حراج ۴۲ میلیارد تومانی که بعد از یک هفته غیرمجاز اعلام شد!

به گزارش سرویس فرهنگ وهنر صبح قزوین ؛در شرایطی که چند روز پیش حراج ملی ایران بدون هیچ مساله خاصی برگزار شد، حالا شماری از رسانه‌های خاص با ادعای این که این حراج مجوز وزارت میراث فرهنگی را نداشته، برگزاری آن را زیر سوال برده‌اند. موافقان فعالیت‌های فرهنگی و هنری اما با طرح این پرسش که چرا وزارت میراث قبل از برگزاری حراج ملی جلوی برگزاری بدون مجوز آن را نگرفت و با برگزارکنندگانش برخورد نکرد؛ با طراحان این حواشی مواجه شده‌اند!

شماری از رسانه‌های خاص با اشاره به مواردی مانند این که «به ادعای وزارت میراث فرهنگی، حراج ملی مجوز نداشته» برگزاری آن را غیرقانونی و غیرمجاز عنوان کرده‌اند. این ادعا اما واکنش‌های پرشماری به وجود آورده است و در این میان عده‌ای پرسیده‌اند که چرا وزارت میراث فرهنگی پیش از برپایی حراج ملی این خبر را اعلام نکرده و جلوی برگزاری آن را نگرفته است؟ آن هم در حالی که بیش از یک هفته تبلیغات این حراج در رسانه‌ها منتشر می‌شد و کاتالوگ آن نیز به مدت بیست روز در فضای مجازی در دسترس بود...

آغاز ماجرا

ماجرا از آن‌جا آغاز شد که وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پس از برپایی هفتمین حراج ملی اعلام کرد که این حراجی مجوز نداشته است. آن هم در شرایطی که بیش از هفت روز تبلیغات این حراج در رسانه‌های رسمی کشور کار می‌شد و وزارت میراث در این فرصت می‌توانست در همان فرصت یک هفته‌ای درباره مجوز این حراجی اعلام موضع کند!

سیل انتقادات 

انتقادات رسانه‌ای البته منحصر به مجوز این حراج نبود و مواردی مانند حضور کم‌رنگ خریداران، فروش نرفتن درصدی قابل توجه از آثار، اجرای زهرا محمودوند در این حراجی- در حالی که او در دوره قبل مدیر حراج بود، و البته جعلی بودن بسیاری از آثار حاضر در حراج را نیز شامل می‌شد.

مورد دیگری که در این حراج بحث‌انگیز شده عدم تعلق آن به حاکمیت و شخصی بودن آن بود- و رسانه‌های منتقد پرسیده بودند که چرا یک حراج خصوصی و شخصی   ذیل عنوان «ملی» آورده و معرفی شده است؟!

حضور برخی از معروف‌ترین آثار جعلی سال‌های اخیر در این حراج- آن هم با قیمت‌های نجومی- بخش دیگری از حرف و حدیث‌هایی بود که در روزهای اخیر در مورد حراج ملی ایران شاهد بودیم.

رسانه‌های منتقد هم‌چنین با تاکید بر نبود شفافیت مالی و قیمت‌های کاذب این حراج و ورود برخی آثار جعلی به این رویداد‌ شبهاتی در مورد اهداف برگزارکنندگان این حراج وارد آورده و پرسیده‌اند که چه کسانی از کنار این چنین حراجی‌هایی- به اسم فرهنگ و هنر- سود می‌برند و مافیای پشت پرده چه کسانی هستند؟

در نهایت؛ در شرایطی که فقدان مرجعی نهایی برای اعتبارسنجی اصالت آثار هنری پاشنه آشیل حراجی‌هایی است که در ایران برگزار می‌شود و در واقع کیفیت ارائه و کارشناسی حراج‌ها در حد یک جمعه بازار ساده است، تا این حد هیجانی بالا رفتن قیمت‌ها و چکش‌های غیرمنطقی نشان‌دهنده چه چیزی می‌تواند باشد جز بازی رسانه‌ای از سوی حراجی‌ها برای خالی کردن جیب مردم؟!


انتهای پیام/1404