمع کثیری از مدیران، معلمان، اولیاء و دانش‌آموزان عزیز، از روز شنبه اول بهمن ماه ۱۴۰۱ فعالیت مدارس با اولویت کلاس‌های حضوری و در شرایط اضطراری براساس تصمیمات استانداران محترم به صورت غیرحضوری مطابق برنامه هفتگی و آموزشی مطابق بودجه بندی برنامه درسی (دروس) ادامه می‌یابد».
یوسف نوری، وزیر آموزش و پرورش نیز به این وضعیت انتقاد کرد و در مصاحبه با شبکه خبر، به این مضمون گفت که : « ما بارها این را عرض کردیم که مدارس باید آخرین جایی باشد که تعطیل می‌شود؛ اما الان مدارس را اولین جایی گذاشتیم که باید تعطیل شود». همچنین او به این موضوع هم اشاره کرد که رئیس جمهور در جلسه هیئت دولت دستور دادند که تعطیلی نباشد.
به طور کلی، تعطیلی های مربوط به کرونا و همچنین تعطیلاتی که اخیراً شاهد آن بودیم، به نوعی این نگرانی را ایجاد کرده است که آینده این نسل از دانش آموزان چه خواهد بود؟
ضربه های علمی که این تعطیلات به دانش آموزان می زند، قطعاً در آینده خود را نشان خواهد داد؛ البته دقیقتر بگوییم، همین الأن هم خود را نشان داده است. نشانه آن هم افت تحصیلی و عدم رغبت برخی از دانش آموزان به درس و کسب علم است. در کنار اینها مباحث تربیتی که از جهاتی مهمتر است هم خود دغدغه ای جداگانه است.
البته منظور این نیست که دانش آموزان در طاقت فرسا ترین شرایط هم باید به مدرسه بروند؛ اما این حد از تعطیلی هم واقعاً جای توجیه ندارد. باید توجه کنیم که در هر صورت، دانش آموزان باید تا اندازه ای قدرت تحمل شرایط را داشته باشند و خود را با پستی ها و بلندی های زندگی تطبیق دهند. اینها پدران و مادران آینده این جامعه هستند.
از یک طرف، برخی والدین هستند که فرزندان خود را به اصطلاح در پَر قو بزرگ می کنند، از این طرف هم در محیط درسی برخی ملاحظات صورت می گیرد که می تواند صورت نگیرد. اگر شرایط تعلیم و تربیت همیشه همین گونه باشد، در آینده با نسلی روبرو خواهیم بود که بخش قابل توجهی از آن، راحت طلب، کسل، بی تحرک و چه بسا بعضاً سربار جامعه خواهد بود.
بنابراین مراقب باشیم که با اتخاذ تصمیمات اشتباه، ناخواسته با آینده دانش آموزان و جامعه بازی نکنیم.
دیدگاه ها