به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین، بیش از یک سال از شیوع ویروس منحوس کرونا می‌گذرد و در این مدت پرستاران و پزشکان به عنوان مدافعان سلامت همچون کوهی استوار در مقابل کرونا، سینه سپر کرده و از هیچ تلاشی برای مهار آن دریغ نکردند؛ به طوریکه متاسفانه حتی تعدادی از آنها در مسیر خدمات‌رسانی به بیماران جان خود را نیز فدا کردند.
زهرا آقایی پرستار بخش آی‌سی‌یو بیمارستان بوعلی یکی از مدافعان سلامت است که طی این مدت نه تنها به عنوان یک پرستار خوب بلکه به عنوان همسری متعهد و مادری مهربان نیز ایفای نقش می‌کند.
آقایی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی صبح قزوین با بیان اینکه متولد اسفندماه سال ۵۷ است، اظهار کرد: از دوران نوجوانی به رشته‌های پرستاری و پزشکی علاقه بسیاری داشتم؛ به طوریکه وقتی در تلویزیون کادر درمان را می‌دیدم آرزو می‌کردم که روزی فرا رسد که من هم بتوانم مانند آنها به مردم خدمت کنم.
وی افزود: طرح دانشگاهم را در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان کوثر گذراندم و بعد از مدتی کار در تهران و بیمارستان مهرگان قزوین، اکنون در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان بوعلی فعالیت می‌کنم و از همان روزهای آغازین شیوع ویروس کرونا نیز در همین بخش فعال بودم.
این پرستار قزوینی بیان کرد: اولین باری که ویروس کرونا در چین شیوع پیدا کرد؛ اخبار را از تلویزیون پیگیری می‌کردم و ته دلم مطمئن بودم به زودی کشور ما هم درگیر خواهد شد چون ویروس به راحتی قابل انتقال و تکثیر است.
آقایی ابراز کرد: روزهای اول که کرونا در کشور شیوع پیدا کرده بود، خانم جوانی در بیمارستان بستری بود که یک روز قبل از اینکه فوت شود، اعلام کردند که ویروس تایید شده کروناست؛ لذا از آنجایی که این ویروس در کشور شیوع یافته باید تمام پرسنل از لباس‌های مخصوص، شیلد و عینک استفاده کنند.
وی ادامه داد: زمانی که برای شیفت وارد بیمارستان شدم همکارانم را با آن لباس‌های مخصوص در راهرو دیدم و آنجا متوجه شدم که از همان روز ما باید هر روز از این لباس‌های مخصوص استفاده کنیم؛ اگرچه پیش از آن هم مراعات می‌کردیم اما طوری نبود که از کلاه، لباس و عینک مخصوص استفاده کنیم.
این پرستار قزوینی اذعان کرد: استفاده از لباس‌ها و عینک مخصوص در روزهای اول بسیار سخت بود و چون نمی‌توانستیم مایعات مصرف کنیم بدنمان کم آب می‌شد؛ به همین دلیل دچار سردرد می‌شدیم و از طرفی ترس و اضطراب انتقال این ویروس هم وجود داشت که مبادا خودمان و یا خانواده‌هایمان مبتلا شویم.
آقایی با بیان اینکه دو فرزند دختر ۱۳ و ۱۴ ساله به نام‌های کیانا و دیانا دارم، ادامه داد: اوایل دخترانم دلهره و اضطراب داشتند و بیشتر نگرانی‌شان به این خاطر بود که مبادا من مبتلا به کووید ۱۹ شوم؛ دو هفته اول که ترس زیادی بود فرزندانم را به منزل پدربزرگشان بردم تا مدتی از من دور باشند و بعد از چند هفته که مقداری ترس و اضطرابمان کمتر شد فرزندانم را به منزل آوردم.
وی بیان کرد: زمانی که از بیمارستان به منزل می‌آمدم تمام اصول بهداشتی را رعایت می‌کردم و سعی می‌کردم به فرزندانم نزدیک نشوم؛ در حالیکه پیش از این فرزندانم بر اساس روحیاتی که دارند ارتباط صمیمانه‌‌ای با من داشتند و من هر روز که از محل کار بازمی‌گشتم فرزندانم را می‌بوسیدم اما با توجه به شرایط کاری، سعی می‌کردیم که رابطه نزدیکی نداشته باشیم چون امکان اینکه ناقل باشم وجود داشت.
همسرم بهترین حامی‌ام بود
این پرستار قزوینی اذعان کرد: اوایل شیوع ویروس ناشناختگی و آمار مرگ و میر، ترس و دلهره عجیبی در همکاران به وجود آورده بود، به همین خاطر فرزندان و خانواده‌های بسیاری از همکارانم بسیار اذیت می‌شدند و با توجه به شیفت‌های سنگین وقتی وارد منزل می‌شدیم باتوجه به حجم کار و استرس کاری، رفتارها تغییر می‌کرد.
آقایی ابراز کرد: خوشبختانه همسرم همیشه به من دلگرمی می‌داد که پرستار باید آمادگی مقابله با این شرایط را داشته باشد و زمانی که مسئولیت قبول کرده باید متعهد به شغلش باشد و همین حرف‌ها موجب ایجاد روحیه و دلگرمی در من می‌شد که با توان بیشتری مقاومت کنم.
این پرستار قزوینی اذعان کرد: چند ماه اول خیلی ترس داشتیم اما اکنون بعد از گذشت یک سال و چند ماه مقداری برایمان قابل تحمل شده در حالیکه روزهای اول زمانی که از منزل خارج می‌شدیم با ترس و اضطراب بسیاری همراه بود از طرفی فوت بیماران را جلوی چشمانمان می‌دیدیم که در روحیات ما بسیار اثر منفی داشت.
وی ادامه داد: از نظر جسمی نیز با توجه به قدرت سرایت ویروس و ترس و دلهره‌ای که وجود داشت، کم حوصله و کم طاقت می‌شدیم اما دعای خیر بیمارانی که در بخش کرونایی بستری بودند، ما را دلگرم می‌کرد.
این پرستار قزوینی افزود: همیشه بیماری که روی تخت خوابیده را به چشم یکی از اعضای خانواده خود می‌بینم و همان‌گونه که انتظارات اعضای خانواده‌ام را برآورده می‌کنم سعی می‌کنم در حد توانم انتظارات بیمارانم را نیز برآورده کنم؛ زمانی که پرستار می‌شوی باید خیلی از موارد را به جان بخری اما آن لحظه که بیمار برایت دعا می‌کند خیلی لذت بخش و باارزش است.
با عشق و علاقه به کار خود ادامه می‌دهم
آقایی با تصریح بر اینکه پرستاری عشق می‌خواهد، اذعان کرد: من با عشق و علاقه به شغل خود ادامه می‌دهم و معتقدم که اگر فردی به شغل خود علاقه نداشته باشد باید در همان ابتدا آن‌را کنار بگذارد چون طبیعتا نمی‌تواند در شغلش موفق باشد.
این پرستار قزوینی ادامه داد: ویروس کرونا علی‌رغم تمام اضطراب و سختی‌هایی که با خود داشت موجب شد مردم با بسیاری از اصول بهداشتی نظیر نحوه صحیح شستن دست و صورت آشنا شوند به طوریکه شاید پیش از این بسیاری از مردم مراعات نمی‌کردند اما ویروس کرونا موجب شد که مردم با روش صحیح رعایت اصول بهداشتی آشنا شوند.
آقایی ادامه داد: خوشبختانه امسال با توجه به اینکه مردم پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردند سرماخوردگی بسیار کاهش داشت چون علاوه بر استفاده مداوم ماسک و شستن مکرر دست‌ها، رفت‌وآمدها نیز کمتر بود.
این پرستار قزوینی بیان کرد: حفظ روحیه و کنترل استرس مهم‌ترین اصل برای بهبود بیمار کروناییست چراکه اوایل همه واهمه داشتند و فکر می‌کردند تمام مبتلایان فوت می‌شوند.
آقایی اظهار کرد: تغذیه و داشتن روحیه مناسب در کنار نداشتن بیماری‌های زمینه‌ای مانند فشار خون و دیابت برای کنترل بیماری بسیار موثر است و معتقدم که کرونا بیماری‌ای نیست که هرکسی را که مبتلا کرد از پای درآورد چون به سبک و روش زندگی و تغذیه گذشته فرد هم بستگی دارد.
این پرستار قزوینی با بیان اینکه اگر مبتلایان به موقع به بیمارستان مراجعه کنند قطعا درمان خواهند شد، ادامه داد: متاسفانه بسیاری از مبتلایان از ترس، خود درمانی کرده و به موقع برای درمان به بیمارستان مراجعه نمی‌کنند درحالیکه مراجعه به موقع موجب جلوگیری از پیشرفت بیماری و درمان سریع‌تر می‌شود.
آقایی با بیان اینکه واکسن کرونا را تزریق کرده است، گفت: در مرحله اول که این واکسن در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان بوعلی وارد شد، تمام پرسنل همان روز اول تزریق کردند و ۲۸ روز بعد، دور دوم را تزریق کردیم و اکنون نیز کارت واکسن دریافت کرده‌ایم و امیدوارم روزی فرا رسد که تمام مردم بتوانند واکسینه شوند.
قزوین وضعیت خوبی در زمینه تجهیزات مقابله با ویروس کرونا دارد
وی اضافه کرد: کرونا نسبت به سال گذشته کنترل شده به طوریکه خوشبختانه در کشور با مطالعاتی که صورت گرفته تقریبا آشنایی نسبی پیدا کردیم چه بسا که اوایل با مشکلات دارویی همراه بودیم اما اکنون خوشبختانه استان قزوین به وضعیت خوبی در زمینه تجهیزات مقابله با این ویروس دست یافته است.
آقایی تصریح کرد: اوایل شیوع کرونا با توجه به میزان بالای بستری‌شدگان، شیفت‌ها بسیار فشرده بود به طوریکه حدود ۲۴ تا ۲۷ شیفت در ماه داشتیم به طوریکه برخی مواقع دوشیفت پشت سر هم می‌ماندیم و از طرفی تحمل لباس و ماسک دشوار بود چون خود ماسک موجب کاهش اکسیژن و سردرد می‌شود.
این پرستار قزوینی بیان کرد: کادر درمان در زمان شیوع ویروس کرونا شرایط بسیار سختی را تجربه کرده‌اند به طوریکه در روزهای اول گاهی حتی امکان نوشیدن آب را نداشتیم و برخی اوقات با توجه به سنگینی حجم شیفت‌ها، زمانی برای صرف غذا می‌رفتیم غذا سرد بود و امکان گرم کردن آن هم وجود نداشت.
وی در پاسخ به اینکه آیا تاکنون به کرونا مبتلا شده، بیان کرد: اوایل شیوع بیماری کرونا چند بیمار کرونایی در بخش آی‌سی‌یو داشتیم که فکر می‌کنم من هم مبتلا شدم اما چون تست زیاد نبود نتوانستم آزمایش قطعی دهم اما با توجه به علائم که داشتم پزشکان احتمال دادند که مبتلا شدم بنابراین با تجویز دارو و چند روز استراحت در منزل، بعد از بهبود مجدد به سر کار بازگشتم.
آقایی افزود: روزهای بسیار سختی بود به طوریکه بعضی روزها همزمان چند نفر از همکاران مبتلا می‌شدند و تعداد استعلاجی‌ها بالا می‌رفت و میزان حجم کاری افزایش می‌یافت.
این پرستار قزوینی بیان کرد: متاسفانه خاطرات بد در طی این دوران بسیار زیاد است اما چند بیمار هم داشتیم که هیچ کدام امیدی به زندگی دوباره آنها نداشتیم چه بسا که ریه هایشان به شدت درگیر بود اما با توجه به اقدام به موقع درمان خداروشکر خوب شدند که در واقع معجزه می‌شد.
حفظ روحیه و کنترل استرس مهم‌ترین اصل برای بهبود بیمار کروناییست
وی ابراز کرد: قبل از عید در راه بازگشت به منزل سوار تاکسی شدم که یکی از همکارانم تماس گرفت تا حال یکی از بستگانش را که در بخش ما بستری بود را بپرسد زمانی که صحبت می‌کرد خانم سالمندی که سوار ماشین بود متوجه شد که من از پرسنل بیمارستان هستم بلافاصله به راننده تاکسی گفت آقا نگه دارید من نمی‌خواهم کرونا بگیرم و راننده با تعجب پرسید که چه شده، گفت می‌خواهم پیاده شوم و خانم دیگر که قبل‌تر از من سوار شده بود هم پیاده شد و رفت جلو نشست و من در همان حین در تعجب مانده بودم که بخندم یا گریه کنم.
آقایی با اشاره به حضور روحانیون در روزهای ابتدایی شیوع ویروس کرونا بیان کرد: حضور روحانیون برای ما دلگرمی ایجاد می‌کرد که در آن شرایط که همه وحشت زده بودند آنها به دل خطر آمده بودند چون با خود فکر می‌کردیم که اقشار دیگری هم هستند که بتوانند از بیماران حمایت کنند تا در کنار هم بتوانیم بیماری را ریشه‌کن کنیم.
این پرستار قزوینی با اشاره به موج چهارم شیوع بیماری کرونا اظهار کرد: مردم طی این مدت خیلی خسته شدند به طوریکه بسیاری از مردم به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای اصلا از منزلشان خارج نشدند لذا با توجه به موج جدید این بیماری؛ باید برنامه‌های جذاب از تلویزیون پخش شود تا مردم سرگرم شوند.
آقایی افزود: در صورت ضرورت اگر مردم بخواهند از منزل خارج شوند باید ضمن رعایت پروتکل‌های بهداشتی از ماسک استفاده کنند و و تجمع و دورهمی نداشته باشند و از رفتن به رستوران‌ها خودداری کرده و آگاهی لازم را داشته باشند که از مکان‌های مطمئن غذا تهیه کنند.
وی در پایان با بیان اینکه به خودم افتخار می‌کنم که یک پرستار هستم، گفت: دنیا بازتاب و انعکاس کارهای انسان است لذا ما همواره اثر دعای خیر بیماران را در زندگی‌هایمان می‌بینیم؛ امیدوارم که روزی فرا رسد که تمام مردم بتوانند واکسن تزریق کنند تا بار دیگر بتوانند زندگی خوبی را بدون استرس تجربه کنند.
انتهای پیام/7003
دیدگاه ها