به گزارش خبرنگار اجتماعی
صبح قزوین؛ زنان در کشورهای در حال توسعه امید بزرگی برای ارتقای خانواده‌ها و رشد و توسعه کشورهای خود هستند؛ موفقیت زنان کارآفرین در این جوامع نه تنها موجب سود اقتصادی است بلکه منافع اجتماعی و فرهنگی هم در بر دارد.
فرش‌بافی، هنری دیرینه از ایرانیان است که در استان‌های مختلف کشور همچنان رواج داشته و نقش مهمی در بازار کار، تمدن‌سازی و فرهنگ ایرانی داشته است.
به سراغ یکی از کارآفرینان استان قزوین رفتیم که چند سالی است در حوزه بافت فرش، گلیم و تابلو فرش فعالیت دارد؛ این بانوی هنرمند نه تنها برای خود بلکه برای 100 بانوی دیگر نیز اشتغالزایی کرده است.
مهوش حیدریان اصالتا کرمانشاهی و اهل شهرستان سنقر است.
وی اظهار کرد: شهرستان سنقر به مهد فرش و فرش آهنین معروف است چراکه این هنر، میان مردمان این شهرستان رواج داشته و فرهنگسازی شده است.
این بانوی کارآفرین افزود: فرش‌بافی در شهرستان سنقر تنها به مسائل مالی باز نمی‌گردد بلکه اینگونه فرهنگ سازی شده که درنیمه دوم سال که زنان، زمان بیشتری در منزل هستند، برای گذراندن دوران فراغت خود دارقالی به پا کنند.
در کنار دار قالی قد کشیدم
حیدریان با بیان اینکه در کنار دار قالی قد کشیدم، ابراز کرد: من هم مانند مابقی دختران این شهرستان و خواهران بزرگترم کنار دست مادرم می‌نشستم گرچه شاید مستقیماً به منظور یادگرفتن به دستان مادرم نگاه نمی‌کردم اما چون یک امر مرسوم در منزل بود از نزدیک نظاره‌گر بودم.
این بانوی کارآفرین اذعان کرد: در کرمانشاه مرسوم بود که کارهای چله‌کشی را آقایان انجام دهند به همین منظور پدرم کارهای اولیه چله کشی را انجام و دارها را آماده می‌کرد تا خانم‌های خانه کارهای بافت را آغاز کنند.
نگاه کردن به دستان مادرم، مرا به فرش‌بافی علاقه‌مند کرد
حیدریان با بیان اینکه شغل اصلی مردم شهرستان سنقر باغداری و کشاورزی است، ابراز کرد: وجود، دار قالی در منزل و نگاه کردن به دستان مادرم، موجب علاقه من به فرش‌بافی شد گرچه در کارهای هنری دیگر مانند خیاطی نیز در حد رفع نیاز ورود پیدا کردم.
وی اظهار کرد: سال ۸۱ با توجه به شرایط کاری همسرم؛ به شهرستان الوند استان قزوین نقل مکان کردیم؛ پس از چند سال زندگی در این شهرستان، زمینی در روستای نصرت‌آباد خریداری کردیم تا بتوانیم سرپناهی برای خود بسازیم.
این بانوی کارآفرین اضافه کرد: اوایل زندگی در نصرت‌آباد را به صورت موقت انتخاب کرده بودیم اما با توجه به اینکه منطقه‌ای روستایی و بدون امکانات بود با مشورت همسرم تصمیم گرفتیم شرایطی را برای آموزش و سرگرمی کودکان فراهم کنیم.
حیدریان عنوان کرد: اوایل با پیشنهاد همسرم، آموزش قرآن به کودکان را آغاز کردم که با استقبال خوبی همراه بود.
وی ادامه داد: از آنجایی که پیشه مردمان این روستا نیز کشاورزی و دامداری بود، زنان هم پا به پای مردان خود روی زمین‌های کشاورزی کار می‌کردند که این موضوع برای من خوشایند نبود و همین جرقه‌ای شد که با مشورت همسرم یک کارگاه آموزشی قالی بافی و گلیم بافی برای بانوان راه اندازی کنم.
حیدریان ابراز کرد: برای این کار گوشه‌ای از منزل خود را به کارگاه آموزش فرش بافی اختصاص دادم و اطلاع‌رسانی برای جذب متقاضی و آموزش را از پایگاه بسیج آغاز کردم.
وی ادامه داد: به تدریج تعداد متقاضیان افزایش یافت تا اینکه با رایزنی و راهنمایی سازمان بسیج سازندگی و سپاه صاحب‌الامر (عج) توانستیم اولین شرکت تعاونی بافندگی را در آن منطقه به ثبت برسانیم.
این بانوی کارآفرین اذعان کرد: بعد از ثبت تعاونی به ۴۰ نفر از بافنده‌ها تسهیلات ارائه شد تا مواد اولیه مورد نیاز بافندگی را خریداری و به طور مستقل برای کار خود را ادامه دهند.
حیدریان افزود: بر اساس تفاهم نامه سپاه صاحب‌الامر(عج) و فنی و حرفه‌ای؛ بنده به عنوان مربی انتخاب شدم تا کارآموزان به راحتی و بدون مراجعه به شهر و پرداخت هزینه، مدرک قالی بافی خود را دریافت کنند.
تاکنون حدود 100 نفر مدرک قالی بافی دریافت کردند
حیدریان عنوان کرد: تاکنون حدود 100 نفر مدرک قالی‌بافی دریافت کردند و با همکاری ما مشغول به کار هستند و همچنان متقاضی برای آموزش وجود دارد.
وی اذعان کرد: قالی‌بافی علاوه بر اینکه یک هنر محسوب می‌شود به عنوان صنعت و میراث کهن ایرانیان نیز به شمار می‌رود که متاسفانه هنوز فرهنگ استفاده از این صنعت در کشور و استان ما جا نیفتاده است.
این بانوی کارآفرین با بیان اینکه بافندگی فرش تنها به منظور نیاز مالی صورت نمی‌گیرد، گفت: برخی گمان می‌کنند که تنها افراد نیازمند و ساکن روستا باید این هنر را بیاموزند در حالیکه اقشار مختلف مانند دانشجو، دبیر و پرستار نیز جزو خانواده بافنده‌های ما هستند که این کار را از روی علاقه انجام می‌دهند.
حیدریان با بیان اینکه ادامه داد: علاوه بر آموزش همواره در منزل یک تابلو فرش یا فرش برای بافتن دارم، اکنون در حال بافتن فرش 6 متری سالاری به عنوان یکی از بهترین و به روزترین فرش برند دنیا هستم.
وی عنوان کرد: از آنجایی که در گذشته با شرکت‌های سفارش فرش در کرمانشاه ارتباط داشتیم اکنون نیز از همانجا و تبریز ابزار اولیه نظیر نخ و نقشه را تهیه کرده و سفارش می‌پذیریم و به صورت تابلو فرش، قالیچه و فرش به آن‌ها عرضه می‌کنیم.
این بانوی کارآفرین افزود: متقاضیان آموزش فرش‌بافی اغلب ساکن روستای نصرت‌آباد و روستاها و شهرهای اطراف مانند الوند، شریف‌آباد، حسن‌آباد و کمال‌آباد هستند.
حیدریان اذعان کرد: آموزش کارآموزان به شکل خصوصی و در کارگاه ارائه می‌شود؛ بعد از آن در صورت تمایل برای ارائه مدرک به مرکز فنی و حرفه‌ای معرفی می‌شوند.
وی با بیان اینکه وسعت کارگاه قالی بافی ما 55 متر است، اذعان کرد: اغلب بافنده‌ها بعد از فراگرفتن آموزش‌های لازم در منزل، به کار خود ادامه می‌دهند اما بنا داریم تا چند ماه آینده در زمینه جذب بافنده روزمزدی نیز ورود کنیم.
این بانوی کارآفرین در خصوص وضعیت کسب و کار بافنده‌ها بیان کرد: قبل از ثبت تعاونی، سفارشات بیشتری از تبریز و کرمانشاه می‌پذیرفتیم اما اکنون چون بافنده‌ها به صورت شخصی برای خود کار می‌کنند، میزان سفارش‌ها کاهش یافته است.
حیدریان خاطرنشان کرد: آذرماه سال 1400 توانستیم تعاونی بافندگی را ثبت کنیم اما تاکنون موفق به دریافت مجوز کارگاه نشدیم.
وی افزود: متاسفانه برخی اداره‌جات در بحث مجوز با ما همکاری لازم را ندارند و طی این مدت، تنها ارگان‌هایی که بعد از اداره کار و رفاه و اجتماعی از ما حمایت داشته بسیج سازندگی، سپاه و صنایع دستی بود.
ارگان‌های متولی برای فرش دستبافت اهمیتی قائل نیستند
این بانوی کارآفرین ابراز کرد: شاید یکی از دلایل سردرگمی ما برای اخذ مجوز؛ صنعتی بودن استان قزوین باشد چون آنطور که باید روی صنعت فرش و گلیم کار نشده بنابراین ارگان‌های متولی برای فرش دستبافت اهمیتی قائل نیستند.
حیدریان عنوان کرد: اکنون با همکاری صنایع دستی توانستم مجوز آموزش کارگاهی انفرادی دریافت کنم و با توجه به قوانین دست و پاگیری که وجود دارد، دیگر تمایلی به دریافت مجوز کارگاه آموزش گروهی فرش بافی ندارم.
وی با بیان اینکه هدف ما تنها اخذ مجوز نیست، اذعان کرد: در شرایط کنونی جامعه که وضعیت اقتصادی چندان مطلوب نبوده و تورم و گرانی، معیشت خانواده‌ها را با چالش‌هایی روبرو کرده، در نظر داریم که تعدادی خانم سرپرست خانوار، بدسرپرست و بی بضاعت همکاری را توانمند و به درآمد پایدار برسانیم بنابراین نمی‌توانیم منتظر اخذ مجوز قالی‌بافی باشیم و با همان گلیم و جاجیم کار را پیش می‌بریم.
کسادی بازار گلیم به دلیل شناخته نبودن این صنعت
این بانوی کارآفرین با اشاره به اینکه با مشکل بازار فروش گلیم در استان قزوین همراه هستیم، تصریح کرد: ما تولیدات را به کردستان، کرمانشاه و بیجار ارسال می‌کنیم چون در استان قزوین هنوز استفاده از این کالا فرهنگسازی نشده و آن را به عنوان کالای زینتی می‌شناسند.
حیدریان در پایان گفت: از میراث فرهنگی، بسیج سازندگی و صنایع کمال قدردانی را داریم که با بازدید های دوره‌ای موجب ایجاد انگیزه و دلگرمی در بافندها و کارآموزان می‌شوند.
انتهای پیام/1003
منبع: شاخص خبر
دیدگاه ها