هزینه‌های ورزش نابینایان و کم‌بینایان کمرشکن است/ سازوکار مناسبی برای حمایت از ورزش معلولین وجود ندارد

علیرضا قورچی بیگی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ورزشی صبح قزوین؛ با اشاره به آغاز فعالیت ورزشی خود اظهار کرد: در دوران کودکی به صورت اتفاقی یک صفحه مهره شطرنج خریداری کردم و مهره‌های آن به عنوان اسباب بازی برایم شده بود؛ بعد از مدتی خواهرم حرکت مهره‌ها را به من آموزش داد و از آن زمان به بعد همیشه شطرنج بازی می‌کردم تا اینکه به تشویق اطرافیانم در تابستان سال 1380وارد هیئت شطرنج شدم و یادگیری تئوری و علمی شطرنج را آغاز کردم.

وی افزود: در سال 1385 به واسطه مسابقاتی که در هیئت شطرنج برگزار می‌شد به عنوان داور حضور پیدا کردم و متوجه شدم که برای کم‌بینایان و نابینایان هم مسابقات اختصاصی وجود دارد که از همان زمان حضور در مسابقات را آغاز کردم.

در 50 رقابت کشوری مدال‌آوری کردم

این قهرمان شطرنج قزوینی ادامه داد: اولین مدال خود را در سال 1381 کسب و قهرمان دانش آموزان کشور شدم؛ پس از آن مدال طلای دانشجویان دانشگاه آزاد کشور، مدال طلای لیگ دسته یک کشور و مدال‌های استانی دیگری را به دست آوردم؛ همچنین در مسابقات نابینایان حدود 50 مدال کشوری کسب کرده‌ام و در مسابقات پارآسیایی جاکارتا در سال 2018 هم موفق به کسب مدال نقره شدم.

قورچی‌بیگی ابراز کرد: میزان زمانی که شطرنج نیاز دارد یکی از مهم‌ترین سختی‌های این رشته ورزشی است زیرا اگر یک شطرنج باز بخواهد در سطح کشوری رقابت کند روزانه باید حداقل 4 ساعت تمرین داشته باشد و وقتی نابینا هم باشید این مسئله سخت‌تر می‌شود چراکه مطالعه کتاب برای شما امکان پذیر نیست.

این ورزشکار نابینا افزود: رشته شطرنج چندین برابر مجموع تمام رشته‌های ورزشی دیگر کتاب و منابع تئوری دارد و به شدت علمی است؛ این ویژگی شطرنج را منحصر به فرد می‌کند و همزمان باعث می‌شود زمان بیشتری برای مطالعه مباحث تئوری بگذاریم تا با حضور در مسابقات مباحث علمی را عملی کنیم.

هزینه‌های ورزش شطرنج سنگین است

این شطرنج باز درباره سختی‌ها و مشکلات شطرنج بیان کرد: در این ورزش دو بُعد هزینه‌ای خیلی مهم در تمرینات و مسابقات داریم؛ در تمرینات مهم‌ترین هزینه بحث مربی است که جلسه‌ای بین 300 تا 500 هزارتومان هزینه دارد و در مسابقات اکثر رقابت‌ها چند روزه است اگر شخصی بخواهد با هزینه‌های شخصی در مسابقات آزاد حضور پیدا کند، هزینه‌ها سنگین است.

وی تاکید کرد: جدا از اینکه شغل ثابتی برای ما وجود ندارد، زمان زیادی که این رشته ورزشی می‌برد به بحث معیشت آسیب می‌رساند و از طرفی هم کمتر می‌توانیم به وظایف و مسئولیت‌های خانوادگی رسیدگی کنیم.

قورچی‌بیگی درباره آسیب‌های کرونا به ورزش اظهار کرد: تعطیلی مسابقات مهم‌ترین آسیبی بود که کرونا به همه رشته‌های ورزشی وارد کرد زیرا وقتی مسابقه‌ای وجود ندارد بحث انگیزه کمرنگ و تمرین کردن سخت‌تر می‌شود؛ اگرچه در رشته ورزشی شطرنج مسابقات و کلاس‌ها به صورت آنلاین برگزار می‌شد اما واقعیت این است که یکی از انگیزه‌های رقابت و ورزش حضور فیزیکی در میدان مسابقه است و قطعا مسابقات آنلاین نمی‌توانست جایگزین مناسبی برای مسابقات حضوری باشد.

سرعت‌گیر کرونا برای استعدادیابی در شطرنج

وی ادامه داد: بااینکه سال گذشته قهرمان کشور در مسابقات آنلاین کشور شدم اما هیچگاه انگیزه لازم برای مسابقات آنلاین را نداشتم زیرا لذتی که مسابقات حضوری دارد هیچ وقت در مسابقه مجازی وجود ندارد، ضمن اینکه مسابقات آنلاین با زمان کمتری برگزار می‌شود و طبیعتا از سطح کیفی بالایی برخوردار نیست؛ در نهایت وقفه‌ای که کرونا برای استعدادیابی ایجاد کرد باعث شد که ورود ورزشکاران جدید به تاخیر بیافتد و برای پشتوانه‌سازی سخت شود.

این ورزشکار نابینای قزوینی تصریح کرد: به تازگی شرایط هیئت نابینایان استان قزوین بسیار تغییر کرده است و دوره جدید بهتر از گذشته شده اما باز هم با بودجه‌ محدودی که هیئت در اختیار دارد، نمی‌تواند کار خاصی انجام بدهد؛ از این رو از اداره کل ورزش و جوانان توقع داریم از رشته‌های مختلفی که شانس قهرمانی در آنها وجود دارد حمایت کند.

قورچی‌بیگی ابراز کرد: شطرنج استان از نظر زیرساختی در جایگاه مناسبی قرار دارد اما در یکسری امکانات که شطرنج بازان کمتر به دنبال آن بودند و کمتر هم دیده شده مشکل داریم، مثلا فشار و انرژی که بازی شطرنج می‌برد زیاد است و شطرنج بازان باید آمادگی جسمانی مناسبی داشته باشند.

وی با بیان اینکه خانواده خود را در موفقیت‌هایی که کسب کرده شریک می‌داند، در پایان گفت: از مسئولین می‌خواهم که به جای نگاه کلی به رشته‌های ورزشی، با دقت بیشتری روی ورزشکاران و وضعیت روحی و روانی آنها نظارت داشته باشند زیرا حمایت‌ها همیشه مادی نیست و ما به حمایت معنوی هم نیازمندیم.

انتهای پیام/۳۰۰۳