رزمندگان قزوینی خود را پیش مرگ کُردها می‌کردند/ کردستان بستر جولان ضدانقلاب‌ها بود

به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت صبح قزوین؛ در طول 8 سال دفاع مقدس رزمندگان استان قزوین در امنیت و پایداری سراسر ایران به خصوص غرب کشور نقش به سزایی داشته‌اند.

‌استکبار جهانی از همان روز پیروزی انقلاب درصدد مبارزه بود و ناآرامی و درگیری‌های مسلحانه ایجاد می‌کرد، قائله کردستان، خوزستان، قائله سیستان و بلوچستان، آغاز 8 سال جنگ تحمیلی، انتخاب بنی‌صدر به عنوان رئیس جمهور را می‌توان از جمله توطئه‌های دشمنان برشمرد.

توطئه در كردستان بلافاصله بعد از پيروزی انقلاب اسلامی در روز 23 بهمن 57 رخ داد که پادگان نظامی مهاباد به محاصره احزاب و گروهک‌های ضدانقلاب درآمد در حالی که اصلی‌ترین خواسته چپی‌ها خودمختاری کردستان بود.

دلايلی كه موجب شد كردستان اين‌چنين به صحنه فعاليت «ضد‌انقلاب» تبديل شود بافت اجتماعی، وجود فئوداليسم، ناسيوناليسم كردی، فقر فرهنگی و اقتصادی، اختلافات مذهبی و تفرقه‌اندازی بين تشيع و تسنن، محيط جغرافيايی و اقليمی مناسب برای فعاليت‌های خرابكارانه و جنگ‌های چريكی و وجود عناصر وابسته از خوانين، ساواكی‌ها و ارتشی‌های فراری گرفته تا گروه‌های چپ الحادی و التقاطی و شيوخ مرتجع و قرار داشتن در همسايگي عراق بود.


شهادت 538 قزوینی در مناطق غربی کشور

با شروع قائله کردستان براساس فرمان امام(ره) و فرماندهان سپاه و ارتش رزمندگان قزوین برای حمایت از مردم و منطقه عازم مناطق غرب و شمال غرب شدند به طوری که سپاه استان قزوین از سال 59 طی 8 سال به 20 نقطه از غرب و شمال غرب کشور در قالب 52 گروه، نیرو اعزام کرد و از طرفی نیروهای مردمی و بسیجی به تعداد 3721 نفر به 20 شهر در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه اعزام شدند که در مجموع 538 شهید سپاهی و بسیجی در غرب و شمال غرب تقدیم انقلاب کردند.

جمهوری اسلامی در منطقه کردستان برای خدمات‌رسانی به مردم، شهیدان بسیاری تقدیم کرده و پیچیدگی‌های منطقه شمال غرب باید به عنوان سند افتخاری برای نظام اسلامی باشد؛ دشمنان در کردستان تمام امکانات را داشته در حالی که 40 درصد شهر مهاباد در اختیار دشمن و احزاب بود و اما نیروهای انقلابی با دست خالی و شجاعانه در مقابل آنان می‌جنگیدند.

یکی از این رزمندگان شجاع قزوینی که حضور و نقش پررنگی در مناطق کردنشین ایران داشته و به گفته خودش همه نقاط غرب کشور را مانند کف دستش می‌شناسد، منوچهر(علی‌اصغر) مهجور است؛ وی که متولد 1326 در قزوین بوده، از فرماندهان دوران دفاع مقدس، فرمانده اولیه تیپ 17 قم و معاون عملیات سپاه بانه در جنگ تحمیلی به شمار می‌رود.


حاج علی اصغر مهجور که هشت سال سابقه مدیرکلی بنیاد جانبازان قزوین را دارد، پدر شهید مجید و برادر شهید جواد مهجور است و تنها دارنده نشان فتح در استان قزوین از سوی رهبر معظم انقلاب می‌باشد.

وی در پنج سال پایانی جنگ فرمانده عملیات سپاه بانه شده و در کنار شهید نصراللهی که از دیگر فرماندهان قزوین بود به پاکسازی این شهر و روستاهای اطراف آن از منافقان و گروه‌های معاند انقلاب می‌پردازد.

هفته دفاع مقدس و سالروز گرامیداشت فرماندهان شهید دفاع مقدس فرصتی شد تا با این فرمانده خوشنام قرار ملاقات گذاشته و ساعتی را پای صحبت‌های شیرینش بنشینیم؛

حاج اصغر مهجور در گفت‌وگو با خبرنگار ایثار و شهادت صبح قزوین؛ در خصوص شرایط مناطق غرب کشور در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی ایران، اظهار کرد: شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کردستان و مناطق غربی در دوران قبل تا بعد از انقلاب اسلامی بسیار متفاوت است؛ پیش از انقلاب روستاییان در این مناطق از کمترین امکانات برخوردار بوده و نه جاده مناسبی برای حمل و نقل و نه از لحاظ بهداشتی در شرایط مناسبی قرار داشتند.

وی ادامه داد: به خاطر دارم که مردم این مناطق از حمام‌های عمومی مانند خزینه استفاده می‌کردند و حتی در خانه‌های خود سرویس بهداشتی نداشتند، اما پس از انقلاب با مجاهدت‌های بسیج، سپاه و جهاد سازندگی، رنگ زندگی در این مناطق تغییر کرد.


بدون هیچ چشمداتی از هموطنان کُرد دفاع می‌کردیم 

مهجور یادآور شد: احداث پل، برق کشی، گازکشی، ساخت جاده‌های متعدد، ایجاد زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی و بسیاری از خدمات دیگر، همگی به برکت انقلاب اسلامی به هموطنان غرب کشور ارزانی شده است.

وی افزود: جنایات گروهک‌های ضدانقلاب از کومله، دموکرات، تجزیه طلب در کردستان، بانه، سقز و مریوان و دیگر نقاط غربی کشور در اوایل پیروزی انقلاب بر کسی پوشیده نیست و مردم کردستان هیچگاه آن‌ها را فراموش نخواهند کرد؛ این افراد که بازیچه دست استکبار بودند، روحانیون و بزرگان اهل سنت منطقه را تنها به بهانه دفاع از دین و انقلاب با بدترین شیوه‌ به شهادت می‌رساندند.

مهجور گفت: کردستان به لحاظ هم مرزبودن با ترکیه و عراق مواجهه دائم با تعرضات مرزی و نیز به لحاظ نوع مذهب در مقایسه با دیگر مناطق تعامل کمتری با جریانات انقلابی پیدا می‌کرد و همین مساله پیامدهای سیاسی و اجتماعی زیادی را برای مناطق کردنشین ایران به همراه داشت که یکی از مهمترین این پیامدها شکل‌گیری جریان‌های ضدانقلاب در میان کردها و در نتیجه فراهم آمدن زمینه‌های اغتشاش و ناامنی در غرب ایران بود.