آرزو دارم سهمیه المپیک را کسب کنم/استان قزوین در تیم‌داری ضعیف عمل کرده است

به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین، یک میز، یک توپ و دو راکت؛ همه ابزاری‌است که برای انجام ورزش تنیس روی میز نیاز داریم.

پینگ پنگ یا همان تنیس روی میز ورزشی است که اکثر ما بارها در مدرسه یا پارک آنرا بازی کرده‌ایم و کم و بیش با جذابیت‌ها و قواعد آن آشنایی داریم. حتی وقتی که  صدای توپ و راکت در برنامه‌های ورزشی تلوزیون  نظر ما را به خود جلب کرده باشد بارها به تماشای آن نشسته‌ایم.

سالها پیش این ورزش توسط انگلیسی‌ها به ایران آورده شد؛ رفته رفته گسترش یافت تا جایی که ورزشکارانی از این رشته در مسابقات قهرمانی مدال آوردند و نام این رشته را بر سر زبان‌ها انداختند. حالا این رشته پس از طی کردن یک مسیر ناهموار و طولانی همچنان مورد استقبال جوانان است. یکی از این  ورزشکاران با انگیزه و مستعد در سطح استان قزوین، حمیدرضا طاهرخانی است.

حمیدرضا طاهرخانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی صبح قزوین درخصوص آغاز فعالیت حرفه‌ای خود اظهار کرد: شرط ورود به ورزش قهرمانی تنیس‌روی میز شروع این رشته از سن پایه است؛ من نیز از آنجایی که پدرم در هیئت تنیس روی میز مربی بین‌المللی بود و در این زمینه تخصص داشت در کودکی وارد سالن شدم و به این رشته علاقه نشان دادم؛ امروز که در سن ۳۱ سالگی هستم ۲۳ سال از آن زمان می‌گذرد، در واقع ۲۳ سال است که به صورت حرفه‌ای ورزش تنیس روی میز را انجام می‌دهم.

ادامه تحصیل درکنار ورزش

وی افزود: با وجود اینکه در سن کودکی پینگ پنگ را شروع کردم؛ هیچگاه از تحصیل غافل نشدم و در مقطع کارشناسی ارشد رشته بازاریابی ورزشی فارغ‌التحصیل شدم؛ همزمان با دوران تحصیلی نیز در تمام رده‌های سنی تیم‌ملی(نونهال، نوجوان،جوانان) حضور داشتم؛ چندین سال کاپیتان تیم‌ملی بودم و مقام‌های ملی و بین‌المللی زیادی کسب کردم.

این بازیکن تیم‌ملی در معرفی ورزش تنیس‌روی‌میز گفت: این رشته برخلاف بعضی از ورزش‌ها با تکنیک سروکار دارد و دیربازده است؛ بنابراین نمی‌توان به محض ورود به این رشته ورزشی، انتظار بعد قهرمانی داشت؛ همچنین پینگ‌پنگ برای تمرکز و هماهنگی اعصاب و عضلات بسیار مفید است.

طاهرخانی ادامه داد: حداقل سن ورود به رشته پینگ پنگ ۵ سال و حداکثر ۹سال می‌باشد؛ زیرا تاکید می‌کنم تنیس روی میز رشته‌ای است که باید از پایه شروع و استعدادیابی شود.

تمرکز روی یک ورزش حرفه‌ای

وی تصریح کرد: از آنجایی که پینگ پنگ را به صورت قهرمانی و تخصصی کار کرده‌ام، اعتقاد دارم نمی‌توان دو رشته مجزا را به صورت قهرمانی کار کرد؛ واقعیت این است، زمانی که شخصی به صورت قهرمانی وارد یک رشته می‌شود؛ می‌بایست آنرا به صورت یک شغل و تخصص انجام دهد؛ بنابراین باید تمام هزینه، زمان و تمرکز خود را صرف یک رشته کند.

هزینه‌های پینگ‌پنگ

این ورزشکار با بیان اینکه پینگ پنگ رشته گرانی است ادامه داد: در سطح حرفه‌ای جدا از هزینه لباس، کتانی و توپ؛ رویه‌های راکت که هزینه‌ای حدود ۲ تا ۴ میلیون دارد باید به صورت مداوم تغییر کند؛ همچنین چوب‌های راکت که باید هر دوسال یکبار تعویص شود هزینه‌ای حدود ۴ تا ۸ میلیون دارد؛ البته ناگفته نماند که قهرمان‌های سطح اول کشور و جهانی از یک برند اسپانسر دارند و هزینه نمی‌کنند؛ اما برای دیگر ورزشکاران این یک ورزش پرهزینه است.

طاهرخانی درباره درآمد بازیکنان تنیس روی میز گفت: لیگ پینگ‌پنگ جزء لیگ‌های قدیمی کشور است؛ اکثر بازیکن‌های ملی‌پوش این رشته نیز لژیونر هستند و امکان حضور در لیگ کشورهای خارجی را دارند؛ بنابراین اگرچه این رشته درآمدی در حد ورزش‌هایی همچون فوتبال را ندارد اما ورزشکاران آن در قالب قرارداد مبالغی به عنوان دستمزد می‌گیرند.

کرونا و ورزش

این ورزشکار که برای مسابقات قهرمانی آسیا در اردوی تیم‌ملی حضور دارد ابراز کرد: در دوران کرونا شرایط تمرینات ورزشی کمی متفاوت شد؛ اوایل که محدودیت بیشتری وجود داشت؛ در قزوین جایی را به صورت اختصاصی مهیا می‌کردم و تمریناتم را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در آنجا انجام می‌دادم؛ اما به مرور، با انجام تست کرونا و قرنطینه بازیکنان، لیگ پینگ پنگ برگزار شد؛ بااین‌حال یک بار به صورت خفیف درگیر کرونا شدم.

وی تصریح کرد: استان قزوین به واسطه ریاست هیئت تنیس روی میز، سالیان سال است که جزء قطب‌های ورزش پینگ‌پنگ در ایران می‌باشد؛ همچنین از نظر امکانات، بهترین سالن موجود در سطح کشور(خانه بین‌المللی پینگ‌پنگ) در قزوین قرار دارد و هرساله مسابقات مهمی در آن برگزار می‌شود؛ قزوین در همه رده‌های سنی بازیکن تیم ملی دارد.

بازیکن تیم‌ملی تنیس‌روی میز اظهار کرد: قبل از کرونا برای انتخابی المپیک که در کشور پرتغال برگزار شد شرکت کردیم؛ کسب سهمیه بسیار نزدیک بود اما متاسفانه با فاصله بسیار کمی این اتفاق رخ نداد؛ یکی از آرزوهای من این است که بتوانم کسب سهمیه کنم و در مسابقات المپیک حضور داشته باشم.

ضعف استان در تیم داری

طاهرخانی درخصوص مشکلات پینگ‌پنگ استان گفت: قزوین در زمینه تیم‌داری و جذب اسپانسر نسبت به سطح کشور ضعیف‌تر است؛ استان قزوین نیاز دارد در لیگ کشور باشگاه‌داری کند و تیم داشته باشد؛ وقتی بازیکنان قزوینی بتوانند در لیگ کشوری شرکت و مبالغی دریافت کنند، انگیره‌ای می‌شود برای نسل بعدی و خود به خود این ورزش حرفه‌ای‌تر می‌شود.

وی افزود: درحال حاضر برندهای مختلفی در رشته تنیس‌روی‌میز فعالیت می‌کنند و بازیکنان برتر نیز به واسطه تبلیغات این برندها اسپانسر دارند؛ اما برای کسایی که می‌خواهند پینگ‌پنگ را حرفه‌ای دنبال کنند، نداشتن اسپانسر هزینه‌ سنگینی بردوش آنها می‌گذارد؛ متاسفانه حمایتی هم در این خصوص برای ورزشکاران وجود ندارد.

بازیکن تیم‌ملی پینگ پنگ بیان کرد: عمر ورزشی رشته تنیس روی‌میز در سطح قهرمانی معمولا از ورزش‌های دیگر کمی بیشتر است؛ مثلا اگر ورزشکاری حرفه‌ای زندگی کند و مراقب تغذیه و سلامت خود باشد، می‌تواند تا سن ۴۰ سالگی این رشته را ادامه دهد؛ اما از یک سنی به بعد از بعد قهرمانی خارج می‌شود و فقط می‌توان تمرینات را دنبال کرد.

طاهرخانی در پایان به علاقه‌مندان رشته پینگ‌پنگ توصیه کرد: دیربازده بودن تنیس روی میز یکی از اصلی‌ترین چیزهایی است که خانواده‌ها باید درنظر بگیرند؛ بنابراین نباید از فرزند خود انتظار داشته باشند که در فاصله ۵_۶ساله به بالاترین درجات برسد؛ صبر و تحمل در این رشته ورزشی بسیار مهم است؛ من هم بعد از هرشکست ناامید شده‌ام و شاید فکر کرده‌ام این ورزش را ادامه ندهم؛ اما بازهم هرروز برای موفقیت بیشتر تلاش کرده و می‌کنم.

انتهای پیام/