آرزو داشتم مدینه فاضله ای به وجود آورم که برآن عدالت سایه افکند

صبح قزوین؛ شاید بد نباشد به دور از دغدغه های این روزهای جامعه.
.
.
، با کلام زیبای دکتر مصطفی چمران پرواز کنیم .
آرزو داشتم مدینه فاضلهای به وجودآورم که برآن عدالت سایه افکند،چشمه عشق و محبت، سرزمین سینه های پاک انسان ها را آبیاری کند حقه و حسد و کفر، جهل و ظلم از زمین رخت بر بندد.
چه زیباست توکل به خدا کردن و در میان طوفان ها با اطمینان قلب پرواز نمودن و در عمق گرداب های خطرناک عاشقانه غوطه خوردن و در معرکه حیاط و ممات بی پروا به آغوش شهادت رفتن و در قربان گاه عشق همه وجود خود را به قربانی خدا دادن و از همه چیز خود گذشتن و به آزادی مطلق رسیدن.
چه زیباست که به ارزش های خدایی ملتزم ماندن و به خاطر خدا رنج بردن و به خاطر حق پافشاری کردن و زیان دیدن و از همه چیز خود صرف نظر کردن و فقط و فقط به خدا اندیشیدن و به سوی خدا رفتن.
چه زیباست شمع شدن و سوختن و راه را روشن کردن و کفر و جهل را به مبارزه طلبیدن و هیولای ظلمت را به زانو درآوردن و وجود خود را شرط اساسی برای پیروزی نور به ظلمت کردن.
چه زیباست مرگ را در آغوش کشیدن و به ملاقات خدا شتافتن و بر همه مظاهر وجود مسلط شدن و بر همه علم و قوانین دنیا حکومت کردن و جبر تاریخ را به خاک کشیدن و مسیر تاریخ را دگرگون کردن و شیطان قوی پنجه و سخت جان را شکست دادن و زیبایی انسان را در بزرگ ترین تجلی تکاملی خود نشان دادن.
انتهای پیام/8002/خ