پرویز تناولی در مجسمه‌هایش به فضا و شکل درونی مجسمه اهمیت می‌دهد

صبح قزوین : پرویز تناولی مجسمه ساز، نقاش، پژوهشگر و مجموعه دار ایرانی، همانند دیگر هنرمندان ایران اعتراض خود را نسبت به کشتار مردم غزه نشان داده و در واکنش نسبت به حملات اسرائیل تابلوی نقاشی " قتل عام پرندگان غزه" را کشیده که تصویر آن را در اختیار روزنامه شرق قرار داده است.
وی با کشیدن این نقاشی خواستار توجه به مردم فلسطین شده و گفته است این تابلوی کوچک ناتمام مانده اما به دلیل آنکه کشتار غزه دست از سر او برنداشته، ترجیح داده آن را در همین حال نمایش دهد.
وی سوم فروردین ماه سال ۱۳۱۶ در تهران بدنیا آمد.
تناولی از سنین ده تا یازده سالگی فعالیت هنری خود را با نوازندگی ویلن زیر نظر استادانی چون نیک نواز و صبا آغاز کرد.
وی در دبیرستان ادیب به ادامه تحصیل پرداخت و هنگام تعطیلی دبیرستان به هنرستان کمال الملک می‌رفت.
پس از تاسیس هنرستان هنرهای زیبا در سال ۱۳۳۲ تناولی در رشتهٔ مجسمه سازی این هنرستان نام نویسی کرده و دوره سه ساله این رشته را گذارند.
او در سال ۱۳۳۵ به ایتالیا رفت و در آکادمی هنرهای زیبای شهر کارا Carrara مشغول به تحصیل شد.
تناولی اولین مجسمه ساز در ایران بود که مجموعه آثارش را به نمایش گذاشت.
او آثاری شامل حکاکی ها، مجسمه‌های سفالی و مجسمه‌های ساخته شده از آهن قراضه‌ها را در دی ماه سال 1336 در معرض دید عموم قرار داد.
از برگزاری این نمایشگاه بود که در اواخر سال تناولی با وزیر فرهنگ آن زمان آشنا شد و توانست از "وزارت فرهنگ و آموزش و پرورش" بورسی برای ادامه تحصیلاتش در ایتالیا بگیرد.
این بار او به میلان رفت و قریب به دو سال در آکادمی بررا Brera نزد مارینو مارینی مجسمه ساز برجسته ایتالیایی آموزش دید.
تناولی در سال ۱۳۳۸ دیپلم خود را با کسب مقام اول به لحاظ برتری نمرات تحصیلی از آکادمی بررا دریافت نمود و شانزده اثر او به عنوان بهترین آثار یک فارغ التحصیل مجسمه ساز آن سال در گالری Re Magl میلان به نمایش گذاشته شد.
مجسمه های تناولی یک فرق عمده با مجسمه‌های دیگران دارد.
مجسمه اساسا به معماری ظاهری‌اش متکی است، اما تناولی در مجسمه‌های‌اش به فضا و شکل درونی مجسمه اهمیت می‌دهد.
یک فضای درونی راز آلود که بر شکل بیرونی مجسمه تأثیر می‌گذارد و نشان این رازآلودگی، قفل و بست و زبانه‌هایی است که در اعضا و جوارح مجسمه‌ها کار می‌گذارد یا به وجود می‌آورد.
رناتو گوتسونی Ronato Guzzoni درباره او نوشت : "پرویز تناولی مجسمه ساز، صاحب نعمت خود شناسایی است که همه کس از آن برخوردار نیست.
قصهٔ الهامات او ریشه‌هایی دارد که به حکایات قدیم ایرانی مربوط می‌شود.
مجسمه سازی در ایران طی قرنها متروک مانده بود و جای آن را هنرهای تزیینی مانند قالیبافی، گچبری، کاشیکاری و.
.
.
گرفت.
این هنرها با آن که به نهایت ظرافت خود رسید، جای مجسمه سازی را نتوانست پر کند.
پرویز ایرانی جای خالی هزار سال را پر کرده است.
.
.
".
تناولی یکی پیش‌گامان "مکتب سقاخانه" است.
مجموعه مجسمه‌های «هیچ»، «دست‌ها» و «قفل و قفس» در زمره معروف‌ترین آثار پرویز تناولی قرار دارند.
وی همچنین مجموعه‌ای از جواهرات را طراحی و ساخته است.
مجموعه مجسمه‌های «هیچ»، محبوبیت زیادی در حراج‌های بین‌المللی خرید و فروش آثار هنری دارد.
از این روی، برخی از مجموعه‌داران هنری و مشهورترین موزه‌های جهان، اقدام به جمع‌آوری آثار پرویز تناولی برای مجموعه‌های‌شان کرده‌اند.
مجسمه‌ای از وی به نام پرسپولیس در سال ۱۳۸۷ با رکورد بی‌سابقه دو میلیون و ۵۰۰ هزار دلار در حراج کریستی به فروش رفت.
پرویز تناولی از جمله کارشناسان فرش ایرانی و بافته‌های عشایری نیز محسوب می‌شود.
او سال‌های زیادی برای شناخت گبه، میان عشایر وروستاییان رفت و آمد داشت و سرانجام با چاپ مقاله‌ای پژوهشی در لندن در سال ۱۹۸۳م، آن را به جهانیان معرفی کرد.
کتاب "قالیچه‌های تصویری" تناولی در سال ۶۸ توسط انتشارات سروش منتشر شده است.
او درپیش‌گفتار این کتاب نوشته: " وجه تشخص قالیچه‌های تصویری در مقایسه با سایر قالی‌های ایرانی موضوع آنهاست.
این قالیچه‌ها به جای نقش و نگارهای سنتی و معمول، به انسان و گاه حیوان در قیاس‌های غیرمعمول می‌پردازند که این شیوه در سنت فرش‌بافی ایران بی‌سابقه است.
" وی همچنین کتاب " قفل‌های ایران" را که شامل ۷۰۰ قطعه عکس از قفل‌های ایران از دوره ساسانیان تا دوره قاجار است را تألیف کرد، این کتاب از مجموعه هنرهای از یاد رفته ایرانی می باشد.
تناولی درباره این کتاب گفته است: "موضوع "قفل‌های ایران" را به زبان انگلیسی نوشتم که در واشنگتن به چاپ رسید و با استقبال فراوانی روبرو شد.
پس از آن، تحقیقاتم را در این باره تا امروز ادامه دادم که حاصل آن کتاب تکمیل‌شده و بسیار جامعی درباره قفل‌های ایران شده است".
تناولی در سال ۱۳۵۶ به زبان انگلیسی کتابی به نام Locks from Iran نوشت که در واشنگتن به چاپ رسید این کتاب حاصل تکمیل تحقیقات او در این زمینه پس از ۳۴ سال است.
وی با وجود اقامت در ونکوور کانادا، ششم مرداد ماه در نامه ای که در اختیار رسانه های ایرانی قرار گرفت، اعتراض خود را نسبت به حملات اسرائیل و کشتار کودکان غزه نشان داد.
تناولی در این نامه عنوان کرده بود:" با سلام از راه دور؛ چند خطی از صحنه های دلخراشی که این روزها تاب و توانم را سلب کرده می فرستم، شاید تسلی ای برای همدردانم باشد.
صحنه های خوف انگیز جنگ نابرابر غزه و اسرائیل این روزها پشت هر انسانی را به لرزه می اندازد".
تناولی در ادامه این نامه نوشته بود:" کشتن کودکان و زنان بی پناه توسط ارتش مجهز و بی رحم اسرائیل و سکوت قدرت های بزرگ و گاه جملات مردم فریب آن ها، با عناوینی چون دفاع از خود، چنان مسخره می نماید که خریداری جز خودشان ندارد.
چگونه است که این قدرت ها که دم از انسان دوستی هم می زنند شب را صبح کنند و چگونه است هم دینان این قوم بی پناه مهر سکوت بر لب زده اند.
شاید روزی برسد که آه مادران این کودکان معصوم، دامن مسببان آن ها را بگیرد و بلایی آسمانی بر سرشان فرود آورد.
جز این به چه می توان دل بست".
وی پیش از این هم آثاری در حمایت از مردم خاورمیانه، خصوصا مردم افغانستان ارائه کرده است.
تناولی در زمان اشغال عراق از سوی آمریکایی ها، یک مجسمه " هیچ" به یاد زندانیان گوانتانامو ساخت.
این اثر "قفس هیچ" نام داشت و ارتفاع آن 130 سانتی متر بود.
تناولی یادمان بزرگی هم به پاس پایداری های مردم افغانستان برای نصب در یکی از میدان های این کشور ساخت و در سال 2006 همزمان با تجاوز اسرائیل به لبنان به یاد قربانیان این واقعه مجسمه ای دیگر ساخت.
انتهای پیام/8002/خ